حسین عباسیان

هدف این پژوهش بررسی میزان تاثیر ساختار توانمندساز مدرسه و خوش بینی تحصیلی معلم بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشد. به منظور انجام این پژوهش از روش پژوهش توصیفی(همبستگی) استفاده شده است. پرسشنامه های خوش بینی تحصیلی معلم و ساختار توانمندساز مدرسه توسط 150 معلم مقطع سوم راهنمایی مدارس دخترانه منطقه 5 تهران که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، تکمیل گردید. معدل نهایی ترم گذشته دانش آموزان ملاک انداز گیری پیشرفت تحصیلی آنها قرار گرفت. برای بررسی فرضیه ها و پاسخ به سئوال پژوهش از ضریب همسبتگی و رگرسیون چندگانه استفاده گردید. یافته های پژوهش فرضیه ها را تایید نمودند. نتایج نشان دادند که خوش بینی تحصیلی معلم و ساختار توانمندساز مدرسه ارتباط مثبت و معناداری با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد. از میان ابعاد سه گانه خوش بینی تحصیلی(کارآمدی، تاکید تحصیلی ، اعتماد) کارآمدی معلم بیشترین ارتباط را با پیشرفت تحصیلی داشت. هم چنین یافته ها نشان دادند که خوش بینی تحصیلی معلم و ساختار توانمندساز مدرسه به صورت معناداری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاثیر می گذارد. دو متغیر خوش بینی تحصیلی معلم و ساختار توانمند ساز به همراه یکدیگر 23 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را تبیین نمودند