عباس صنوبر

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه انگیزه فراگیر با میزان پذیرش یادگیری مجازی و نقش میانجی میزان سودمندی ادراک شده دانشجویان بود. طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجو معلمان ورودی 98 در سال تحصیلی 1400-1399 استان خوزستان تشکیل می دادند که از این بین 220 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. داده ها بوسیله مقیاس انگیزه فراگیر (HAMS؛ هارتر،1981)، سودمندی ادراک شده (PEUS؛ دیویس، 1989) و پذیرش یادگیری مجازی (ElAM؛ تئو،2010) جمع آوری و با استفاده از تحلیل مسیر تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که انگیزه فراگیر بصورت مستقیم و اثر مثبت بر پذیرش یادگیری مجازی دانشجویان دارد (05/0P<). همچنین انگیزه فراگیر به طور غیرمستقیم و از طریق سودمندی ادراک شده بر پذیرش یادگیری مجازی اثر مثبت دارد (05/0P<). شاخص های برازش نیز نشان داد مدل پژوهش از برازش مناسب برخوردار بود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که سودمندی ادراک شده، نقش میانجی در ارتباط بین انگیزه فراگیر با پذیرش یادگیری مجازی دارد.

پژوهش حاضر به منظور تعیین اثر بخشی بسته آموزشی مبتنی بر مدل پذیرش و کاربرد یادگیری مجازی بر خودتنظیمی یادگیری آنلاین، درگیری در یادگیری آنلاین، اشتیاق تحصیلی و رضایت از یادگیری آنلاین صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان ورودی سال 1398 دانشگان فرهنگیان استان خوزستان در سال تحصیلی 1399-1400 بودند. از جامعه آماری مذکور تعداد 60 نفر (30 نفر گروه آزمایشی و 30 نفر گروه گواه) به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. گروه آزمایش 9 جلسه 0 (هفته ای 2 بار) آموزش هایی مبتنی بر مدل پذیرش یادگیری مجازی دریافت کردند. به منظور گردآوری داده ها از مقیاس خودتنظیمی یادگیری آنلاین برنارد و همکاران (OSLQ،2009)، مقیاس درگیری یادگیری آنلاین دیگسون (OSES،2015)، مقیاس اشتیاق تحصیلی فردریک (AES، 2016) و مقیاس رضایت از یادگیری آنلاین (شیخ طاهری و دهناد،1399) استفاده شد. تجزیه تحلیل داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره با نرم افزار آماری SPSS 22 صورت گرفت. یافته ها نشان داد با کنترل اثر پیش آزمون بین متغیرهای خودتنظیمی یادگیری آنلاین، درگیری در یادگیری آنلاین، اشتیاق تحصیلی و افزایش رضایت از یادگیری آنلاین در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری (001/0P<) وجود دارد. از این رو نتایج به دست آمده نشانگر قابلیت علمی مناسب مداخله آموزشی مبتنی بر مدل پذیرش یادگیری مجازی بر بهبود متغیرهای پژوهش بود.

