سید نصرالله سجادی

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر مدیریت دانش بر انگیزش و عملکرد شغلی دبیران تربیت بدنی شهر شیراز بوده است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و به روش توصیفی – همبستگی اجرا شده است. جامعه آماری شامل600 نفر دبیران تربیت بدنی شهر شیراز بوده اند، که با نمونه گیری طبقه ای تصادفی و طبق جدول مورگان 234 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه تطبیق یافته مدیریت دانش مدل نوناکا و تاکوچی (1995) با چهار مؤلفه اجتماعی سازی، برونی سازی، درونی سازی، ترکیب دانش استفاده شد. ضریب پایایی این پرسشنامه 97/0 به دست آمد و روایی آن تأیید شد. همچنین، از پرسشنامه های انگیزش شغلی دبیران پارسا و همکاران (1393)، و عملکرد شغلی دبیران تربیت بدنی همتی نژاد (1388) با روایی تأیید شده و به ترتیب با ضرایب پایایی 95/0 و 87/0 استفاده شد. برای بررسی تأثیر متغیرها مدل سازی معادلات ساختاری اجرا شد. یافته ها نشان داد، متغیر درونی سازی دانش بیشترین میزان ضریب تأثیر را بر عملکرد شغلی و انگیزش شغلی را ایفا می کند و مدیریت دانش علاوه بر تأثیر مستقیم دارای تأثیر غیر مستقیم بر عملکرد شغلی از طریق ایجاد انگیزه شغلی نیز است. پیشنهاد می شود، به ایجاد جو اعتماد در بین دبیران ورزش تلاش شود، به گونه ای که دبیران خطری را از جانب انتقال دانش شغلی خود به دیگر افراد احساس نکنند. 

بازی های المپیک از ابتدای پیدایش تاکنون تنها یک رویداد ورزشی صرف نبوده، بلکه این رویداد بین المللی از جنبه های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی مختلفی قابل توجه بوده است. لذا کشورها در تلاش هستند تا مدیریت کاروان های ورزشی خود را در این راستا اثر بخش کنند. لذا بدین منظور مطالعه حاضر با هدف شناسایی چالش های کاروان ورزشی جمهوری اسلامی ایران برای اعزام به بازی های المپیک مد نظر قرار گرفت. این پژوهش با روش مطالعه کیفی اکتشافی صورت گرفته است. نمونه پژوهش جهت انجام مصاحبه به شکل هدفمند- نظری و با استفاده از روش گلوله برفی انتخاب شده است. حجم نمونه برای مصاحبه تا رسیدن محقق به اشباع نظری ادامه پیدا کرد. یافته های این پژوهش که از تحلیل 12 مصاحبه کیفی صاحبنظران به دست آمده است نشان داد کاروان ورزشی ایران با 60 چالش در حوزه های تشریفات، امنیت، اسکان، حمل و نقل، فنی و بین الملل، فرهنگی، مالی و رسانه ای مواجه است که مدیریت بهینه مدیران ارشد را در رفع آن ها می طلبد.

