فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱۶۱ تا ۱۸۰ مورد از کل ۴٬۳۷۶ مورد.
در سوگ بزرگ مردی که سرش در زبان شناسی بود و دلش در ادبیات می تپید
حوزه های تخصصی:
با حق شناس شاعر
حوزه های تخصصی:
پژوهشی پیرامون زندگی و شعر ضیاءالدین خجندی پارسی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
از ملک ادب حکم گزاران همه رفتند ؛ یادی از زنده یاد دکتر منوچهر مرتضوی
حوزه های تخصصی:
سبک شعر منوچهری دامغانی
حوزه های تخصصی:
در صف شاعران بزرگ ایران، خواجوی کرمانی در کجا ایستاده است؟!
حوزه های تخصصی:
راوی معنویت های فراموش شده (در باب شعر و جایگاه محمد رضا آقاسی در میان مردم)
منبع:
شعر بهار ۱۳۸۹ شماره ۶۹
حوزه های تخصصی:
سیما - نگاشت
نگاهی کوتاه به زندگی و زبان ادبی جعفری تالپور(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
میرنصیرخان تالپوری متخلص به جعفری شاعر و نویسنده قرن 13هجری درحیدرآباد سند حکومت داشت. با انگلیسی های امپریالیست جنگید و اسیر گشت و از حیدر آباد به بمبئی و کلکته فرستاده شد. مدتی همچون اسیران با او رفتار می شد و سرانجام غم غربت و دوری از خانواده در سال 1261 دردمدم او را از پا در آورد. او به هر دو زبان فارسی و اردو دیوان شعر دارد. اشعارش دارای سوز وحال خاصی است چرا که غم غربت و اسارت و دوری از خاندان، قدرت عاطفی زیادی به ابیاتش بخشیده است. لحن حبسیات او در مثنوی تاثرانگیز است که باوجود داشتن بحر متقارب، غم و اندوه تراژ یکی را به خواننده القا می کند. علاوه بر آن زبان شاعر ساده است و ترکیبات و عبارات و کلام او خوشاهنگ می باشد. صورت های خیالی جذاب به ویژه انواع تشبیه در سخن او دیده می شود. یکی از ویژگی های مهم سخن او سهل و ممتنع بودن کلام اوست که شباهتی به شعر فرخی سیستانی پیدا می کند. او نویسنده ای شیوا سخن نیز بوده است. مکاتیب او از این لحاظ دارای نثری بلیغ و فصیح و استوار است که حسب حال این حاکم گرفتار را به شیوایی و رسایی نقش می زند.
انسان بود، پیش از آنکه شاعر باشد . . .
منبع:
شعر بهار ۱۳۸۹ شماره ۶۹
حوزه های تخصصی:
اوستا در نگاه دیگران
منبع:
شعر بهار ۱۳۸۹ شماره ۶۹
حوزه های تخصصی:
کتابشناسی سیمین دانشور
حوزه های تخصصی:
سیمین دانشور از نگاه...
حوزه های تخصصی:
مولوی ، صوفی ترانه گو (بررسی رباعیات مولانا و جایگاه آن در شعر فارسی)
حوزه های تخصصی:
فقیر دهلوی و بررسی و تحلیل سیمای شاعری او(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
فرهنگ و زبان و ادبیات دو قوم ایرانی و هندی چنان با هم درآمیخته است که گویی پیکره فرهنگی یگانه ای را تشکیل داده اند. وجود شخصیتهای برجسته فارسی زبان و آثار فراوان فارسی که در شبه قاره هند پدید آمده اند و بدون آنها تاریخ ادب فارسی کامل نمی شود، حکایت از همبستگی دیرینه فرهنگی ایران و هند دارد. یکی از این شخصیتهای برجسته اما گمنام سرزمین هند، که با تالیف یا تصنیف آثار مختلف ادبی – بلاغی نقش چشمگیری در توسعه و آموزش زبان و ادب فارسی در هند داشته، شمس الدین فقیر دهلوی است. در این مقاله تلاش خواهیم کرد تا ضمن بررسی مختصر اوضاع و احوال سیاسی - اجتماعی و ادبی عصر فقیر دهلوی به احوال و افکار و آثار او بویژه معرفی و تحلیل آثار شعری او در زمینه غزل سرایی و مثنوی سرایی بپردازیم و شیوه و سبک شاعری او را با نقل و مقایسه اشعاری از او و مقلَدانش نشان دهیم.
استاد من (به مناسبت درگذشت استاد منوچهر مرتضوی)
حوزه های تخصصی:
پنج گنج روح الامین در یک بررسى توصیفى
حوزه های تخصصی: