آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۲

چکیده

در حالی که اقتصاد هند به شدت به سرمایه گذاری در زیرساخت ها و تولید نیازمند است، این کشور نه تنها از پیوستن به ابتکار یک کمربند یک راه خودداری می کند، بلکه تأکید دارد که این پروژه منجر به افزایش رقابت و تنش منطقه ای می شود و حاکمیت کشورها را نقض و در راستای جاه طلبی های پکن طراحی شده است. حتی برخی عمق بی اعتمادی را افزایش داده و بر این باورند که استقرار امکانات دریایی در اقیانوس هند و تقویت ارتباط زمینی چین و پاکستان، یخشی از استراتژی محاصره هند توسط پکن است. ازاین رو، مقاله حاضر باهدف ارزیابی پیامدهای اقتصادی، نظامی و ژئوپلیتیکی ابتکار یک کمربند یک راه، درصدد پاسخ به این پرسش است که چرا هند توسعه تدارکات نهادی پکن از جمله ابتکار یک کمربند یک راه تهدیدی اساسی در جهت منافع ملی خود می داند؟ با بهره گیری از روش توصیفی-تبیینی و با اتکا بر بنیادی ترین اصل رئالیسم ساختاری با این منطق که ساختار نظام بین الملل را قابلیت ها تعین می کنند نه اهداف، فرضیه مورد آزمون این گونه طراحی شده است که دستاورد اقتصادی قابل توجه از این پروژه یک فرض کاملاً منطقی است اما این ابتکار می تواند تضمینی برای نفوذ منطقه ای چین و حضور نظامی و امنیتی این کشور در اقیانوس هند باشد و از این طریق توزیع قدرت نسبی را به نفع پکن تغیر دهد. یافته های پژوهش نشان می دهد مخالفت هند با این ابتکار ریشه در مسائل حاکمیتی و تمامیت ارضی دارد.

India's Strategic Risks in the Initiative Framework of the One Road-Belt

The Indian economy is in dire need of investment in infrastructure and manufacturing. However, Dehli has declined to join the Belt and Road Initiative (BRI), citing concerns that the project may escalate regional rivalry and conflict, violate national sovereignty, and accord with Beijing's ambitious policies. Some suspect that the establishment of naval installations in the Indian Ocean and the fortification of the China-Pakistan land route are parts of a larger plan by Beijing to encircle India. This article provides an analytic review of the BRI, examining its economic, military, and geopolitical implications. It also delves into India's perspective on the matter, exploring why the country views Beijing's institutional arrangements, including the BRI, as a major threat to its national interests. Using the descriptive-explanatory approach and basing our reasoning on structural realism's first and foremost tenet—that capabilities, not objectives, shape the international system—we have put the following hypothesis to the test: The significant economic success of this project is a logical assumption; however, this initiative may also serve as a guarantee for China's regional influence and military or security presence in the Indian Ocean, shifting the relative balance of power in Beijing's favor. Findings indicate that Dehli's opposition to the initiative stems from its sovereignty and territorial integrity concerns.

تبلیغات