نهاد وکالت از عصر امام صادق علیهالسلام مطرح و سازماندهی شد، در عصر امامان بعدی روز به روز بر دامنه فعالیت آن افزوده گردید و در شرایط سیاسی و اجتماعی گوناگون، تغییرات و تحوّلاتی را تجربه کرد. از جمله اهداف این سازمان، پدیدآوردن مجموعهای از وکیلان، با برنامهای مشخص بود تا در گوشه و کنار جهان اسلام، به ویژه در سرزمینهایی که شمار شیعیان بیشتر بود، به فعالیت بپردازد. این سازمان نقش مهمی در برقراری ارتباط میان شیعیان و مراکز استقرار رهبری شیعه ایفا میکرد.
این نوشتار در صدد اثبات این مطلب است که فاطمه زهرا علیهاالسلام والاتر و بالاتر از آن بوده است که پس از پدر فقط در پى فدک باشد بلکه او هدف مهمترى را پى مىگرفته است. براى نشان دادن رسالت فاطمى بایستى پیام رسولخدا هر چند کوتاه در مقایسه با تمدن آن روز، معرفى مىشد که در سایه آن، راهگشایى قرآن و اسلام به تمدن معاصر نیز روشن مىگردد. پس از آن، نگرانیهاى پیامبر از تداوم معارف اسلامى براى آینده بشر بررسى شده است؛ زیرا بیم آن مىرفت که امت اسلامى از حداقل اسلامیّت عدول کند. از این رو، امیرالمؤمنین على علیهالسلام براى ادامه راه پیامبر و تفسیر صحیح کتاب خدا معرفى مىشود. پیامبر از اولین روزهاى بعثت تا آخرین نفسهاى خویش بر جانشینى امیرالمؤمنین تأکید مىکند لیکن جاهلیت نهادینه شده در جان اعراب، این انتخاب را برنمىتابد.
در این مقاله به بررسى حکومت از نگاه حضرت امیرعلیه السلام از دو منظر پرداخته شده است: مبانى نظرى حکومت در سیره قولى و سیره عملى. بازخوانى و بازنگرى سیره عملى امامعلیه السلام براى همه ما از آن جهت ضرورت دارد که با محک سیره امام مىتوانیم درباره چند و چون کارکرد زمامداران و کارگزاران و میزان توفیق جمهورى اسلامى پس از پیروزى انقلاب اسلامى در انطباق با آرمانهاى حکومت علوى داورى کنیم.
"مقاله حاضر به بررسی مراسم «حسی» در کشور ترینیداد میپردازد. مراسم «حسی» صورت بومی شده (کرولی شده) مراسم عاشورای امام حسین علیهالسلام در این کشور است. مؤلّف از یک سو، روند ورود مسلمانان به این شبه جزیره و برگزاری مراسم عاشورا را بررسی میکند و از سوی دیگر، فرایند ایجاد دگرگونی و تحوّل اساسی در این مراسم و پیوند آن با نوعی کارناوال محلی را تبیین مینماید. استدلال مؤلّف این است که حضور گروههای مختلف در این مراسم (حتی غیرمسلمانها) یک مسئله هویّتی است که بر اساس آن، هر یک از گروههای اجتماعی تلاش میکند تا با تصوری که خود از این مراسم دارد و آن را صحیح و معتبر میداند، در این مراسم شرکت نماید و میتوان از آن به عنوان یک «رقابت فرهنگی» نام برد.
"