پژوهش حاضر باهدف بررسی روابط بین المللی ورزش ایران از منظر حکمرانی بهینه انجام شد. این تحقیق از منظر روش گرد آوری داده ها، توصیفی است که به شکل میدانی در دو ساختار حاکمیتی عمده نظام ملی ورزش کشور یعنی وزارت ورزش و جوانان (در بخش دولتی) و کمیته ملی المپیک (در بخش غیر دولتی)  به اجرا درآمد. این پژوهش از بعد هدف  ادر زمره تحقیقات کاربردی است و ماهیت روش تحقیق مورد استفاده، پیمایشی در محدوده زمانی مشخص به حساب می آید. روش پژوهش حاضر، آمیخته است که با استفاده از تکنیک دلفی وتحلیل عامل تاییدی CFA صورت پذیرفته است.جامعه آماری تحقیق شامل تمامی دست اندرکاران ورزش در دو بخش دولتی (وزارت ورزش و جوانان) و غیر دولتی (نهاد عمومی غیر دولتی، کمیته ملی المپیک) بود. نمونه گیری در هر دو بخش به صورت کل شمار انجام شد و در نهایت، 150 پرسشنامه کامل و صحیح مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ابزار پژوهش شامل بررسی اسناد و مدارک، پرسشنامه محقق ساخته بر مبنای «اصول اساسی جهانی حکمرانی بهینه در المپیک و سازمان های ورزشی» ارائه شده توسط کمیته      بین المللی المپیک (2008) و مصاحبه نیمه ساختار یافته بود. پس از جمع آوری داده ها، تجزیه و تحلیل آن ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی توسط بسته های آماری SPSS21 و PLS نسخه 3 انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که شاخص های برازش مدل از مقدار قابل قبول و مطلوب برخوردار است و مدل تحقیق تأیید می شود. همچنین مقدار ریشه میانگین مربعات خطای برآورد (RMSEA) با مقدار 069/0 و CFI با مقدار 918/0 به دست آمد. بارهای عاملی نشان داد که بالاترین بارعاملی مربوط به انسجام و استقلال درونی (866/0=λ ) و به ترتیب به قرار شفافیت(850/0= λ )، پاسخگویی(793/0= λ )، انضباط(781/0= λ)، مسئولیت پذیری(709/0= λ )، حاکمیت قانون(651/0= λ) و مشارکت و دموکراسی(613/0= λ) بود. الگوی حاضر می تواند سازمان های ورزشی کشور را در شناسایی اولویت های مربوط به روابط بین المللی ورزش ایران از منظر حکمرانی بهینه یاری کند و از هدر رفت سرمایه های مشهود و نامشهود در حوزه        بین الملل جلوگیری نماید.  

هدف از پژوهش حاضر، مدلسازی و اولویت بندی موانع کسب میزبانی رویدادهای بزرگ بین المللی ورزشی در ایران بود که به روش توصیفی- پیمایشی و به شکل میدانی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران وزارت ورزش و جوانان تا سطح معاونان، هیأت رئیسه کمیته ملی المپیک، عوامل برگزاری دوازدهمین دوره المپیاد دانشجویی کشور در دانشگاه شهید بهشتی، مدیران ارشد فدراسیون های ورزشی حاضر در بازی های المپیک، بازی های آسیایی و جام های جهانی رشته های مختلف شامل رئیس، نواب رئیس و دبیر فدراسیون مربوطه و در مجموع 134 نفر بودند. به علت محدود بودن تعداد اعضای جامعه، از روش نمونه گیری کل شمار استفاده شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی آن با استفاده از نظرهای استادان و متخصصان تربیت بدنی در امر رویداد تأیید و پایایی ابزار از طریق ضریب آلفای کرونباخ (86/0=α) به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل ویژگی های جمعیت شناختی از آمار توصیفی و به منظور اولویت بندی مؤلفه های پژوهش از آزمون فریدمن استفاده شد. براساس یافته های تحقیق ضعف امکانات زیربنایی و زیرساختی و عوامل اقتصادی از مهم ترین موانع کسب میزبانی رویدادهای بزرگ ورزشی است و پس از آن موانع و مشکلات اجتماعی-فرهنگی و محیطی بیشترین تأثیر را در عدم کسب میزبانی رویدادهای بزرگ بین المللی ورزشی داشته اند. بررسی موانع کسب میزبانی می تواند سازمان درخواست دهنده میزبانی و مسئولان اجرایی ورزش کشور را قادر سازد تا ضعف ها و کمبودهای موجود کشور در این بخش را شناسایی و برنامه راهبردی مؤثرتری را به منظور کسب میزبانی رویداد در آینده تدوین کنند.

