این پژوهش با هدف تدوین مدل علّی پیامدهای پریشانی روان شناختی ناشی از همه گیری کرونا ویروس و بررسی نقش میانجی گری جو عاطفی خانواده به انجام رسید که ازنظر هدف، کاربردی و از حیث ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری شامل ایرانیان سراسر کشور در سال 1400 بود. نمونه آماری برابر با 590 نفر بود که از استان های مختلف کشور انتخاب گردید. نمونه گیری به صورت خوشه ای چندمرحله ای انجام شد و پرسشنامه ها به شیوه ی نظرسنجی اینترنتی تکمیل شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه پریشانی روانی کسلر (2002)، معناداری زندگی استگر (2010)، احساس تنهایی محقق ساخته (1400) و جو عاطفی خانواده محقق ساخته (1400) استفاده گردید. به منظور تحلیل آماری از مدل معادلات ساختاری بهره گرفته شد. یافته ها نشان داد که پریشانی روانی دارای رابطه علّی مثبت با احساس تنهایی و رابطه علّی منفی با معناداری زندگی و همچنین، جو عاطفی خانواده دارای نقش میانجی گری در رابطه میان پریشانی روانی با احساس تنهایی و معناداری زندگی بود. درنتیجه، روان شناسان و دیگر متخصصان در عرصه ارتباطات اجتماعی باید ظرفیت جو عاطفی خانواده را به عنوان یک عامل اساسی در تبیین اثرات پریشانی روانی حاصل از گسترش بحران هایی همچون همه گیری کرونا ویروس موردتوجه قرار دهند.