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه اضطراب کامپیوتر و خودکارآمدی کامپیوتر با میزان پذیرش یادگیری مجازی و نقش میانجی میزان سهولت ادراک شده دانشجویان بود. طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجو معلمان ورودی 98 در سال تحصیلی 1400-1399 استان خوزستان تشکیل می دادند که از این بین 220 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. داده ها بوسیله پرسشنامه اضطراب کامپیوتر (CAS؛ باندالوس و بنسون،1990)، خودکارآمدی کامپیوتر (CSM؛ هاوارد، 2014)، سهولت ادراک شده (PEUS؛ دیویس، 1989) و پذیرش یادگیری مجازی (ElAM؛ تئو،2010) جمع آوری و با استفاده از تحلیل مسیر به کمک نرم افزار SPSS و AMOS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که اضطراب کامپیوتر بصورت مستقیم و اثر منفی بر پذیرش یادگیری مجازی دانشجویان دارد (05/0P<). همچنین اضطراب کامپیوتر به طور غیرمستقیم و از طریق سهولت ادراک شده بر پذیرش یادگیری مجازی اثر منفی دارد (05/0P<). نتایج همچنین نشان دادند که خودکارآمدی کامپیوتر بصورت مستقیم بر پذیرش یادگیری مجازی اثر مثبت معناداری دارد (05/0P<). بررسی نتایج نشان داد که خودکارآمدی کامپیوتر بصورت مستقیم و از طریق سهولت ادراک شده نیز بر پذیرش یادگیری مجازی اثر مثبت دارد (05/0P<). در نهایت نتایج نشان داد که سهولت ادراک شده نیز به صورت مستقیم بر پذیرش یادگیری مجازی اثر مثبت دارد (05/0P<). شاخص های برازش نیز نشان داد مدل پش فرض از برازش مناسب برخوردار بود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که سهولت ادراک شده، نقش میانجی در ارتباط بین اضطراب کامپیوتر و خودکارآمدی کامپیوتر با پذیرش یادگیری مجازی دارد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب امتحان دانش آموزان دختر دارای افت تحصیلی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی بوده و طرح آن پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه دوازدهم دارای افت تحصیلی شهر سنندج به تعداد 837 نفر تشکیل می دادند که در سال تحصیلی 1398-1397 تحصیل می کردند. 32 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای در دو گروه آزمایش و کنترل وارد نمونه شدند. برای جمع آوری داده ها پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب امتحان به کار گرفته شد. برنامه آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی طی هشت جلسه به افراد حاضر در گروه آزمایش ارائه شد، در حالی که گروه گواه تحت هیچ آموزشی قرار نگرفتند. یافته ها نشان داد میانگین نمرات خودکارآمدی تحصیلی و اضطراب امتحان دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون و پیگیری دارای تفاوت معناداری است و آموزش ها باعث افزایش خودکارآمدی تحصیلی (186/9 F= و 005/0 P=) و کاهش اضطراب امتحان (335/0 F= و 567/0 P=) در گروه آزمایش شده است. با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت، به کارگیری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی موجب بهبود عملکرد تحصیلی، از طریق افزایش کیفیت راهبردهای شناختی و فراشناختی به منظور رسیدن به اهداف می شود. در این صورت، دانش آموز احساس خودکارآمدی بیشتری کرده و در موقعیت امتحان اضطراب کمتری را تجربه خواهد کرد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودکنترلی، خودبازداری و نگرش های ناکارآمد در سوء مصرف کنندگان مواد انجام گرفت. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون، پیگیری و گروه کنترل بود. تعداد 34 مراجعه کننده به مرکز درمانی طلوع واقع در استان لرستان در سال 1398 با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خودکنترلی تانجی، بامیستر و بون ( SCS )، خودبازداری وینبرگر و شوارتز ( SRS ) و نگرش های ناکارآمد وایزمن و بک ( DAS ) استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس نشان داد که بین نمره پس آزمون خودکنترلی، خودبازداری و نگرش های ناکارآمد در گروه کنترل و آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد. 18% خودکنترلی، 39% خودبازداری و 75% نگرش های ناکارآمد بوسیله روش شناختی رفتاری قابل تبیین است. این یافته ها نشان می دهد که درمان شناختی رفتاری می تواند سبب افزایش خودکنترلی و خودبازداری و کاهش نگرش های ناکارآمد در سوء مصرف کنندگان مواد شود. بنابراین درمانگران می توانند از این درمان به عنوان روش مداخله ای استفاده کنند.

هدف این پژوهش تعیین رابطه بین اختلال های رفتاری کودکان و تنیدگی مادران آن ها از طریق واسطه گری خستگی و راهبردهای مقابله مادران بود. روش این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود که در سال تحصیلی 96-1395انجام شد. شرکت کنندگان این پژوهش شامل 226 نفر از دانش آموزان ابتدایی(و مادران آن ها) شهر خرم آباد بودند که با روش نمونه برداری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه اختلال رفتاری راتر فرم معلم (1967)، مقیاس راهبرد های مقابله فرم کوتاه (کارور، شی یر و وینتراب، 1989)، مقیاس سنجش خستگی (دی وریس، میشلسن، ون هک و درنت، 2004) و مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی (لاویباند و لاویباند، 1995)پاسخ داند. تحلیل داده ها در این پژوهش با آزمون تحلیل مسیر انجام شد. آزمون واسطه گری به وسیله روش بوت استراپ نشان دهنده معناداری نقش واسطه ای خستگی و راهبرد های مقابله مادران در رابطه بین اختلال های رفتاری کودکان و تنیدگی مادران بود. بر اساس نتایج می توان گفت که اختلال های رفتاری کودکان از طریق افزایش خستگی و راهبرد های مقابله ناکارآمد مادران، تنیدگی آن ها را افزایش می دهند و تنیدگی در مادران کودکان دارای اختلال های رفتاری که از راهبردهای مقابله ای کارآمد استفاده می کنند، کمتر از مادرانی است که از راهبردهای مقابله ای ناکارآمد استفاده می کنند. از این رو، برنامه ریزی جهت آموزش مادران کودکان دارای اختلال های رفتاری در استفاده از مهارت مدیریت تنیدگی و ترغیب آن ها به استفاده از راهبردهای مقابله ای کارآمد در کاهش تنیدگی این مادران مؤثر است.

