علی افروزه

این پژوهش با هدف تعیین عوامل مؤثر بر افزایش مشارکت دانشجویان در فعالیت های بدنی صورت گرفت. با مطالعة ادبیات پژوهش پنج عامل مدیریتی، انگیزشی، اقتصادی، زیرساخت و اماکن ورزشی و اجتماعی فرهنگی به منظور تعیین عوامل مؤثر بر افزایش مشارکت ورزشی دانشجویان انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها پرسشنامة محقق ساخته ای با 32 گویه، با توجه به ادبیات پژوهش تهیه شد که روایی صوری آن توسط خبرگان تأیید شد و برای بررسی روایی سازه نیز از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی کمک گرفته شد. میزان پایایی پرسشنامه به وسیله آزمون آلفای کرونباخ، در مطالعة راهنما 83/0 به دست آمد. جامعة آماری این پژوهش 122001 نفر از دانشجویان دانشگاه های تهران بودند که با توجه به جدول مورگان تعداد 384 نمونه برای این کار پژوهشی تعیین شدند. نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای انجام شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها در سطح توصیفی و استنباطی از نرم افزار های SPSS و لیزرل شامل میانگین و فراوانی، تحلیل عاملی اکتشافی و مدل اندازه گیری استفاده شد. همچنین در نهایت مدل ساختاری تفسیری با تکنیک ISM به منظور شناسایی ارتباط بین متغیرها ارائه شد. نتایج نشان داد تمام عوامل شناسایی شدة پژوهش بر افزایش مشارکت ورزشی دانشجویان تأثیرگذارند. با توجه به بارهای عاملی، مهم ترین عامل اثرگذار بر مشارکت دانشجویان در فعالیت بدنی، عامل مدیریتی شناسایی شد و پس از آن عوامل اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، تجهیزاتی و انگیزشی قرار گرفت. بنابراین، مسئولان ورزش دانشگاه ها بهتر است ارتباط نزدیکی با دانشجویان داشته باشند و با توجه به اهمیت عوامل مدیریتی، تصمیمات صحیحی در زمینة مدیریت ورزش دانشگاهی اتخاذ و اجرا کنند.

هدف این تحقیق بررسی تأثیر خودگویی انگیزشی آشکار و نهان بر میزان درک فشار و عملکرد در فعالیت فزاینده تا حد واماندگی در کشتی گیران بود. جامعه آماری تحقیق کشتی گیران ارومیه بودند که پانزده کشتی گیر داوطلب انتخاب شدند. تحقیق در سه جلسه و در فاصله یک هفته انجام گرفت. در جلسه اول بدون خودگویی و در جلسات دوم و سوم خودگویی نهان و آشکار ارائه شد. همچنین از تست توان هوازی بروس استفاده شد. زمان خستگی به عنوان عملکرد در نظر گرفته شد. شاخص بورگ هر سه دقیقه برای سنجش واماندگی آزمودنی ها تعیین شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج نشان داد که تنها خودگویی نهان بر عملکرد آزمودنی ها تأثیر معناداری دارد (002/0=P). همچنین خودگویی انگیزشی آشکار (001/0=P) به طور معناداری میزان درک فشار را در آزمودنی ها نسبت به خودگویی نهان کاهش داد. تفاوت معناداری بین خودگویی نهان و بدون خودگویی مشاهده نشد (121/0=P). در نهایت، خودگویی انگیزشی آشکار موجب کاهش میزان درک فشار کشتی گیران در فعالیت فزاینده تا حد واماندگی شد، درحالی که خودگویی انگیزشی پنهان موجب افزایش استقامت آزمودنی ها شد.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر محرک های حسی موجود در ورزشگاه بر انگیختگی، رضایت و قصد بازدید مجدد تماشاگران فوتبال از ورزشگاه ها بود. این پژوهش با توجه به هدف، کاربردی و ازنظر گردآوری داده ها، توصیفی ازنوع همبستگی بود که به صورت میدانی انجام شد. تمام تماشاگران مسابقات لیگ برتر فوتبال ایران جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند که حجم نمونه برابر با 200 نفر از تماشاگران مسابقات لیگ برتر فوتبال تعیین شد. ابزار اصلی گردآوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته ای شامل 31 گویه بود. برای تعیین روایی سازه از تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تأییدی مرتبه اول استفاده شد. پایایی سؤال های پرسش نامه ازطریق آزمون آلفای کرونباخ بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها و شناسایی ارتباط متغیرها با یکدیگر، از تحلیل مسیر در نرم افزار ایموس استفاده شد. یافته ها نشان داد که همه محرک های حسی موجود در ورزشگاه باعث انگیختگی تماشاگران شدند. محرک های حسی بویایی و شنوایی نیز باعث رضایتمندی تماشاگران شدند. به طورکلی، محرک های حسی باعث انگیختگی و رضایت، انگیختگی باعث رضایت و درنهایت، رضایت مندی تماشاگران منجر به قصد بازدید مجدد آن ها از ورزشگاه ها شدند. پیشنهاد می شود درصورت داشتن ورزشگاه اختصاصی، باشگاه ها به این رویکرد نوین توجه ویژه ای کنند یا درصورت نداشتن ورزشگاه می توانند با استخدام تیم های ویژه بازاریابی حسی، به صورت ویژه در زمان مسابقات در ورزشگاه برخی از محرک های حسی را بهینه کنند یا به وجود آورند تا به این ترتیب، موجب افزایش انگیختگی، رضایت و قصد بازدید مجدد تماشاگران فوتبال شوند.

