آموزش پژوهی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مهارت های مطالعه بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان با نقش تعدیل کنندگی سبک های اسنادی انجام شد. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر سال اول متوسطه دوم دبیرستان های شهر کرمانشاه( 4350 نفر) بود که بصورت خوشه ای انتخاب شد. برای نمونه گیری با رعایت ملاک ورود وملاک خروج تعداد 36 نفر انتخاب و پرسشنامه پژوهش(سبک اسناد سلیگمن، 1982) بین این افراد توزیع شد. سپس آزمودنی ها با توجه به نتایج پرسشنامه و معدل در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. نتایج نشان داد که بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد(001/0>P). همچنین نتایج نشان داد که آموزش مهارت های مطالعه بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارای سبک اسناد مثبت تاثیر معناداری گذاشته است. اما بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون در دانش آموزان دارای سبک اسناد منفی تفاوت معناداری وجود نداشت، از یافته پژوهش می توان نتیجه گرفت که سبک اسناد مثبت و داشتن مهارت های مطالعه باعث افزایش عملکرد تحصیلی می شود. بنابراین این احتمال وجود دارد که رابطه بین مهارت های مطالعه و عملکرد تحصیلی به وسیله سبک اسناد میانجی گری شود.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش مهارت ها و روش های مطالعه با الگوی مدیریت آموزش بر خودراهبری دانشجویان دانشگاه فرهنگیان است. روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانشجویان پسر رشته ی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان (740 نفر) می باشد. که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. آزمودنی های پژوهش شامل تعداد 60 دانشجو می باشد که از بین آن ها30 دانشجوی شرکت کننده در کارگاه مهارت های مطالعه و یادگیری با الگوی مدیریت آموزش به عنوان گروه آزمایش و دانشجویانی با ویژگی های همسان به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. در ابتدا پرسشنامه ی خودراهبری فیشر به عنوان پیش آزمون به دانشجویان هر دو کلاس ارائه شد. سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت شش جلسه ی هفتاد دقیقه ای طبق الگوی مدیریت آموزش به یادگیری مهارت ها و روش های مطالعه پرداختند، اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. در پایان، پرسشنامه ی خودراهبری به عنوان پس آزمون مجدداً به هر دو گروه ارائه شد. داده های آماری با استفاده از آزمون های T مستقل، فرمول اندازه ی اثر و تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته ها و نتایج پژوهش نشان داد؛ آموزش مهارت ها و روش های مطالعه با الگوی مدیریت آموزش بر یادگیری خودراهبر دانشجویان تأثیر معنادار و مثبتی دارد. لذا می توان با این آموزش، خودراهبری یادگیری دانشجویان را ارتقاء داد.

هدف از این مطالعه توصیف تجارب و درک اساتید دانشگاه فرهنگیان فارس درباره ی عوامل و شرایط ویژگی های آموزش اثر بخش است. جهت جمع آوری اطلاعات از مصاحبه استفاده گردید و هنگامی که داده ها به اشباع رسید، نمونه گیری خاتمه یافت. تعداد 22 نفر اساتید در مدت 1 ماه مورد مصاحبه قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از راهبرد تجزیه و تحلیل مداوم و مقایسه ای استفاده گردید. یافته های مربوطه نشان داد، مقوله های اساسی آموزش اثر بخش از نظر اساتید شامل: 1) مهارت تدریس؛ 2) خصوصیات آموزش دهنده و آموزش گیرنده؛ 3) ارتباط بین فردی و 4) عوامل زمینه ای است. اکثر اساتید «مهارت تدریس استاد» را اساسی ترین عامل موثر در آموزش اثربخش معرفی کردند؛ ضمن اینکه مشارکت کنندگان در این مطالعه، تسلط بر محتوا و مهارت ارتباط با فراگیران را در آموزش اثربخش بسیار مهم می دانستند؛ رعایت قوانین و مقرارت آموزشی مؤلفه ای بود که شرکت کنندگان اشاره چندانی به آن نکردند؛ ضمن اینکه در این مطالعه، محققان به مؤلفه-های نسبتاً جدیدی در حیطه« عوامل زمینه ای» اشاره کردند؛ براساس نتایج این تحقیق، آموزش اثر بخش زمانی محقق می شود که، تمامی عوامل محیطی و سازمانی با یکدیگر مشارکت کنند و برنامه های سازمان یافته ای را اجرا کنند.

