سعید صادقی بروجردی

هدف از این پژوهش تعیین اثر درک رفتارهای رهبری مربیان بر تعهد ورزشی، انگیزش پیشرفت و رضایت مندی جودوکاران لیگ برتر ایران بود که با روش پژوهش توصیفی – زمینه¬یابی و به صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه جودوکاران لیگ برتر به تعداد 162 نفر تشکیل می دادند. در این پژوهش نمونه برابر با جامعه (162n=) در نظر گرفته شد. به¬منظور جمع¬آوری اطلاعات از پرسشنامه های مقیاس رهبری در ورزش(95/0=α)، تعهد ورزشی (86/0=α)، ورزش¬گرایی (90/0=α) و رضایت¬مندی ورزشکار (94/0=α) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و به¬منظور تعیین اثر از مدل یابی معادلات ساختاری با تأکید بر نرم¬افزار Amos18 استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد رفتارهای رهبری مربیان بر تعهد ورزشی، انگیزش پیشرفت و رضایت مندی ورزشکاران اثرگذار است (05/0p<). همچنین تعهد ورزشی و انگیزش پیشرفت نیز بر رضایت¬مندی ورزشکاران اثرگذارند (05/0p<).

بیشتر ورزش ها به این دلیل جذاب اند که نمیتوان مسابقات آن ها را به طور کامل پیش بینی کرد. هرچه قدرت رقابتی تیم هایی که لیگ را میسازند بیشتر باشد، میزان پیش بینی مسابقات سخت تر میشود و در نتیجه، آن لیگ جذاب تر خواهد شد. تعادل رقابتی به تعادل بین توانمندیهای ورزشی تیم ها اشاره دارد. هدف از این تحقیق عبارت است از: مقایسة تعادل رقابتی بین لیگ های برتر فوتبال ایران، انگلستان، آلمان، اسپانیا، فرانسه و ایتالیا در فصل 2009- 2010 میلادی. داده های این تحقیق ثانویه اند و از جداول پایانی لیگ برتر کشورهای منتخب در فصل 2009- 2010 به دست آمده اند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو شاخص نسبت تمرکز و C5ICB استفاده شد. هر چه مقدار این شاخص ها کمتر باشد؛ یعنی تعادل بیشتری در لیگ برقرار است و به عکس. نتایج تحقیق نشان داد بر اساس شاخص C5ICB لیگ ها به ترتیب از بیشترین تعادل به کمترین تعادل عبارتند از : لیگ برتر ایران (60/129)، بوندس لیگای آلمان (01/135)، لاشامپیونه فرانسه (138)، کالچو ایتالیا (140)، لیگ برتر انگلیس (148) و لالیگای اسپانیا (60/149)؛ بنابراین لیگ برتر ایران بیشترین و لالیگای اسپانیا کمترین تعادل را در بین لیگ های بررسیشده در این تحقیق داشتند. به نظر میرسد فوتبال در ایران به صورت متعادل تری دنبال میشود و از حالت سنتی و دوقطبی خود در تهران خارج و در بقیة نقاط کشور هم در حال پیشرفت است.

امروزه دلیل جذابیت بیشتر ورزش ها این است که نمیتوان نتایج مسابقات آنها را به طور کامل پیش بینی کرد. هرچه قدرت رقابتی تیم هایی که لیگ را میسازند بیشتر باشد. پیش بینی مسابقات سخت تر میشود و در نتیجه آن لیگ جذاب تر خواهد شد. هدف از این تحقیق، بررسی تعادل رقابتی لیگ برتر فوتبال ایران از سال 134 تا 1389 است. داده های این تحقیق ثانویه بوده و از جداول پایانی سال های مربوط به دست آمده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص نسبت تمرکز (C5) و شاخص تعادل رقابتی C5 (C5ICB) استفاده شد. هرچه مقدار این شاخص ها کمتر باشد، یعنی تعادل لیگ بیشتر است و برعکس. به منظور درک راحت تر یافته های نتایج تحقیق به صورت میانگین پنج ساله نشان داده شد و نتایج زیر به دست آمد. میانگین پنج سالة اول (1378 – 1374) 128، میانگین پنج سالة دوم (1383 – 1379) 131 و میانگین پنج سالة سوم (1389 – 1384) 60، 129. بنابراین لیگ برتر فوتبال ایران در سال های 1374 تا 1378 تعادل بیشتر و در سال های 1379 تا 1383 تعادل کمتری داشته است. به نظر میرسد فوتبال در ایران به صورت متعادل تری دنبال میشود و از حالت سنتی و دوقطبی خود در تهران خارج شده و در بقیة نقاط کشور هم در حال پیشرفت است

هدف از این پژوهش، بررسی ارتباط عدالت سازمانی با دلبستگی شغلی کارشناسان سازمان تربیت بدنی بود. 140 نفر به روش تصادفی ساده، به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامة اطلاعات فردی، پرسشنامة عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (1993) و پرسشنامة دلبستگی شغلی کاتونگو (1983) استفاده شد. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین عدالت سازمانی با دلبستگی شغلی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد (05 /0P<). نتایج آزمون t استیودنت و تحلیل واریانس یکطرفه، نشان داد که در ادراک عدالت سازمانی باتوجه به متغیرهای جمعیت شناختی (جنسیت، سابقة خدمت و وضعیت استخدامی) تفاوت معناداری وجود ندارد. اما در ادراک عدالت سازمانی در سطوح تحصیلی تفاوت معناداری مشاهده شد. همچنین بین میزان دلبستگی شغلی باتوجه به متغیرهای جمعیت شناختی (جنسیت، سابقة خدمت، وضعیت استخدامی و سطوح تحصیلی) تفاوت معناداری وجود نداشت (05 /0P<). آنالیز رگرسیون چندمتغیره نشان داد که عدالت توزیعی واجد شرایط پیش بین دلبستگی شغلی است (05 /0P<).

