غلامعلی رحیمی

در این پژوهش به وسیله تابع هزینه ترانسلوگ[1] با چهار نهاده (نیروی کار، سرمایه، انرژی و مواد اولیه) و روش برآورد رگرسیون های به ظاهر نامرتبط تکراری[2]، به تحلیل ساختار هزینه 11 صنعت انرژی بر زیرگروه صنعت تولید سایر محصولات کانی غیرفلزی و صنعت تولید فلزات اساسی در دوره 87-1375 پرداخته شد. در این تحقیق شاخص های سهم هزینه نهاده، صرفه های مقیاس، سطح تولید بهینه، کشش خودقیمتی و متقاطع و کشش جانشینی فنی موریشیما[3] محاسبه شدند. یافته های تحقیق مؤید آن است که دو صنعت تولید محصولات اولیه آهن و فولاد و تولید سیمان، آهک و گچ با میزان سهم انرژی بری 23 و 11 درصد، بزرگ ترین سهم مصرف انرژی را به ترتیب در میان صنایع تولید سایر محصولات کانی غیرفلزی (کد 26) و صنعت تولید فلزات اساسی(کد 27)، به خود اختصاص داده اند. با توجه به نتایج بدست آمده از تخمین سطح بهینه تولید و مقایسه سطح تولید واقعی صنایع، می توان به این نتیجه دست یافت که کلیه صنایع انرژی بر، فاصله بسیار زیادی نسبت به نقطه بهینه تولید دارند. همچنین مقادیر عددی کشش موریشیما نیز حاکی از تأیید رابطه جانشینی فنی کلیه نهاده ها با یکدیگر است، به گونه ای که مقادیر بدست آمده، بیشتر مساوی و بالاتر از یک می باشد.

مقاله حاضر ، بازارهای صادراتی گاز طبیعی کشور را با استفاده از مدل بهینه سازی جریان انرژی مورد مطالعه و تجزیه و تحلیل قرار داده است . صادرات گاز طبیعی به سه روش صادرات با خط لوله ، به صورت مایع شده ( LNG ) و تبدیل گاز طبیعی به فرآورده های مایع ( GTL ) مد نظر بوده و اولویت سنجی صادرات گاز طبیعی بین سه گزینه فوق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است . این مطالعه در یک افق 25 ساله صورت گرفته و بدین منظور از سه سناریوی قیمتی شامل ادامه روند موجود ، افزایش قیمتها و کاهش قیمت ها و سه سناریوی نرخ تنزیل شامل نرخ تنزیل متوسط ، بالا و پایین استفاده شده است ...

یکی از مسائل مهم در زمینه صادرات گاز طبیعی از طریق خط لوله، نبودن استراتژی مشخص برای قیمت گذاری است و ارائه مکانیسم قیمت گذاری بهینه، همواره یکی از بزرگ ترین چالش های قراردادهای صادرات گاز بوده است. در این مقاله یک مکانیسم قیمت گذاری مبتنی بر نظریه بازی ها ارائه شده است. این مکانیسم قیمت گذاری مبتنی بر همکاری بین کشورهای تولیدکننده، مصرف کننده و انتقال دهنده گاز تدوین شده است که در صورت پایبندی کشورهای صادرکننده به آن، منافع این کشورها تأمین خواهد شد. بر این اساس با در نظر گرفتن واقعیات بازار و با توجه به شرایط کشور انتقال دهنده، سناریوهای مختلفی تدوین و بر اساس آن مدل سازی صورت گرفته است. نتایج حاصل از مدل های مختلف درباره تعیین قیمت، مقدار و تعرفه بهینه؛ برای دو بازی همکارانه و غیرهمکارانه این است که نفع کشورهای عضو در بازی همکارانه به مراتب بیشتر از بازی غیرهمکارانه است.

جذب سرمایه برای افزایش ظرفیت تولید نفت برای پاسخگویی به افزایش بلند مدت تقاضا، ضرورت دارد. روشن است که کاهش بهای نفت، نه تنها به زیان اقتصاد کشورهای تولید کننده نفت است، بلکه سرمایه گذاری در این صنعت را نیز تهدید می کند...