برای رسیدن به موفقیت های مالی، برندها به برآورده کردن نیازهای مشتری نیاز دارند تا به شکل مثبت از دیگر برندها متمایز شوند و در بازار نقش ایفا کنند. جایگاه سازی برند به برند اجازه می دهد تا این معیارها را برآورده کند. هدف از این پژوهش، جایگاه سازی برند در لیگ حرفه ای فوتبال ایران بود. روش پژوهش کیفی، از نوع گراندد تئوری با رویکرد استراوس و کوربین بود. ابزار پژوهش مصاحبه و نمونه گیری بود و به صورت هدفمند و گلوله برفی انجام گرفت. مصاحبه با 17 نفر از خبرگان تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از روش کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد. در اثر تجزیه وتحلیل داده ها 5 مقوله اصلی، 23 مقوله فرعی و 216 مفهوم یا کد باز شناسایی شد. 23 مفهوم و مقوله فرعی طبقه بندی شده عبارت اند ا:ز پیش شرط های ساختاری، پیش شرط های مدیریت استراتژیک، پیش شرط های تجاری، پیش شرط های کلان خارجی، شخصیت برند، نمادهای باشگاه، جنبه حسی، جنبه رویداد، راهبردهای هواداری، راهبردهای اطلاعات بازاریابی، راهبردهای مدیریت بازاریابی، راهبردهای توانمندسازی، راهبردهای مدیریت اجرایی، زمینه لیگ، زمینه هواداری، زمینه بازار، زمینه سازمانی باشگاه، زمینه حمایتی، زمینه کلان، عوامل قانونی- سیاسی، عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی و عوامل فناورانه. در نهایت، مدل پژوهش با شش مقوله اصلی شامل پیش شرط های علی، پدیده محوری (جایگاه برند)، راهبردها، عوامل زمینه ای، عوامل مداخله گر و پیامدها تدوین شد. با توجه به یافته های پژوهش، راهبردهای اجرایی به منظور ابزاری راهگشا برای مدیران باشگاه ها در خصوص توسعه و جایگاه سازی برند ارائه شد.

هدف از این پژوهش، طراحی مدل بازاریابی الکترونیکی فدراسیون های حرفه ای منتخب ورزش گروهی کشور بود. پژوهش حاضر، از نوع توصیفی و به لحاظ هدف کاربردی است. پرسشنامه ای محقق ساخته طراحی و روایی آن توسط متخصصان و استادان دانشگاه تأیید شد و پایایی آن نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به دست آمد. جامعه آماری متشکل از دو گروه شامل اعضای هیأت علمی دو رشته مدیریت بازاریابی (20 نفر) و مدیریت ورزشی (60 نفر) بود. با توجه به محدود بودن جامعه آماری، تعداد نمونه آماری برابر با با جامعه آماری بود و روش نمونه گیری به صورت کل شمار درنظر گرفته شد. در این پژوهش از آمار توصیفی برای توصیف وضعیت جمعیت شناسی پاسخ دهندگان و همچنین پاسخ های آنان به پرسش های تحقیق و در بخش آمار استنباطی از آزمون های مدل یابی معادلات ساختاری و PLS استفاده شد. بدین منظور از نرم افزارهای MS-Excel،  SPSS ver 18و PLS بهره گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داد که مدل بازاریابی الکترونیکی طراحی شده برای فدراسیون های منتخب ورزشی گروهی ایران از برازش لازم برخوردار است.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر شبکه های اجتماعی در ارتقای ارزش ویژه برند باشگاه پرسپولیس بود. جامعه آماری تحقیق حاضر هواداران باشگاه پرسپولیس در سطح شهر تهران بودند و با توجه به جدول مورگان ۳۸۴ نفر نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شد. روش انجام تحقیق توصیفی و از نوع پیمایشی بود و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن به تأیید 12 نفر از اساتید مدیریت ورزشی رسید و پایایی آن 0/86 به دست آمد که نشان دهنده پایایی قابل قبول پرسشنامه مورد استفاده بود. تجزیه و تحلیل داده های تحقیق با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون کلموگروف اسمیرنف و تحلیل عاملی تأییدی و با کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 و PLS نسخه 3 در سطح معناداری 0/05 انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان دارد، شبکه های اجتماعی و ابعاد هفت گانه آن در ارتقای ارزش ویژه برند باشگاه پرسپولیس اثر مثبت دارد. با توجه به گسترش سطح استفاده از رسانه های اجتماعی در جامعه، باشگاه پرسپولیس باید برای معرفی برند خود، ایجاد وفاداری و رضایت در بین مخاطبین، با معرفی برنامه های خود بتواند بهتر از این موقعیت استفاده کند.

پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی برندسازی لیگ برتر بسکتبال ایران انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از نوع پژوهش های میدانی بود که از نوع پژوهش های کیفی است. جامعه آماری پژوهش، خبرگان آگاه در حوزه برند و ورزش بسکتبال بودند که براساس روش نمونه گیری گلوله برفی و هدفمند تا حد رسیدن به اشباع نظری، 19 نفر به عنوان نمونه پژوهش مشخص شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، مصاحبه های کیفی بود. به منظور گردآوری و تحلیل داده ها از روش گراندد تئوری استفاده شد. در فرایند کدگذاری باز مصاحبه های انجام گرفته، درمجموع 247 نشان شناسایی شد که در اولین مرحله کدگذاری با توجه به نزدیکی موضوعی و مفهومی در 27 طبقه دسته بندی شدند. نتایج پژوهش نشان داد که علل اهمیت برندسازی در لیگ برتر بسکتبال ایران هفت عامل بود که شامل لیگ بسکتبال ایران، فلسفه و ماهیت ورزش بسکتبال، ماهیت ورزش، نیروهای خارجی، مشتریان برند، ارتباطات و بازاریابی است. این عوامل در سه بخش عوامل داخلی، عوامل خارجی و عوامل واسطه تعریف شدند. در پایان پژوهش، مدل نهایی الگوی برندسازی لیگ برتر بسکتبال ایران ارائه شد .

هدف: هدف از این پژوهش شناسایی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر توسعه دیپلماسی ورزشی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بود.روش شناسی: کل فرآیند پژوهش شامل دو مرحله بود، مرحله اول پژوهش شامل: تحقیق کیفی (با استفاده از ابزار مصاحبه با اساتید دانشگاه و نخبگان، مطالعه مقالات، کتب، اسناد و مدارک)، مرحله دوم پژوهش شامل: تحقیق کمی از نوع توصیفی- تحلیلی (با استفاده از روش دلفی و AHP). پس از پایان مرحله اول پژوهش، تعداد 15 متغیر، بعد از پایان دور دوم روش دلفی و غربالگری نهایی شناسایی شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که برخورداری از حمایت و پشتیبانی دستگاه دیپلماسی، ارتباط منسجم و متقابل با دیگر نهادها و سازمان های ذینفع دولتی و غیردولتی، دستور کار قرار دادن نظام نامه هدفمند با جذب نیروی انسانی خلاق در حوزه دیپلماسی ورزشی، همکاری متقابل بین وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک و پارالمپیک با وزارت امور خارجه، ایجاد نهادی متمرکز برای پیگیری اقدامات انجام شده و جلوگیری از دوباره کاری ها و...  می تواند از عوامل موثر بر توسعه دیپلماسی ورزشی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران باشد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده می توان گفت که وجود یک نهاد منسجم عهده دار تدوین و اجرای دیپلماسی ورزشی ضروری به نظر می رسد. همچنین پیشنهاد می شود که وزارت ورزش و جوانان با همکاری وزارت امور خارجه به برنامه ریزی، سیاست گذاری و تعیین هدف در این حوزه، تعاملات آکادمیک، افزایش فعالیت های دانشگاه ها و... به توسعه فعالیت های دیپلماسی در حوزه ورزش بپردازد. 