هدف از این پژوهش، بررسی و رتبه بندی عوامل فردی موثر در احراز پست های مدیریتی در ادارات کل تربیت بدنی منطقه غرب کشور بود. روش تحقیق از نوع توصیفی - پیمایشی و جامعه آماری تحقیق شامل کارکنان ادارات کل تربیت بدنی منطقه غرب کشور بود که در استان های کردستان، ایلام، کرمانشاه و همدان و در زمان تحقیق 260 نفر بودند. حجم نمونه نیز برابر با حجم جامعه در نظر گرفته شد. ابزار تحقیق پرسشنامه ای در سه بخش بود: ویژگی های فردی، پرسشنامه استاندارد و سنجش انگیزه مدیریت اسمیت و ماینر (1982) و بخش سوم پرسشنامه محقق ساخته برای رتبه بندی عوامل موثر در احراز پست های مدیریتی بود که روایی محتوایی آن مورد تایید متخصصان قرار گرفت و ضریب اعتبار دو پرسشنامه به ترتیب 73/0 و 83/0 بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل کلوموگروف اسمیرنوف، آزمون های t دو گروه مستقل و رتبه ای فریدمن استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که از دیدگاه کارکنان ادرات کل تربیت بدنی منطقه غرب کشور، داشتن تحصیلات مناسب و گذراندن دوره های آموزشی، محبوبیت بین همکاران و داشتن سوابق درخشان در سمت های قبلی در اولویت های اول تا سوم عوامل موثر احراز پست های مدیریتی قرار دارد.

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تمرینات اسکات روی یک پا بر تعادل پویا، قدرت و توان اندام تحتانی ورزشکاران نخبه بوده است. روش تحقیق نیمه تجربی بود و 24 نفر ورزشکار، داوطلبانه در آن شرکت کردند که به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. قبل و بعد از اعمال برنامه تمرینی اسکات روی یک پا، تعادل پویا، قدرت و توان اندام تحتانی آزمودنیها با استفاده از آزمون های تعادل ستاره (SEBT)، یک تکرار حداکثر(1RM) پرس پا و پرش عمودی اندازه گیری شد. گروه تجربی، تمرینات اسکات روی یک پا را در شش هفته و هر هفته سه روز، به مدت 30 تا 45 دقیقه انجام دادند، در حالیکه گروه کنترل به تمرینات معمول خود پرداختند. برای تحلیل داده ها از روش های آماری t وابسته و مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرینات اسکات روی یک پا، تأثیر معنی داری در تعادل پویا، قدرت و توان اندام تحتانی گروه تجربی ورزشکاران نخبه دارد، در حالیکه در گروه کنترل تفاوت، معنی داری یافت نشد. با توجه به یافته های تحقیق و آثار مثبت این روش تمرینی در بهبود تعادل پویا، قدرت و توان اندام تحتانی ورزشکاران نخبه، به مربیان و ورزشکاران پیشنهاد میشود که علاوه بر تمرینات اختصاصی، برای بهبود عملکردهای جسمانی و اجراها و در نهایت رسیدن به نتایج بهتر، این پروتکل تمرینی را به کار گیرند.

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی تغییرات غلظت GH و IGF-1 نسبت به استراحت های متفاوت بین ست ها در تمرینات مقاومتی. از این رو، 15 ورزشکار رشته پرورش اندام با میانگین سن 2 ± 22 سال و وزن 8 ± 84 کیلوگرم در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها دو برنامه تمرین مقاومتی مختلف را که از نظر حجم یکسان (حرکت پرس سینه و اسکات با 5 ست × 10 تکرار بیشینه) ولی از نظر استراحت بین ست ها متفاوت بودند انجام می دادند (1 دقیقه در برابر 3 دقیقه استراحت). از آزمودنی ها قبل، بلافاصله بعد، و 1 ساعت بعد از دو برنامه تمرینی نمونه خون گرفته شد. نمونه های خون برای اندازه گیری میزان GH و IGF-1 با استفاده از روش رادیوایمونواسی (RIA) و لاکتات خون در آزمایشگاه تجزیه و تحلیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون تحلیل واریانس دوسویه و آزمون تعقیبی شفه انجام شد. سطح معناداری در این تحقیق 05/0P < در نظر گرفته شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد هر دو برنامه تمرینی در غلظت هورمون GH و لاکتات خون نسبت به قبل از تمرین افزایش معناداری را سبب شدند. همچنین، مقایسه تاثیرات دو برنامه نشان داد GH و لاکتات خون در برنامه تمرین مقاومتی با استراحت کوتاه مدت (1 دقیقه) نسبت به برنامه تمرین مقاومتی با استراحت بلندمدت (3 دقیقه) افزایش معناداری داشت. تغییرات هورمون IGF-1 نسبت به قبل از تمرین در هر دو برنامه تمرین مقاومتی از نظر آماری معنادار نبود. با این وجود، افزایش معناداری در غلظت این هورمون 1 ساعت بعد از انجام هر دو برنامه مشاهده شد. نتایج پژوهش حاضر از استراحت بین ست ها در تمرینات مقاومتی که متغیر مهمی در افزایش غلظت هورمون های GH و IGF-1 است حمایت می کند. باید خاطر نشان کرد استراحت کوتاه مدت (1 دقیقه) بین دوره های تمرینی نسبت به استراحت بلندمدت (3 دقیقه) افزایش بیشتری را در هورمون های آنابولیکی سبب شده است.