امروزه با رشد تعداد خدمات و همچنین افزایش دسترسی به اطلاعات و کانل های توزیع، مشتریان نسبت به گذشته انعطاف بیشتری در تصمیم گیری هایشان پیدا کرده اند. با توجه به رقابت شدید در صنایع خدماتی از جمله باشگاه های بدنسازی و تناسب اندام، مدیران این باشگاه ها نیاز دائمی به رویکردهای جدیدی برای جذب و حفظ مشتری در این حوزه دارند. لذا هدف این پژوهش تاثیر خلق تجربه از طریق محرک های حسی در باشگاه های بدنسازی بر ارزش درک شده، قدرت برند و تبلیغات دهان به دهان مشتریان بود. پژوهش حاضر با توجه به هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها جزو پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی است. حجم نمونه ۲۱۵ نفر از مشتریان باشگاه های بدن سازی لوکس شهر تهران به صورت هدفمند تعیین شدند. ابزار اصلی گردآوری داده ها، پرسشنامه ی نیمه محقق-ساخته بود. در این پژوهش از پرسشنامه های محرک های حسی (حسینی، پورکیانی، افروزه، ۱۳۹۶)، پرسشنامه تجربه (براکوس و همکاران، ۲۰۰۹)، پرسشنامه ارزش درک شده (ویدمان و همکاران، ۲۰۱۸)، قدرت برند (وایمر و همکاران، ۲۰۱۲)، رضایت (چانگ و همکاران، ۲۰۰۵) و تبلیغات دهان به دهان (همگسن و نکست، ۲۰۰۷) به عنوان پرسشنامه های مرجع استفاده شد. در نهایت برای شناسایی اثر متغیرها بر یکدیگر از مدل سازی معادلات ساختاری در نرم افزار پی ال اس ۳ استفاده شد. نتایج نشان داد محرک های حسی باعث خلق تجربه برند می شود و از این مسیر به ارزش درک شده مشتریان منجر می شود.

پژوهش حاضر با توجه به هدف کاربردی جزو پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را تمام هوادارن باشگاه های لیگ برتر فوتبال ایران تشکیل می دادند. حجم نمونه 200 نفر از هواداران باشگاه های لیگ برتر فوتبال ایران  به صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه نیمه محقق ساخته بود که پایایی آن 92/0 تعیین شد. برای تعیین روایی سازه از تحلیل عاملی تاییدی مرتبه اول استفاده شد. همچنین برای شناسایی ارتباط متغیرها با یکدیگر از تحلیل مسیر در نرم افزار Amos استفاده شد. نتایج نشان داد احساسات مثبت باعث رضایت و هواداری می شود. همچنین رضایت منجر به هواداری (۲۶۰/0) و درنهایت هواداری موجب بروز مقاصد رفتاری هواداران (۳۰۵/۰) می شود. پیشنهاد می شود باتوجه به ماهیت فوتبال و عدم اطمینان از موفقیت یک تیم در لیگ، پوسترهای تبلیغاتی قبل از شروع فصل، می بایست همراه با شعارهای امیدوارکننده و موفقیت آمیز و سرشاز از احساسات طراحی شود تا از این طریق احساسات هواداران  برانگیخته گردد تا شانس فروش بلیط کل فصل افزایش یابد.

در سال های اخیر، سازمان های بین المللی برای خلق یک جهان فراگیر، برنامه های مختلفی را ارائه کرده اند. یکی از برنامه هایی که اخیراً توسط کمیته بین المللی پارالمپیک معرفی شد و در ایران نیز اجرا شد، برنامه جهانی «من می توانم» است. این برنامه درصدد است نگرش جوانان را نسبت به افراد دارای معلولیت تغییر دهد. لذا هدف اصلی این پژوهش شناسایی تأثیر اجرای برنامه «من می توانم» بر تغییر نگرش دانش آموزان مدارس ابتدایی نسبت به ورزش فراگیر بود. راهبرد پژوهش از نوع نیمه تجربی و با استفاده از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه آماری شامل ۵۰ نفر از دانش آموزان پایه ششم دبستان بودند که به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و در دو گروه 25 نفری کنترل و تجربی جای گرفتند. گروه تجربی در سه جلسه تحت آموزش برنامه های من می توانم قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری شامل پرسش نامه نگرش کودکان نسبت به ورزش فراگیر( بلاک، 1995) و چک لیست صفات (سیپراستاین،۲۰۰۶) برای ارزیابی نگرش شناختی بود که جهت جمع آوری داده ها، از طرح پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد و پرسش نامه ها قبل و پس از اجرای برنامه در اختیار هر دو گروه قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل متغیرها از آزمون های آنالیز واریانس مختلط، تی مستقل و تعقیبی برونفرونی و همچنین ویل کاکسون استفاده شد. نتایج نشان داد این برنامه تأثیر معناداری بر تغییر نگرش دانش آموزان نسبت به ورزش فراگیر (001/0 = p ) و همچنین نگرش نسبت به تعدیل قوانین (001/0= p ) دارد . پیشنهاد می شود برنامه «من می توانم» در سرفصل های درسی تربیت بدنی قرار گیرد و به صورت مستمر در مدارس ابتدایی ایران اجرا شود. با اجرای این برنامه در مدارس، علاوه بر بهبود و ارتقا نگرش مثبت نسبت به افراد دارای معلولیت و ادغام آنان در جامعه، بسیاری از محدودیت های موجود برای افراد دارای معلولیت در جامعه نیز از بین خواهد رفت.