خلیل هلالی

این پژوهش با هدف طراحی ساختار مدیریت دانش در مرکز ملی نوآوری های فناوری های ورزشی انجام شد. سؤال های این پژوهش با عنوان ساختار مناسب برای ذخیره، توزیع و کاربرد دانش مطرح شدند. سپس به جمع آوری مطالب از منابع و شناخت کامل از ساختار سازمانی مرکز ملی نوآوری های ورزشی پرداخته شد. پس از آن، مصاحبه با استفاده از سؤال های نیمه ساختاریافته با پاسخ باز، از جامعه آماری مدنظر انجام شد که شامل چهار نفر از اساتید رشته مدیریت و هشت نفر از اعضای مرکز ملی نوآوری های ورزشی بودند. با استفاده از مبانی نظریه پژوهش و تحلیل و کدگذاری داده های حاصل از مصاحبه، سه مقوله اصلی، 23 مقوله فرعی و 74 مفهوم یا کد باز شناسایی شد. نتایج نشان داد که مهم ترین قسمت طراحی ساختار ذخیره دانش شامل کدگذاری دانش در فرایند ذخیره، نوع فایل مناسب برای ذخیره دانش، نوع محتوای مناسب برای ذخیره با توجه به هرم دانش، تعیین مقادیر مشخص برای ذخیره دانش، آموزش افراد برای ذخیره سازی دانش، تعیین مسئول مدیریت دانش در سازمان، اضافه شدن مسئولیت ذخیره دانش به شرح وظایف سازمانی، موارد تشویقی برای ذخیره دانش، خرید یا سفارش دانش، حجم دانش انتخابی برای ذخیره و مقوله های اصلی توزیع دانش شامل دسته بندی دانش بر اساس موضوع، دسته بندی دانش بر اساس کلمات، دسته بندی دانش بر اساس تیم ها و افراد، امکان درخواست دانش غیرقابل دسترس، دسترسی دادن به افراد مشخص و برای کاربرد دانش نیز دسترسی سریع به دانش، دسترسی آسان به دانش، امنیت دانش، جست وجوی دانش براساس کلمات کلیدی، جست وجوی دانش براساس تیم ها و افراد، فروش دانش، اعمال نظرها بر دانش و جست وجوی دانش براساس موضوع است. با تحلیل نتایج به دست آمده، مفاهیم خاص و مشخصی از ذخیره، توزیع و کاربرد دانش به دست آمد که با تبدیل آن ها به آیین نامه و مدل مفهومی و همچنین آموزش و رهبری آن در ساختار سازمانی می توان فرایند اجرای مدیریت دانش در مرکز ملی نوآوری ورزش را شروع کرد.

تجربه جهانی طی چند دهه گذشته نشان می دهد که توسعه گردشگری در فضاهای جغرافیایی و از جمله نواحی شهری همواره به اشکال و درجات مختلف پیامدهای مثبت و منفی گوناگونی در ابعاد امنیتی، اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی و محیطی به همراه داشته است. پژوهش حاضر بر شناخت و تحلیل اثرات منفی امنیتی ناشی از فعالیت اقامتگاه های گردشگری غیررسمی در شهر همدان تمرکز دارد. بنیان روش شناسی پژوهش مبتنی بر روششناسی کیو به عنوان یک روش ترکیبی یا آمیخته است. روش کیو یک بسته روش شناسی کامل است که به ترتیب مراحل مطالعه کیفی و مطالعه کمّی را در بر می گیرد. همچنین، تحقیق حاضر به لحاظ هدف از نوع پژوهش های کاربردی به شمار می آید. 64 نفر از میان اهالی فضای گفتمان به روش نمونه گیری هدفمند برای مشارکت در پژوهش انتخاب شد. بر اساس یافته های مطالعه ی فضای گفتمان در مرحله کیفی اثرات منفی فعالیت اقامتگاه های غیررسمی شامل 16 گزاره شناسایی شد. در مرحله کمّی برای کشف الگوهای ذهنی موجود درباره اثرات منفی امنیتی از روش های تحلیل خوشه ای و تحلیل تشخیص استفاده شد و بر این اساس 5 الگوی ذهنی متمایز شناسایی شد. به طور خلاصه دیدگاه نخست، سرپوش گذاشتن بر جرم و ناهنجارهای اجتماعی؛ دیدگاه دوم، قانون گریزی و تخریب وجهه یا تصویر مقصد گردشگری؛ دیدگاه سوم، تضعیف امنیت جوامع میهمان و میزبان، دیدگاه چهارم، تهدید امنیت اقتصادی مقصد گردشگری و دیدگاه پنجم، تضعیف کنترل اجتماعی و کنترل انتظامی را مورد تاکید قرار می دهد.

زمینه و هدف: تجربه جهانی طی چند دهه گذشته نشان می دهد که توسعه گردشگری در فضاهای جغرافیایی و از جمله نواحی شهری، همواره به شکل ها و درجه های مختلف، پیامدهای مثبت و منفی گوناگونی در ابعاد امنیتی، اقتصادی، اجتماعی- فرهنگی و محیطی به همراه داشته است. پژوهش حاضر بر شناخت و تحلیل اثرات منفی امنیتی ناشی از فعالیت اقامتگاه های گردشگری غیر رسمی در شهر همدان تمرکز دارد. روش: بنیان روش شناسی پژوهش حاضر مبتنی بر روششناسی کیو به عنوان یک روش ترکیبی یا آمیخته است. روش کیو یک بسته روش شناسی کامل است که به ترتیب مراحل مطالعه کیفی و مطالعه کمّی را در بر می گیرد. همچنین تحقیق حاضر به لحاظ هدف از نوع پژوهش های کاربردی به شمار می آید. 64 نفر از میان اهالی فضای گفتمان به روش نمونه گیری هدفمند برای مشارکت در پژوهش انتخاب شدند. یافته ها: براساس یافته های مطالعه فضای گفتمان، در مرحله کیفی اثرات منفی فعالیت اقامتگاه های غیر رسمی شامل 16 گزاره شناسایی شد. در مرحله کمّی برای کشف الگوهای ذهنی موجود درباره اثرات منفی امنیتی از روش های تحلیل خوشه ای و تحلیل تشخیص استفاده شد و بر این اساس، 5 الگوی ذهنی متمایز شناسایی شد. نتیجه گیری: به طور خلاصه دیدگاه نخست، سرپوش گذاشتن بر جرم و ناهنجارهای اجتماعی؛ دیدگاه دوم، قانون گریزی و تخریب وجهه یا تصویر مقصد گردشگری؛ دیدگاه سوم، تضعیف امنیت جوامع میهمان و میزبان، دیدگاه چهارم، تهدید امنیت اقتصادی مقصد گردشگری، و دیدگاه پنجم، تضعیف کنترل اجتماعی و کنترل انتظامی را مورد تأکید قرار می دهد.