ورزش به مثابه یک واقعیت و رفتار اجتماعی می تواند فضایی برای تجلی و بازنمایی کنش ها و رفتارهای هویت خواهانه باشد. این امر، به ویژه در جهان ارتباطاتی و اطلاعاتی امروز و محبوبیت فزاینده شماری از ورزش ها، قابل تامل است. هویت خواهی از مهترین شاخص های ملی گرایی است. در عصر حاضر با وجود گرایش کشورها به سمت جهانی شدن، ملی گرایی و گرایش های هویت خواهانه نیز همچنان مورد پذیرش ملت ها و کشورها هستند. هدف پژوهش حاضر، بررسی چگونگی تاثیر ورزش بر هویت خواهی است. روش تحقیق در این پژوهش، پیمایشی است که با تدوین پرسشنامه و روش نمونه گیری خوشه ای، نظر 120 نفر از اعضای هیئت علمی و دانشجویان دکتری رشته های مدیریت ورزشی و جغرافیای سیاسی در دانشگاه های تهران درباره تاثیر ورزش بر شاخص های هویت- شامل هویت ملی، ملیت و ناسیونالیسم و دولت- ملت سازی- پرسیده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که ورزش می تواند فضایی برای بروز و تقویت هویت ملی باشد؛ مانند نتایج درخشان ورزشکاران ایرانی در المپیک 2012 لندن و افزایش وزن ژئوپولیتیکی ایران در جهان اسلام. ملیت و ناسیونالیسم نیز می تواند در مسابقات ورزشی تجلی یابد و تاثیر سیاسی و ژئوپولیتیکی خود را برجای بگذارد؛ مانند قهرمانی کشور قطر در جام ملت های آسیا 2019 که به ابزاری برای خودنمایی این کشور در مقابل ژئوپولیتیک تحمیلی عربستان تبدیل شد. همچنین، ورزش می تواند فرایند دولت- ملت سازی را نیز تحت تاثیر قرار دهد. پشنهاد پژوهش حاضر این است که مدیران، مسئولان و سیاست گذاران، نقش ورزش در مسائل هویتی و ملی گرایانه به عنوان یک اصل راهبردی در سیاست های کلان ملی و کشوری را در نظر گیرند.

تفریح در محل کار می تواند هر فعالیت اجتماعی، بین فردی یا وظیفه ای تلقی شود که ماهیت بازیگوشی و فکاهی دارد و برای فرد سرگرمی، لذت و خوشی را فراهم می سازد. هدف این پژوهش، شناسایی عوامل ایجادکننده تفریح در محل کار در سازمان تربیت بدنی ارتش بود. نوع پژوهش، توسعه ای به صورت ترکیبی است و برای استخراج عوامل از روش کیفی به شیوه مردم نگاری استفاده شد. جامعه آماری پژوهش تمامی کارکنان سازمان تربیت بدنی ارتش بودند. حجم نمونه با استفاده از فرمول نمونه گیری مدلسازی معادلات ساختاری (5q≤n≤15q) تعیین شد. در بخش کمّی پژوهش به منظور تأیید مدل حاصل از بخش کیفی پژوهش، پرسشنامه ای محقق ساخته طراحی شد. با توجه به تعداد پرسش های پرسشنامه، 377 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین شد و به همین میزان، پرسشنامه ها توزیع و تکمیل شد. پایایی پرسشنامه نیز به روش آلفای کرونباخ و روایی به دو روش محتوایی و سازه با استفاده از الگوی معادلات ساختاری تأیید شد. تحلیل داده ها در بخش کیفی با رویکرد تحلیل تماتیک انجام گرفت. نتایج بخش کیفی پژوهش نشان دهنده آن است که تفریح در محل کار دارای پنج بعد (فعالیت های تفریحی رسمی، حمایت مدیریت از تفریح، مسئولیت های شغلی مفرح، آزادی های فردی و معاشرت با همکاران) است و سه دسته از عوامل فردی، سازمانی و برون سازمانی در ایجاد تفریح در محل کار نقش دارند. نتایج بخش کمّی پژوهش نیز نشان می دهد که عوامل فردی به میزان 60/0، عوامل سازمانی به میزان 77/0 و عوامل برون سازمانی به میزان 25/0 بر تفریح در محل کار تأثیرگذارند. براساس نتایج می توان گفت که تأثیر مثبت حاصل از تجربه تفریح در محل کار می تواند مزایای بلندمدت در پی داشته باشد و محیط های سرگرم کننده کلید رشد انگیزه و بهره وری کارکنان هستند.

