فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۱٬۰۰۱ تا ۱٬۰۲۰ مورد از کل ۴٬۱۷۷ مورد.
در افسون آهنگ (نگاهی به شعرهای مهدی جهاندار)
منبع:
شعر شهریور ۱۳۸۷ شماره ۶۰
حوزه های تخصصی:
« شرح کلیله و دمنه » دکتر خیرالله محمودی
حوزه های تخصصی:
بازگرداندن شعر، بازآفریدن آن است (نامه ای به کامران جمالی، مؤلف کتاب - جادوی شعر در کلام نهفته است: شش شاعر قرن بیستم)
حوزه های تخصصی:
این جادو چیست (درباره ی کتاب - شعر و شهود - ترجمه ی محمود حدادی)
حوزه های تخصصی:
مسلک علی بابا اثر چاپی ناشناخته یی از صادق هدایت
حوزه های تخصصی:
بررسی و نقد کتاب: هزار و یک شب صنیع الملک
حوزه های تخصصی:
نگاهی به کتاب « آیینه ای برای صداها » ی دکتر شفیعی کدکنی و تحلیل شعر « سفر بخیر » از این مجموعه
حوزه های تخصصی:
قصیده ی یوزپلنگان: بیژن نجدی از شمس خود می گوید
حوزه های تخصصی:
در مرز حقیقت و مجاز (نگاهی به شعر آب سهراب سپهری)
منبع:
شعر خرداد ۱۳۸۷ شماره ۵۷
حوزه های تخصصی:
شاعر لبخندها (نگاهی گذرا به رنگ از رخ تمام قلم ها پریده است سروده دکتر کاووس حسن لی)
منبع:
شعر آبان ۱۳۸۷ شماره ۶۲
حوزه های تخصصی:
نقد: «خودکشی مقدر» به روایت فتح الله بی نیاز (نگاهی به رمان های «ستیزه جوی دلتنگ» و «ملاقات با مسیح»
منبع:
رودکی۱۳۸۷ شماره۲۲
حوزه های تخصصی:
سنگ قوافی
حوزه های تخصصی:
بازخمانی پرسه در سایه خورشید نوشته دکتر محمدرضا سنگری
حوزه های تخصصی:
بررسی تطبیقی نمودهای خودشکوفایی در مثنوی با روان شناسی انسان گرایانه آبراهام مزلو(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
مثنوی مولوی از محبوب ترین و پرطرفدارترین آثار کلاسیک فارسی است که در عصر حاضر در داخل و در خارج از ایران مورد توجه و اقبال عام و خاص قرار گرفته است. شاید بتوان گفت که یکی از این دلایل، توجه خاص مولوی به «انسان» بوده است. مسایل و مفاهیمی که هم اکنون نیز مورد توجه جدی بشر است و شاخه های مختلف علوم انسانی؛ از جمله ادبیات، فلسفه و روان شناسی متاثر از آن است. مولوی انسان گرای معنوی نگر، در لحظاتی که سوار بر مرکب خیال در وادی حقایق حرکت می کند، چشم انداز وسیع و شگفت انگیزی در برابر دیدگانش به نمایش در می آید و در این هنگام، بخش هوشیار وجود او، الگوی جامعی از انسان کامل را در اشعارش ارایه داده است. آبراهام مزلو، روان شناس انسان گرا، از خود شکوفایی و «هنر انسان شدن» سخن گفته است و نقش جامعه را در خود شکوفایی امری کلیدی معرفی کرده است و بر این باور بود، در جوامعی که شخص از مسوولیت پذیری، شناخت مکانیسم های دفاعی، آزمودن شیوه های جدید، سخت کوشی در اجرای تصمیمات و به طور کلی از توجه به فرا انگیزشها برخوردار باشد؛ می تواند به سوی خودشکوفایی پیش رود. در این مقاله، علاوه بر ایجاد ارتباط میان دو علم ادبیات و روان شناسی و قرابت زیاد بین اندیشه های مولوی با اندیشه های روان شناسی انسان گرا، به بررسی تطبیقی شخصیت خودشکوفا در مثنوی معنوی با الگوهای ارایه شده از سوی آبراهام مزلو پرداخته شده است.