رابطه مهارت های ارتباطی و مهارت های کار آفرینی در میان دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی و خوارزمی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه مهارت های ارتباطی با مهارت های کارآفرینی در بین دانشجویان دانشکده های علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه های علامه طباطبایی و خوارزمی بوده است. این پژوهش از نوع کاربردی و با روش توصیفی- همبستگی انجام شده است. جامعه آماری شامل 6000 نفر از دانشجویان دانشکده های علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه های علامه طباطبایی و خوارزمی بوده که با بهره گیری از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی، تعداد 360 دانشجو به طور برابر از دو دانشگاه مورد مطالعه به عنوان نمونه آماری مورد بررسی قرار گرفته است. در این پژوهش، از دو ابزار استاندارد شامل پرسشنامه مهارت های ارتباطی بارتون جی ای (1990) و پرسشنامه مهارت های کارآفرینی الاین بیچ (2007) استفاده شده که روایی آنان از طریق بررسی دیدگاه های خبرگان و صاحبنظران این حوزه و پایایی این ابزارها با بهره گیری از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب برابر با 72% و 82% محاسبه شده است. در تحقیق پیش رو، از مجموع آزمون های آمار استنباطی، آزمون t برای گروه های مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردیده است. نتایج حاکی از آن است که بین میانگین های مهارت های ارتباطی و مهارت های کارآفرینی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی و خوارزمی، تفاوت معنادار وجود نداشته و علاوه بر آن بین مهارت های ارتباطی با مهارت های کارآفرینی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.