احسان زارعی محمودآبادی

مقدمه: دستکاری و کنترل محیط، به بهبود مهارت های حرکتی، افزایش مشارکت ورزشی و مشارکت اجتماعی فعال تر منجر می شود. این عوامل به نوبه خود شایستگی جسمانی و حرکتی را افزایش می دهند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش سنتی و TGFU بر شایستگی ادراک شده، مشارکت ورزشی و یادگیری مهارت های بسکتبال دانش آموزان 10 تا 12 ساله بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان پسر 10 تا 12 ساله شهر میبد بود که 45 نفر به روش نمونه گیری هدفمند در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به سه گروه 15 نفری، شامل گروه های تمرین سنتی، تمرین TGFU و کنترل تقسیم شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه انگیزه مشارکت ورزشی، پرسشنامه ادراک شایستگی، آزمون های دریبل کنترلی و پاس بسکتبال ایفرد استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس (آنکوا) و آزمون تعقیبی بنفرونی، در سطح معناداری 0/05≥P استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که شایستگی ادراک شده (جسمانی، شناختی و اجتماعی)، مشارکت ورزشی و یادگیری مهارت های بسکتبال (پاس و دریبل) در گروه سنتی و TGFU نسبت به گروه کنترل بهتر بود (0/05≥P). همچنین این نتایج در گروه TGFU به طور معنا داری نسبت به گروه سنتی بیشتر بود (0/05≥P).نتیجه گیری: معلمان و مربیان می توانند برای افزایش مشارکت در ورزش و بهبود شایستگی های دانش آموزان و همچنین فراهم کردن تجربه یادگیری جذاب و انگیزشی برای دانش آموزان از شیوه آموزش TGFU استفاده کنند.