کاربست رژیم پایش فناوری موشکی در رویه شورای امنیت: مطالعه موردی قطعنامه 2231 (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
رژیم پایش فناوری موشکی یک رژیم چندجانبه پایش صادرات است که به منظور جلوگیری از گسترش فناوری ساخت موشک ها و پهپادهای قادر به حمل سلاح های کشتار جمعی، از سوی گروهی از کشورهای همسو شکل گرفته است. با وجود اینکه اسناد رژیم پایش فناوری موشکی به لحاظ حقوقی الزام آور نیستند، شورای امنیت سازمان ملل متحد طی دو دهه گذشته در قالب قطعنامه های تحریمی خود در مسیر الزام آور سازی این رژیم گام برداشته است. در این میان، قطعنامه 2231 که به منظور تأیید و اجرای «برنامه جامع اقدام مشترک» (برجام) بین ایران و گروه 1+5 به تصویب شورا رسید هم از حیث نحوه ادغام رژیم پایش فناوری موشکی در ساختار قطعنامه و هم از نظرتنش هایی که بین ایران و قدرت های غربی پدید آورد، منحصربفرد می نماید. این نوشتار با روش توصیفی- تحلیلی، در صدد پاسخ به این پرسش است که رژیم پایش فناوری موشکی چگونه در رویه شورای امنیت و به طور ویژه در قطعنامه 2231 به کار شده است؟ یافته های تحقیق نشان می دهد که شورای امنیت با ادغام فهرست اقلام سند پیوست رژیم پایش فناوری موشکی در ساختار تحریم های قطعنامه های فصل هفتمی خود، رژیم پایش فناوری موشکی را به ابزاری برای ایجاد تعهدات حقوق سخت در راستای عدم اشاعه فناوری های موشکی و پهپادی مبدل کرده است.The Application of the Missile Technology Control Regime in the Practice of the Security Council: A Case Study of Resolution 2231
The Missile Technology Control Regime (MTCR) is a group of like-minded states that was established to prevent the proliferation of missiles and unmanned aerial vehicles (UAVs) capable of delivering weapons of mass destruction. The originating documents of the MTCR are not legally binding. Nevertheless, in the past two decades the UN Security Council has been on the path of making the MTCR binding through its sanctions resolutions under Chapter VII of the UN Charter. In this context, Resolution 2231 (2015) is unique insofar as how the MTCR was incorporated into its structure and the tensions those MTCR-related provisions created between Iran and the Western powers. Thus, the question this paper aims to answer is how has the MTCR been applied in the practice of the UN Security Council especially in case of Resolution 2231 (2015)? The research findings indicate that by incorporating the MTCR Annex control list into the structure of its sanctions resolutions, the Security Council has used the MTCR as a tool to establish hard-law obligations for the purpose of non-proliferation of missile and UAV technology; obligations that are by far more rigorous than the MTCR’s own guidelines.
تبلیغات