پژوهش حاضر، با هدف تعیین میزان تأثیر آموزش بر اساس تکنیک سکوسازی بر ارتقاء سطح خودکارآمدی در دانش آموزان انجام گرفته است. مطالعه به روش شبه تجربی انجام شد. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان پسر سال سوم دوره متوسطه اول شهرستان سرپل ذهاب در سال تحصیلی 1395 بودند. به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، تعداد60 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند(30آزمایش و 30کنترل). برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد مقیاس خودکارآمدی ((SEQ-C استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد بین گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون، تفاوت معنی دار یافت شد(p=0.001). همچنین بین گروه ها از لحاظ خرده مقیاس های خودکارآمدی هیجانی، خودکارآمدی تحصیلی، خودکارآمدی اجتماعی تفاوت معنی دار یافت شد(p<0/05). با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد استفاده از روش تدریس سکوسازی، به خوبی توانسته است خودکارآمدی دانش آموزان را ارتقاء دهد.

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش گروهی مدیریت استرس بر سلامت عمومی دانش آموزان دختر دوره پیش دانشگاهی شهر شیراز بود. جهت تحقق این هدف، نمونه 30 نفری از دانش آموزان دختر به شیوه نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند و بطور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش برنامه گروهی آموزش ایمن سازی روانی در مقابل استرس قرار گرفت. گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. آزمودنی ها به وسیله پرسشنامه سلامت عمومی در دو مرحله (قبل و بعد از مداخله) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که اجرای برنامه آموزشی منجر به افزایش معنادار سلامت عمومی دانش آموزان گروه آزمایش در مقایسه با داش آموزان گروه کنترل شده است. در نتیجه برنامه گروهی آموزش ایمن سازی روانی در مقابل استرس در ارتقاء سلامت عمومی مؤثر است. لذا پیشنهاد می گردد درمانگران از این روش برای کمک به دانش آموزان دوره پیش دانشگاهی استفاده نمایند.

در عصر حاضر، همانند اعصار گذشته، به جایگاه معلم در عرصه تعلیم و تربیت تأکید زیادی می شود. در سیستم های آموزشی، افراد زیادی مشغول به کارند اما، نقش معلمان از دیگر افراد بسیار برجسته تر می نماید چنان که بخش مهمی از اوقات را دانش آموزان در مدرسه زیر نظر آنها سپری می شود و عوامل دیگر فراهم آورنده زمینه برای فعالیت معلّم ها می باشد از این رو بسیاری از دانش آموختگان نظام آموزشی سنتی و جدید شکل گیری شخصیت خود را مرهون معلمان خود می دانند.در همین راستا، ویژگی هایی گوناگونی را نیز برای معلم برشمرده اند که از میان آنها داشتن روحیه ی علمی از مهمترین ویژگی ها ذکر می شود. این مقاله با ذکر ویژگی های روحیه ی علمی، به ذکر آثار این روحیه در عرصه ی تعلیم و تربیت و کاستی آن پرداخته و با ارائه ی مفهومی تحت عنوان روحیه معلمی به نسبت های ممکن مواجهه ی این مفهوم با مفهوم روحیه ی علمی، بپردازد. این پژوهش از نوع کیفی است و روش آن توصیفی-تحلیلی است. یافته ها نشان می دهد که توجه به پرورش روحیه ی معلمی در تربیت معلم اعم بر پرورش روحیه ی علمی است. در پایان، با ارائه ی رویکردی مناسب برای تربیت معلم، پرورش روحیه ی معلمی یا مربی گری با استعلای روحیه علمی نتیجه گیری و پیشنهاد شده است.