محمد خطیب

با وجود اینکه تعداد بسیاری از تحقیقات در مورد مسایل منظورشناختی در کل و به صورت اختصاصی تر در مورد موضوعرعایت ادب صورت گرفته است، موضوع عدم رعایت ادب بسیار نادیده گرفته شده است. در این تحقیق از شرکت کنندگان درخواست شده که به نسخه های فارسی و انگلیسی یک پرسشنامه کتبی تکمیل گفتگو (WDCT) پاسخ دهند. پاسخ های جمع آوری شده به منظور تجزیه و تحلیل رابطه میان عدم رعایت ادب و قدرت بررسی شدند. بعلاوه پاسخ های پرسشنامه فارسی با پاسخ های معادل انگلیسی آن مقایسه شدند تا تفاوت آنها از نظر رابطه میان عدم رعایت ادب و قدرت بررسی گردد.نتایج حاصله بر اساس تعداد موارد عدم رعایت ادب نشان داد که علیرغم وجود رابطه ای مستقیم میان عدم رعایت ادب و قدرت در داده های زبان فارسی، هیچ رابطه ای در پاسخ های جمع آوری شده به زبان انگلیسی مشاهده نشد. از نظر رابطه میان عدم رعایت ادب و قدرت تفاوت معناداری میان داده های زبان فارسی و انگلیسی مشاهده شد. می توان نتیجه گرفت که زبان آموزان انگلیسی به عنوان زبان دوم، علیرغم آگاهی از رابطه میان عدم رعایت ادب و قدرت در زبان اول خود، دانش کافی در مورد این ارتباط در زبان دوم خود ندارند.

Despite the general findings that address the positive contribution of teaching pragmatic features to interlanguage pragmatic development, the question as to the most effective method is far from being resolved. Moreover, the potential of literature as a means of introducing learners into the social practices and norms of the target culture, which underlie the pragmatic competence, has not been fully explored. This study, then, set out to investigate the possible contribution of plays, as a medium of instruction, to the pragmatic development through either explicit or implicit mode of instruction. To this end, 80 English-major university students were assigned to four experimental groups: two literary and two nonliterary groups. One of the literary groups (Implicit Play) received typographically enhanced plays containing the speech acts of apology, request, and refusal and the other (Explicit Play) received the same treatment in addition to the metapragmatic instruction on the acts. The medium of instruction for the nonliterary groups were dialogs containing the given functions; they were also given either enhanced input (Implicit Dialog) or input plus metapragmatic information (Explicit Dialog). Analyses of the four groups’ performance on a Written Discourse Completion Test (WDCT) before and after the treatment did not show any advantage for the literary medium, i.e., there was no significant difference between literary and nonliterary groups. It was rather the mode of instruction that mattered most, where explicit groups outperformed their implicit counterparts. These findings indicate that even though implicit teaching, that is, exposure to enhanced input followed by some awareness-raising tasks, is effective in pragmatic development, it cannot contribute so much to learning as can the explicit instruction

The present study aimed to address an area of language learner strategies research which has not received the same attention as reading, writing, speaking, listening, and vocabulary strategies in spite of the significant role of grammar in the conceptualization of language competence. The paucity of empirical investigations in intervention research concerning grammar strategies was the impetus to carry out a grammar strategies-based instruction on the basis of several models including Oxford's strategic self-regulated model of learning to see its effects on learners' achievement of grammar across different age groups and proficiency levels. To this end, six groups of Iranian EFL learners, comprising 63 high school and 96 university students, were chosen from intact classes in Hamedan(Iran) for control and experimental groups. The treatment focusing on comparison of adjectives and adverbs, relative clauses, articles and prepositions continued for ten sessions after the administration of proficiency tests, pre-tests and immediate and delayed post-tests. The results of ANCOVA revealed meaningful differences between control and experimental groups. However, the variables of age and proficiency contributed to the significance of differences among the groups. Generally, the treatment proved to be especially useful for youngerlearners at lower proficiency levels. In addition, the delayed effect of the treatment was quite noticeable in all experimental groups. The findings stressed the usefulness of GSBI for EFL learners, which requires that teachers, material developers and syllabus writers consider the potentiality of such a strategy instruction for the development of EFL learners' grammar proficiency.

The present study was conducted to examine empirically and systematically the effect of explicit instruction of comprehension strategies on EFL learners’ reading anxiety and reading comprehension in Iranian high schools. To this end, two intact classes (65 students) participated in this study as members of control and experimental groups. The experimental group underwent 10 sessions of reading strategies training based on McNamara, Ozuro, Best, and O’Reilly's (2007) 4-pronged Comprehension Strategy Framework. Data were collected through the employment of Saito, Garza, and Horwitz's (1999) Foreign Language Reading Anxiety Scale (FLRAS) and Preliminary English Test (PET) multiple-choice reading comprehension tests. All the students filled the FLRAS questionnaire and took the reading comprehension test two times, once as a pre-test one week before the beginning of instruction and the other as a post-test one week after the instructional treatment. After the post-test, a group of 7 students who received instruction participated in the focus group interview. T-tests were used to analyze the obtained statistical data. It was revealed that explicit reading strategy instruction was quite beneficial in improving EFL high school students' comprehension and reducing their anxiety level, while reading anxiety and reading comprehension were negatively correlated. The results of the interview with the focus group revealed the positive effect of strategy training on learners' reading comprehension and alleviating reading anxiety. This study rendered some educational implications for materials developers and instructors to invest on reading as a fundamental skill in education.