هدف از پژوهش حاضر، مشخص کردن ادراک بازیکنان حرفه ای فوتبال در پیروی از رسانه های جمعی ورزش ایران براساس مبنای اخلاقی و روزنامه نگاری بود. این پژوهش براساس بازتاب دریافت شده از 138 بازیکنان حرفه ای فوتبال (با دامنه سنی 61 31 (55 نفر) ؛ 30 21 (53 نفر)؛ 30 21 و کمتر از 20 سال (30 نفر)) انجام گرفت که این بازیکنان شاغل در تیم های شرکت کننده در لیگ برتر ایران هستند. هریک از شرکت کنندگان به ارزیابی پنج فاکتور زندگی شخصی، صداقت رسانه ها، نحوه جمع آوری اخبار توسط رسانه ها، میزان تحریک و تشویق رسانه ها به خشونت و شایعات مربوط به رسانه ها پرداختند. از تحلیل واریانس توسط آزمون غیرپارامتریک کروسکال والیس به منظور تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج نشان می دهد که مبانی اخلاق به طور متناوب در شایعه، زندگی خصوصی و صداقت اخبار و برخی اوقات در جمع آوری اخبار و تحریک خشونت نقض شده اند. براساس این نتایج می توان گفت که رسانه های جمعی ایران با معضلات بارز مبانی اخلاقی درگیر می باشند.

هدف از این پژوهش ساخت، روایی و پایایی پرسشنامه موانع استعدادیابی در ورزش ایران بود. به این منظور پرسشنامه 71 سؤالی برای اندازه گیری هفت بعد موانع استعدادیابی طراحی شد. نمونه گیری به صورت نظری (هدفمند و غیرتصادفی) انجام گرفت. برای تعیین موانع و تهیه پرسشنامه از روش آمیخته استفاده شد. نمونه پژوهش در بخش کیفی 22 نفر و در بخش کمی 145 نفر بودند، که از شش گروه رؤسای فدراسیون ها، مسئولان کمیته استعدادیابی آن فدراسیون ها، افراد شاغل در دفتر استعدادیابی وزارت ورزش و جوانان، استادان دانشگاه، مربیان استعدادیاب و مسئولان استعدادیابی باشگاه ها، تشکیل شده بودند. روایی محتوایی و صوری پرسشنامه توسط دوازده نفر از استادان صاحب نظر در این زمینه انجام گرفت. به منظور بررسی روایی سازه و تأیید عوامل شکل دهنده پرسشنامه، از آزمون تحلیل عاملی تأییدی به کمک نرم افزار پی ال اس استفاده شد. همچنین برای بررسی پایایی پرسشنامه از روش همسانی درونی (با استفاده از آلفای کرونباخ ) استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که الگوی هفت عاملی سازه موانع استعدادیابی در ورزش ایران دارای برازش مناسبی بود. در نهایت می توان از پرسشنامه مذکور در بررسی های مربوط به نظام استعدادیابی در تمامی نهادهایی که در کشور در حال حاضر متولی امر استعدادیابی هستند، استفاده کرد.

هدف از پژوهش حاضر، طراحی مدل بازاریابی ورزشی رسانه های اجتماعی بود. روش پژوهش حاضر کیفی و از نوع گراندد تئوری با رویکرد استراوس و کوربین بود. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از مطالعات اسنادی و مصاحبه نیمه ساختاریافته با خبرگان به دست آمد. جامعه آماری پژوهش شامل استادان و مدیران ورزشی آگاه به بازاریابی رسانه های اجتماعی بودند. روش نمونه گیری به صورت غیرتصادفی و هدفمند بود و مصاحبه با 13 نفر از خبرگان تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از روش کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد. در اثر تجزیه وتحلیل داده ها 5 مقوله اصلی، 25 مقوله فرعی و 317 مفهوم یا کد باز شناسایی شد. در نهایت مدل پارادایمی بازاریابی ورزشی رسانه های اجتماعی ارائه شد. بر این اساس منابع انسانی، نیروی متخصص، آموزش و داوطلب به عنوان مهم ترین عوامل علی مدل شناسایی شدند. عوامل قدرت رسانه های اجتماعی، تفاوت رسانه های سنتی و نوین، گرایش به سیستم های دیجیتال، دسترسی آسان، دسته بندی مخاطب، قیمت، جست وجو، رسانه های کاغذی و ناکارامدی رسانه های سنتی به عنوان مهم ترین عوامل زمینه ای شناسایی شدند. عوامل مداخله گر مدل نیز شامل محدودیت، زیرساخت و ناآگاهی مدیران می شدند. در نهایت راهبردها شامل ترویج، ارتباطات، وفاداری، تولید محتوا، برندسازی، اعتمادسازی و روابط عمومی پیشنهاد شدند. به نظر می رسد مدیران با اجرای مدل بازاریابی رسانه های اجتماعی ورزشی می تواند از دستاوردهای آن در سازمان های ورزشی بهره مند شوند.

