دلالتهای مبانی انسان شناختی اندیشه های اجتماعی مصباح یزدی در زمینۀ نقد اجتماعی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
نگاه آسیب شناختی و انتقادی به جهان اجتماعی بخشی از مهم ترین وجوه تأملات نظری اندیشمندان اجتماعی شمرده می شود. هر چند در میان برخی از رویکردهای جامعه شناسان از قبیل تفهمی و پوزیتویستی مغفول مانده است.این مسأله در میان اندیشمندان اجتماعی مسلمان جایگاه بالایی داشته است. آیت الله مصباح از جمله متفکرانی است که در این حوزه اندیشه وزی کرده و در آثار مختلف آن را پی گرفته است. این پژوهش تلاش می کند این مسأله را بر مدار مبانی انسان انسان شناختی اندیشه اجتماعی آیت الله مصباح یزدی پی گیرد کند که بر اساس روش شناسی بنیادین و تحلیل محتوای آثار صورت می پذیرد. برخی از یافته ها عبارتند از: عقلانیت نقد اجتماعی، مدار مشروعیت در نقد اجتماعی، نقد اجتماعی اصلاح گریانه، قداست و وظیفه همگانی بودن نظارت و نقد اجتماعی. بحت و نتیجه گیری: منظومه معرفتی وحیانی آیت الله مصباح نسبت به انسان و امتداد منطقی این مبادی در نظریه های اجتماعی ایشان، نقد اجتماعی ایشان در عرصه فرهنگ و جامعه را نسبت به دیگر نظریه ها متمایز می سازد و مرز بین نقد واقعی و ثمر بخش اصلاح گرایانه نسبت به کنش های اجتماعی، و نقد غیر اصلاح گرایانه را نمایان می سازد.The implications of the anthropological foundations of Ayatollah Mesbah Yazdi's social thoughts In the field of social criticism
Aim: The pathological and critical view of the social world is considered one of the most important aspects of the theoretical reflections of social thinkers; although it has been neglected among some approaches of sociologists, such as verstehen and positivism. This issue has had a high position among Muslim social thinkers. Ayatollah Mesbah is one of the thinkers who have thought in this field and followed it in various works. The main purpose of the research is to follow up on this issue based on the anthropological foundations of Ayatollah Mesbah Yazdi's social thought. Method: The present research was conducted based on fundamental methodology and content analysis of the works. Results: Some of the findings are: the rationality of social criticism, the scope of legitimacy in social criticism, reformist social criticism, the sanctity and duty of universality of monitoring and social criticism. Conclusion: Ayatollah Mesbah's epistemological and revelatory system towards man and the logical extension of these principles in his social theories differentiate his social criticism in the field of culture and society from other theories, and it shows the difference between real productive reformist criticism and non-reformist criticism
تبلیغات