مقدمه: متغیرهای بسیاری در بهبود سرزندگی تحصیلی دانشجویان نقش دارند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش راهبردهای یادگیری شناختی و فراشناختی، خوش بینی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی در پیش بینی سرزندگی تحصیلی دانشجویان پرستاری انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز در سال تحصیلی 97-1396 بودند که از میان آنها 200 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با کمک پرسشنامه های راهبردهای یادگیری شناختی و فراشناختی Wolters ، خوش بینی تحصیلی Beard و همکاران، اشتیاق تحصیلی Fredricks و همکاران و سرزندگی تحصیلی حسین چاری و دهقانی زاده جمع آوری و با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد راهبردهای یادگیری شناختی (269/0 = r )، راهبردهای یادگیری فراشناختی (312/0 = r )، خوش بینی تحصیلی (375/0 = r ) و اشتیاق تحصیلی (438/0 = r ) با سرزندگی تحصیلی دانشجویان پرستاری همبستگی مثبت و معنادار داشتند. همچنین متغیرهای راهبردهای یادگیری شناختی و فراشناختی، خوش بینی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی 7/40 درصد از تغییرات سرزندگی تحصیلی دانشجویان پرستاری را پیش بینی کردند که در این پیش بینی سهم اشتیاق تحصیلی بیشتر از سایر متغیرها بود (01/0 > P ). نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت متغیرهای راهبردهای یادگیری شناختی و فراشناختی، خوش بینی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی در پیش بینی سرزندگی تحصیلی دانشجویان پرستاری می باشند. بنابراین برای بهبود سرزندگی تحصیلی دانشجویان پرستاری می توان راهبردهای یادگیری شناختی و فراشناختی، خوش بینی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی آنان را افزایش داد.

این پژوهش با هدف بررسی نقش هدف های پیشرفت و معنای تحصیلی در پیش بینی موفقیت تحصیلی دانش آموزان دختر انجام شد. مطالعه حاضر توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان شوش در سال 1395 بودند که از میان آنها 350 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. داده ها با کمک پرسشنامه های تجدیدنظرشده هدف های پیشرفت (الیوت و موریاما، 2008)، معنای تحصیلی (هندرسون-کینگ و اسمیت، 2006) و موفقیت تحصیلی (صالحی، 1392) جمع آوری و با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان تحلیل شدند. یافته ها نشان داد هدف گرایش به تبحر (451/0= r )، هدف گرایش به عملکرد (290/0= r ) و معنای تحصیلی (364/0= r ) با موفقیت تحصیلی دانش آموزان دختر رابطه مثبت و معنادار داشتند، اما هدف اجتناب از تبحر (118/0= r ) و هدف اجتناب از عملکرد (097/0= r ) با موفقیت تحصیلی دانش آموزان دختر رابطه معناداری نداشتند. همچنین متغیرهای هدف های پیشرفت و معنای تحصیلی به طورمعناداری توانستند 7/52 درصد از تغییرات موفقیت تحصیلی دانش آموزان دختر را پیش بینی کنند که در این پیش بینی سهم هدف گرایش به تبحر بیش از سایر متغیرها بود (05/0> p ). نتایج حاکی از اهمیت هدف های پیشرفت و معنای تحصیلی در پیش بینی موفقیت تحصیلی دانش آموزان دختر می باشد. بنابراین برای افزایش موفقیت تحصیلی دانش آموزان دختر می توان هدف گرایش به تبحر، معنای تحصیلی و هدف گرایش به عملکرد آنان را افزایش داد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شادکامی، تاب آوری و خودکارآمدی تحصیلی با سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر پایه دهم انجام شد. این پژوهش مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش دانش آموزان پسر پایه دهم شهرستان شوش در سال تحصیلی 97-1396 بودند که از میان آنها 170 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. داده ها با کمک پرسشنامه های شادکامی (آرگایل و لو، 1990)، تاب آوری ( کونور و دیویدسون ، 2003)، خودکارآمدی تحصیلی (جینکز و مورگان، 1999) و سازگاری تحصیلی ( بکر و سیربک ، 1984) جمع آوری شدند. برای تحلیل داده ها از روش های همبستگی پیرس ون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان استفاده شد. یافته ها نشان داد خودکارآمدی تحصیلی (327/0= r )، شادکامی (284/0= r ) و تاب آوری (195/0= r ) با سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر رابطه مثبت و معنادار داشتند. همچنین خودکارآمدی تحصیلی، شادکامی و تاب آوری به طورمعناداری توانستند 9/18 درصد از واریانس سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر را پیش بینی کنند که در این پیش بینی سهم خودکارآمدی تحصیلی بیشتر از سایر متغیرها بود (05/0 > p ). نتایج حاکی از اهمیت شادکامی، تاب آوری و خودکارآمدی تحصیلی در پیش بینی سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر می باشد. بنابراین مشاوران و روانشناسان برای افزایش سازگاری تحصیلی دانش آموزان پسر می توانند خودکارآمدی تحصیلی، شادکامی و تاب آوری آنان را از طریق کارگاه های آموزشی افزایش دهند.