شخصیت برند در واقع نحوه رفتار و گفتار یک برند است و به معنای اختصاص صفات و کاراکتر شخصیت انسان به برند برای دستیابی به تمایز است. هدف از پژوهش حاضر ارائه مدل ارتباطی شخصیت برند پوشاک ورزشی با تعهد، وفاداری و اعتماد به برند بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی و از نظر روش تحقیق توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش تمامی ورزشکاران استان اردبیل در سال 1398بودند که نمونه ای به تعداد 384 نفر از طریق جدول نمونه گیری مورگان انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد اعتماد به برند (بالستر، 2004)، شخصیت برند (آکر، 1997)، وفاداری به برند (الگشیمر و همکاران، 2005) و تعهد به برند (گارباینو و جانسون، 1999) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با آزمون ضریب همبستگی و معادلات ساختاری (تحلیل مسیر) با استفاده از نرم افزارهای آماری LISREL و SPSSصورت گرفت. یافته های به دست آمده نشان داد، رابطه مستقیم بین شخصیت برند پوشاک ورزشی با اعتماد به برند، وفاداری به برند و تعهد به برند وجود دارد. همچنین اعتماد به برند بر وفاداری به برند تأثیر مستقیم دارد، وفاداری به برند بر تعهد به برند و اعتماد به برند بر تعهد به برند تأثیر مستقیم بر هم دارد. براساس نتایج می توان گفت که توجه به نیازهای مشتریان می تواند تأثیر بسزایی بر بهبود عملکرد و موفقیت برندهای ورزشی داخلی در رقابت با برندهای خارجی در جذب مشتریان و جلب وفاداری آنان و همچنین کسب سهم بیشتری از بازار داخلی و بین المللی داشته باشد.

هدف اصلی این مقاله ارائه تصویری جامع از این روند و فراهم آوردن بینش ی ارزش مند از تاٴثیر کرونا در ورزش از نظر اقتصادی و کمک به هدایت پژوهش های آتی در راستای بهبود تحقیقاتی در ای ن ح وزه اس ت. تحقیق حاضر به لحاظ روش، از نوع کتابخانه ای که به صورت مطالعه مروری _ توصیفی است. 20 مقاله مرتبط از مقالات نمایه شده در پایگاه های اطلاعاتی گوگل اسکالر، ساینتس دایرکت، ریسرچ گیت، تیلور و فرانسیس و ایرانداک استفاده شده است. اکثر آنها معتقدند ویروس کووید- 19 به اقتصاد ورزش ضربه جبران ناپذیری وارد کرده است و مشخص نیست اثرات نامطلوب کرونا بر وضعیت اقتصادی اجتماعی تا چه زمان ادامه خواهد داشت. نبود ورزش «واقعی» فرصتی برای رشد فناوری های مجازی است. در حال حاضر، لیگ های ورزشی در سراسر جهان از ورزش های الکترونیک برای حفظ علاقه و احساس رقابت در هنگام تعطیلی استفاده می کنند. ورزش های الکترونیکی در سال های روشی جدید برای جذب هواداران و درآمدزایی ارائه می دهد. علاوه بر این، فناوری های همه جانبه می تواند طرفداران را قادر سازد که بازی ها را به صورت زنده تجربه کنند، بدون اینکه از نظر جسمی حضور داشته باشند، ایده ای که ممکن است نوعی ضد حمله باشد، اما اکنون منطقی به نظر می رسد.

