قاسم جوکار

یکى از مسائلى که از دیرباز، توجه اندیشمندان حوزه هاى گوناگون علوم انسانى را به خود جلب کرده و موجب قلم فرسایى این اندیشمندان شده، مسئله «رابطه تلویزیون با کودک و نوجوان» است. مقاله حاضر ابتدا به قابلیت هاى تلویزیون و برنامه هاى کودکان و نوجوانان اشاره نموده، سپس برخى از تأثیرات مثبت و منفى تلویزیون بر کودکان و نوجوانان از جمله پرکردن اوقات فراغت، جامعه پذیرى، یادگیرى، اختلال در فعالیت هاى کودکان، و نیز تأثیر فیلم هاى مربوط به بزرگ سالان بر کودکان، و تأثیر آگهى هاى تلویزیونى و خشونت را مورد بررسى قرار داده و در پایان، راه کارهایى براى به حداقل رساندن کارکردهاى منفى آن ارائه نموده است.

هدف ما در این پژوهش، بخش بندی مشتریان یک شرکت بیمه است. برای این منظور، ابتدا با بررسی پیشینه پژوهش و همچنین مصاحبه با مشتریان و خبرگان صنعت بیمه، تعداد 30 متغیر به عنوان ارزش های موردانتظار مشتریان شناسایی شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی، تحلیل خوشه ای K میانگین و آزمون کای دو پیرسون استفاده شد. بعد از مشخص شدن متغیرها، پرسش نامه ای با مقیاس پنج گزینه ای لیکرت تهیه و پس از مشخص شدن روایی و پایایی توزیع و در نهایت تعداد 371 پرسش نامه گردآوری شد. پس از مهیا شدن داده ها با انجام تحلیل عاملی این متغیرها در قالب 5 عامل (کیفیت، مالی، انسانی، ملموس ها و سهولت) خلاصه شدند که این عوامل در مجموع بیش از 62% از واریانس کل را تبیین می کردند. سپس بر اساس نتایج به دست آمده و انجام تحلیل خوشه ای، 4 خوشه از مشتریان (قیمت گرا، خدمت گرا، سهولت گرا و رابطه گرا) شناسایی شد. درنهایت نتایج حاصل از آزمون کای دو پیرسون نشان داد که خوشه های مشتریان از نظر متغیر های سن، وضعیت تأهل، سطح تحصیلات و میزان درآمد تفاوت معناداری با هم دارند.

زمینه و هدف: پژوهش حاضر بر مدیریت پیامدهای منفی امنیتی رشد مدیریت نشده ی اقامتگاه های گردشگری غیررسمی در همدان تاکید دارد و بر این پایه شناخت و تحلیل مهمترین رهیافت های موجود و تفاوت های نگرشی میان مدیران و متخصصان نهادها و سازمان های مرتبط با امنیت گردشگری را در کانون هدف قرار می دهد. روش: پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ فرایند روش شناختی از نوع آمیخته (کیفی-کمّی) است. گزاره های بدست آمده از مطالعه کیفی مبنای طراحی پرسشنامه محقق ساخته در مرحله کمّی قرار گرفت. جامعه آماری در مرحله کمّی مدیران عالی سازمان های ذینفع از امنیت گردشگری در همدان است. با استفاده از جدول مورگان 60 نفر به روش طبقه ای انتخاب شدند. داده های پرسشنامه با استفاده از آمارهای توصیفی و آزمون های کای اسکوئر، فریدمن و کروسکال-والیس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: براساس یافته های مرحله کیفی 17 گزاره به عنوان رهیافت های مدیریت پیامدهای امنیتی اقامتگاه های گردشگری غیررسمی شناسایی شد. یافته های بدست آمده از داده ها بیانگر آن است که در بیشتر موارد، پاسخگویان میزان اهمیت 17 گزاره استخراج شده را در سطح بالایی تایید می کنند، اما در 4 مورد از رهیافت ها اختلاف نظر معناداری میان شش گروه از افراد نمونه مشاهده می شود. نتیجه گیری: پنج گزاره نخست به طور غالب بر اهمیت رویکرد «آموزش و اطلاع رسانی به ذینفعان گردشگری» تاکید دارند؛ در رتبه های میانی بیشتر گزاره ها بر رویکرد «تقویت قانون گرایی و کنترل و نظارت رسمی» تاکید دارند؛ در رتبه های پایانی نیز بیشتر بر مفاهیم «پیشگیری و مقابله با جرم» تاکید می شود. نتایج تحلیل مقایسه ای دیدگاه شش گروه نیز نشان می دهد که به طور خلاصه جامعه هتلداران همدان در مقایسه با 5 گروه دیگر بیشتر از رهیافت های سلبی علیه فعالیت اقامتگاه های گردشگری غیررسمی حمایت می کنند.

تجربه جهانی طی چند دهه گذشته نشان می دهد که توسعه گردشگری در فضاهای جغرافیایی و از جمله نواحی شهری همواره به اشکال و درجات مختلف پیامدهای مثبت و منفی گوناگونی در ابعاد امنیتی، اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی و محیطی به همراه داشته است. پژوهش حاضر بر شناخت و تحلیل اثرات منفی امنیتی ناشی از فعالیت اقامتگاه های گردشگری غیررسمی در شهر همدان تمرکز دارد. بنیان روش شناسی پژوهش مبتنی بر روششناسی کیو به عنوان یک روش ترکیبی یا آمیخته است. روش کیو یک بسته روش شناسی کامل است که به ترتیب مراحل مطالعه کیفی و مطالعه کمّی را در بر می گیرد. همچنین، تحقیق حاضر به لحاظ هدف از نوع پژوهش های کاربردی به شمار می آید. 64 نفر از میان اهالی فضای گفتمان به روش نمونه گیری هدفمند برای مشارکت در پژوهش انتخاب شد. بر اساس یافته های مطالعه ی فضای گفتمان در مرحله کیفی اثرات منفی فعالیت اقامتگاه های غیررسمی شامل 16 گزاره شناسایی شد. در مرحله کمّی برای کشف الگوهای ذهنی موجود درباره اثرات منفی امنیتی از روش های تحلیل خوشه ای و تحلیل تشخیص استفاده شد و بر این اساس 5 الگوی ذهنی متمایز شناسایی شد. به طور خلاصه دیدگاه نخست، سرپوش گذاشتن بر جرم و ناهنجارهای اجتماعی؛ دیدگاه دوم، قانون گریزی و تخریب وجهه یا تصویر مقصد گردشگری؛ دیدگاه سوم، تضعیف امنیت جوامع میهمان و میزبان، دیدگاه چهارم، تهدید امنیت اقتصادی مقصد گردشگری و دیدگاه پنجم، تضعیف کنترل اجتماعی و کنترل انتظامی را مورد تاکید قرار می دهد.