مهدی سهرابی

مقدمه: از اهداف تحقیقات ایجاد محیط یادگیری است که بتواند یادگیری را افزایش دهد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تداخل زمینه ای بر دقت فضایی و برنامه ریزی مجدد حرکتی تکلیف حرکتی متوالی در افراد مبتلا به پارکینسون است.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است و طرح پژوهش پیش آزمون - پس آزمون است. 64 نفر از افراد مبتلا به پارکینسون ( میانگین سنی= 3 ± 93/62 سال) به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی به چهار گروه مساوی (16 نفری) شامل قالبی- تشابه زیاد/ قالبی- تشابه کم/ تصادفی-تشابه بالا/ و تصادفی- تشابه کم تقسیم شدند. شرکت کننده ها180کوشش ( 12 بلوک 15 کوششی) برای سه تکلیف حرکتی متوالی انجام دادند. خطای اجرای الگوهای حرکتی در همه مراحل محاسبه شد. در مرحله اکتساب از آزمون تحلیل واریانس مرکب دو (تداخل زمینه ای) × دو (تشابه توالی) × 11 (بلوک های اکتساب)، مراحل یادداری از تحلیل واریانس دو (تداخل زمینه ای) × دو (تشابه توالی) × سه (مرحله)، آزمون انتقال و برنامه ریزی مجدد از طرح تحلیل واریانس دوطرفه دو (تداخل زمینه ای) × دو (تشابه توالی) در سطح 0/05 تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد در مرحله اکتساب گروه قالبی- تشابه بالا عملکرد بهتری داشتند و اثر تعاملی گروه و تشابه توالی در مراحل یادداری و انتقال معنادار نبود، در مرحله برنامه ریزی مجدد نیز گروه تصادفی - تشابه بالا بهتر بودند.نتیجه گیری: طبق فرضیه بسط تمرین تصادفی قدرت بازنمایی حافظه را افزایش می دهد و پردازش عمیق تری را در حافظه شکل دهد.