هدف از این پژوهش تعیین و اولویت بندی عوامل مدیریت و برنامه ریزی و کیفیتی موثر بر برندسازی رویدادهای ورزشی ایران بود. روش پژوهش ترکیبی و از نوع کمی −کیفی بود. در بخش کیفی، ابزار مصاحبه و در بخش کمی پرسشنامه ی AHP برای جمع آوری داده ها مورد استفاده قرارگرفت. جامعه ی تحقیق، نخبگان وخبرگان درزمینه ی مدیریت ورزشی، رویدادهای ورزشی و بازاریابی ورزشی بودند که با استفاده از دو روش نمونه گیری نظری و گلوله برفی تعداد 11 نفر انتخاب شدند. نتایج نشان داد، مؤلفه ها ی موثر عامل مدیریت و برنامه ریزی به ترتیب اهمیت شامل: طراحی مسترپلن ، منابع، و ارتباطات و شبکه سازی مدیر رویداد، و مؤلفه ها ی موثر عامل کیفیت رویداد نیز به ترتیب اهمیت شامل: مطبوعیت ادراک شده، فناوری اطلاعات و ارتباطات ، ورود به مرحله ی صنعتی شدن ورزش، و کیفیت خدمات ادراک نشده (ناملموس)، می شود. سازمان های برگزارکننده و مدیران رویدادهای ورزشی می توانند با بکارگیری مولفه های مدیریتی و کیفیتی موثر در برندسازی از مزایای برند رویداد، مانند افزایش علاقه مندی حامیان مالی و رسانه ها، پیش فروش بلیت های رویداد و بسیاری دیگر بهره مند شوند.

اهمیت و نقش ورزش در حوزه بین المللی و به طور ویژه حضور ورزشکاران پاک و عاری از دوپینگ در رویدادهای ورزشی بر کسی پوشیده نیست. هدف از پژوهش حاضر، بررسی علل گرایش ورزشکاران نخبه به دوپینگ است که با روش کیفی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را هیئت رئیسه فدراسیون ها، مربیان و ورزشکاران تیم های ملی دوچرخه سواری، دومیدانی، وزنه برداری، کشتی و بسکتبال که بر اساس گزارش فدراسیون پزشکی در آذر 1395 دارای بیشترین آمار دوپینگ در ایران بودند و در بازی های آسیایی جاکارتا حضور داشتند، تشکیل می دادند. نمونه ها با روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک گلوله برفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از مصاحبه های نیمه ساختاریافته و برای انجام مراحل کدگذاری و تحلیل داده ها از نرم نرم افزار MAXQDA 2018 استفاده شد. بر اساس یافته ها، 13 مولفه به عنوان علل گرایش به دوپینگ در بین ورزشکاران ملی پوش ایران شناسایی شدند: مشکلات فردی، روانی، مالی، قانون، مدیریتی، مربیان، عملکردی، نگرش فرد، دلایل اجتماعی و فرهنگی، کنترل، ساختاری، منفعت طلبی و رسانه ها. در پایان، متناسب با نتایج به دست آمده پیشنهادهایی در راستای جلوگیری از گرایش ورزشکاران به دوپینگ ارائه شد.

موفقیت در بازاریابی ورزشی مستلزم توجه ویژه به کیفیت رابطه بین هواداران و تیم های ورزشی است. ازاین رو هدف از تحقیق حاضر مطالعه تأثیر عناصر نیاز به خودابرازی بر ارزش ویژه برند باشگاه های لیگ برتر فوتبال ایران است. روش تحقیق توصیفی- همبستگی و از نوع پیمایشی و کاربردی است و داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد تمایز هویت، تشابه هویت و پرستیژ هویتِ باتاچاریا و سن (2003) و پرسشنامه ارزش ویژه برند یو و دانته (2001) گردآوری شد. جامعه آماری تحقیق شامل هواداران تیم های پرطرفدار لیگ برتر فوتبال ایران بود که 200 نفر از آنها به طور تصادفی به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. روایی پرسشنامه با استفاده از نظرهای متخصصان مدیریت ورزشی و مدیریت بازرگانی تأیید و پایایی پرسشنامه ها براساس آلفای کرونباخ ارزیابی شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزارSPSS  نسخه 18 و PLS استفاده شد. براساس نتایج این پژوهش، تمامی مسیرها در سطح معنا داری 05/0p<  تأیید شد. نتایج نشان داد که عناصر نیاز به خودابرازی که شامل تشابه هویت، تمایز هویت و پرستیژ هویت است، تأثیر مثبت و معناداری بر ارزش ویژه برند تیم های لیگ برتر فوتبال ایران داشته اند.