This study examined the Iranian EFL learners’ multicultural developmental trend in light of Investment Hypothesis as they furthered their academic studies from BA toward postgraduate levels. In so doing 117 BA, 92 MA, and 35 Ph.D. EFL students at AllamehTabataba’i University, Tarbiat Modarres, and Islamic Azad Universities, Tehran, Iran, were randomly selected to provide answers to Multicultural Personality Traits Questionnaire (MPQ) that measures individuals’ Multicultural Personality Traits (MPTs: Cultural Empathy, Open-Mindedness, Social Initiative, Emotional Stability, and Flexibility). Ph.D. students’ MPTs mean was found to be 277.77; MA students’ MPTs mean score was 272.20; and BA students’ MPTs mean score was 267.96. The ANOVA conducted revealed that EFL Iranian students’ MPTs improved as they furthered their academic career from BA to MA and from MA to Ph.D. levels. The study concluded that advancement in EFL students’ academic career resulted in a concomitant development in their MPTs and among the five MPTs, cultural empathy and social initiative were found to have been significantly improved at Ph.D. level. Among the MPTs, Social initiative provides the highest contribution to social interactions and its significant development at Ph.D. level is confirmatory of the discursive-constructionists’ approach to L2 learning.

اکثر تحقیقات در زمینه کاربردشناسی زبان بینابینی بر روی انجام و یادگیری کارگفتها توسط غیربومی زبانان تمرکز کرده اند و ادب را تنها یک امر جانبی انگاشته اند. تحقیق حاضر مربوط به ادب زبانی می باشد و سعی دارد تأثیر روشهای آموزشی متفاوت را برروی فراگیری مهارتهای ادب در انگلیسی بررسی کند. هشت گروه دانشجویان سال اول و سال سوم رشته های زبان انگلیسی بطور تصادفی به سه گروه آزمایشی (مطالب تقویت شده، تدریس آشکارو ایفای نقش) و یک گروه کنترل (نمایش صرف) تقسیم شدند. شرکت کنندگان در امتحان تافل، امتحان پیش آزمون و پس از آموزش هفت هفته ای مجموعه ای از مهارتهای ادب در امتحان پس آزمون شرکت کردند. نتایج تحقیق نشان داد که آموزش تأثیر معنادار مثبتی بر روی یادگیری مهارتهای ادب دارد و تدریس آشکار موثرترین شیوه آموزشی می باشد. شیوه های ایفای نقش و مطالب تقویت شده در رتبه های دوم و سوم تأثیرگذاری قرار داشتند. همچنین نشان داده شد که اگرچه سطح مهارت عمومی زبان تاثیر معناداری بر روی دانش مهارتهای ادب (توانایی تشخیص مهارت ادب مناسب برای هر موقعیت اجتماعی ) دارد، ولی تأثیری بر روی فراگیری مهارتهای ادب ندارد. یافته ها دلالت بر آن دارند که آموزش مهارتهای ادب را می توان در سطح متوسط شروع کرد و تدریس آشکار به همراه فعالیتهای ایفای نقش برای زبان آموزان بسیارمفید خواهد بود.

مطالعات مبتنی بر دیدگاه اجتماعی – فرهنگی که به بررسی چگونگی توسعه کاربرد شناسی زبان بینابین می پردازند به تازگی توجه پژوهشگران حیطه اکتساب و آموزش زبان دوم را به خود جلب نموده و در این میان نقش مفاهیمی چون «همیاری»و « حیطه تحول تدریجی» در توسعه کاربرد شناسی زبان بینابین از جمله زمینه های در خور توجه است. مطالعه حاضر به بررسی میزان اثرگذاری کمک همیاران ارشد در حیطه تحول تدریجی ، همیاران هم سطح ، ونیز آموزگاران بدون توجه به حیطه تحول تدریجی بر توسعه کاربرد شناسی زبان می پردازد. در این مطالعه هشتاد و پنج دانشجوی رشته زبان انگلیسی شرکت نموده اند که از این تعداد 27 نفر مرد و 58 نفر زن بودند که در قالب سه گروه گواه و یک گروه کنترل قرار گرفتند. شرکت کنندگان گروه های گواه یا به یکی از روشهای همیاری مستقیم و غیرمستقیم در حیطه تحول تدریجی توسط همیاران ارشد خود و یا توسط همیاران هم سطح خود و بدون توجه به حیطه تحول تدریجی در انجام فعالیتهای زبانی یاری می شدند. شرکت کنندگان گروه کنترل نیز کمک های معلم خویش را که بدون توجه به حیطه تحول تدریجی آنان ارایه می شد دریافت می کردند. این مطالعه نشان می دهد که کمک و همیاری مستقیم و غیرمستقیم همیاران ارشد در حیطه تحول تدریجی زبان آموزان نسبت به دو نوع دیگر همیاری که بدون توجه به حیطه تحول تدریجی از طرف همیاران هم سطح و معلم ارایه می شد در توسعه کاربرد شناسی زبان بینابین نقش موثرتری دارد . کمک همیاران هم سطح نیز پس از همیاری مستقیم و غیر مستقیم همیاران ارشد در رتبه سوم تاثیر گذاری بر توسعه کاربرد شناسی زبان بینابین و تشکیل حیطه تحول تدریجی قرار می گیرد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که اشکال مختلف همیاری به طور نسبی در توسعه کاربرد شناسی زبان بینابین زبان آموزان انگلیسی موثر می باشد.