رقیه اسدی گندمانی

امروزه دوزبانگی و چند زبانگی یک پدیده ی جهانی است و تقریبا به ندرت می توان کشوری را سراغ داشت که دست کم بخش کوچکی از جمعیت ان به دو یا چند زبان تکلم نکنند. (بیالسیتوک ,1988) .دو زبانگی امری شایع است و در حدود پنجاه درص د م ردم جهان دو زبانه یا چند زبانه هستند. تحقیقات اخیر تفاوتهایی را بین دو زبانه ها و یکزبانه ها در حوزه ه ای مختل ف نش ان داده است .(کالو و همکاران، .(2014اگر زبان کودک و زب ان آموزش متفاوت باشد پدیده ی دوزبانگی به وجود می آی د ک ه در آن فرد علاوه بر زبان م ادری بای د زب ان دیگ ری را نی ز بیاموزد.کسانی که به زبان های مختل ف ص حبت م ی کنن د،نظام های شناختی متفاوت دارند و ای ن نظ ام ه ای ش ناختی متفاوت بر روش تفکرش ان درب اره جه ان ت أثیر م ی گ ذارد. استدلال میکند که زبان اندیشه را تعیین میکن د ازاینرو افراد چندزبانه دارای الگوهای مختلف فکری برای ه ر زبان هستند.

مقدمهکارکرد اجرایی یک توانایی شناختی است که در سال های اخیر رشد یافته است. هدفهدف از این پژوهش بررسی کارکردهای اجرایی و مولفه های آن از دیدگاه معلمان است. روشاین پژوهش از نوع مقطعی-توصیفی بود، جامعه این پژوهش شامل کلیه کودکان با اختلال اوتیسم شهر تهران بود، نمونه شامل 50 کودک می شد که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از سیاهه رتبه بندی کارکردهای اجرایی (بریف) فرم معلمان استفاده شد. نتایجنتایج این پژوهش نشان داد که کودکان با اختلال اوتیسم 7-8 ساله در کارکردهای اجرایی و مولفه های آن نقصی نشان نمی دهند اما کودکان با دامنه سنی 12-9 ساله در کارکردهای اجرایی و مولفه های آن مشکل دارند. بحثبر اساس یافته های این پژوهش می توان گفت که با افزایش سن و پیچیده تر شدن تکالیف مدرسه نقص در کارکرد اجرایی بیشتر نمایان می شود.

هدف رضایت از زندگی یک سازه مهم روان شناختی و به معنی ارزیابی کلی فرد از زندگی است. متغیرهای بسیاری می توانند در ارتباط با رضایت از زندگی اهمیت داشته باشند. مواد و روش ها این پژوهش برای تعیین رابطه بین حمایت اجتماعی ادراک شده و رضایت از زندگی با نقش واسطه تاب آوری و امیدواری انجام شد. ۲۷۰ نفر از نوجوانان بی سرپرست که در اداره بهزیستی، کمیته امداد امام خمینی و اداره تأمین اجتماعی شهرستان زابل پرونده داشتند، در این پژوهش شرکت کردند. شرکت کنندگان پرسش نامه مقیاس رضایت از زندگی، مقیاس چند بُعدی حمایت اجتماعی ادراک شده، مقیاس تاب آوری و مقیاس امیدواری صفتی را تکمیل کردند. یافته ها پژوهش نشان داد مدل رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده و رضایت از زندگی با واسطه امیدواری و تاب آوری با داده ها برازش دارد. همچنین داده ها حاکی از ارتباط مثبت، مستقیم و معنی دار بین حمایت اجتماعی ادراک شده با امیدواری، تاب آوری و رضایت از زندگی بود. علاوه بر این امیدواری و تاب آوری به طور مثبت، مستقیم و معنی دار بر رضایت از زندگی تأثیر داشت. نتیجه گیری آنچه جمع بندی یافته های این پژوهش، مبانی نظری و پژوهشی به دست آمده نشان می دهد این است که در گسترش و بهبود رضایت از زندگی درنظر گرفتن متغیرهای پیش بین مانند حمایت اجتماعی و سازوکارهای واسطه ای مانند تاب آوری و امیدواری ضروری است.

زمینه: ادراک زمان، عملکرد مهمی است که توانایی پیش بینی و آینده بینی و کارآمدی پاسخ نسبت به رخدادهای در حال وقوع را تسهیل می کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه ویژگی های ادراک زمان در 3زیرنوع اختلال کم توجهی-بیش فعالی بود.

هدف: هدف از این پژوهش مقایسه آموزش حل مسئله و ایفای نقش بر مهارت های اجتماعی افراد کم توان ذهنی خفیف بود. روش: روش این پژوهش از نوع طرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. تعداد 21 فرد کم توان ذهنی خفیف پس از بررسی ملاک های ورودی به عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (جمعاً سه گروه هفت نفره) قرار گرفتند. برای سنجش مهارت های اجتماعی از پرسش نامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت (1999) استفاده شد. ابتدا نمرات مهارت های اجتماعی از طریق پرسش نامه جمع آوری شد. پس از اجرای پیش آزمون گروه های آزمایش به مدت 20 جلسه به صورت انفرادی آموزش دیدند. یکی از گروه های آزمایش آموزش حل مسئله و گروه دیگر آموزش ایفای نقش را دریافت نمود. پس از اجرای جلسات آموزشی پس آزمونی به منظور بررسی مهارت های اجتماعی در گروه های آزمایش و کنترل اجرا شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی باعث افزایش میانگین نمرات مهارت های اجتماعی در پس آزمون در هر دو گروه شده است، اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نیست. با این وجود مقایسه میانگین ها نشان داد که روش ایفای نقش نسبت به روش حل مسئله تأثیر بیشتری بر اکتساب مهارت های اجتماعی داشته است. نتیجه گیری: با استناد به یافته های این پژوهش می توان گفت روش هایی که فرد را در آموزش درگیر نگه می دارند می توانند اثرگذاری بیشتری بر اکتساب مهارت های اجتماعی در افراد کم توان ذهنی داشته باشند.

هدف: هدف از این پژوهش بررسی شیوع اختلال های رفتاری و پیش بینی آن بر اساس آزاردیدگی هیجانی در دانش آموزان متوسطه اول شهرستان جاجرم بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. جامعه این پژوهش را کلیه دانش آموز متوسطه اول شهر جاجرم تشکیل داد. 519 دانش آموز به صورت تمام شماری به عنوان نمونه انتخاب شدند. این دانش آموزان پرسشنامه خودگزارش دهی نوجوان و پرسشنامه آزاردهی هیجانی را تکمیل نمودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و روش های استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون) استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد بین اختلال های رفتاری (نمره کل، اختلال های نارسایی توجه-بیش فعالی، نافرمانی مقابله ای و سلوک) با آزاردیدگی هیجانی (نمره کل و خرده مقیاس های آن) رابطه مثبت معناداری وجود دارد (05/0p<). نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهد متغیرهای آزاردیدگی هیجانی قادر به پیش بینی اختلال های رفتاری هستند (001/0p<). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که بین آزاردیدگی هیجانی و اختلال های رفتاری رابطه وجود دارد بنابراین در محیط های آموزشی به این مقوله ها باید توجه بیشتری شود.

هدف این پژوهش تعیین رابطه ی الگوهای پردازش حسی با کارکردهای اجرایی در دانش آموزان با اختلال اوتیسم از دیدگاه معلمان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. تعداد 50 دانش آموز با اختلال اوتیسم پس از بررسی ملاک های ورودی با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش الگوهای پردازش حسی از نیمرخ حسی دان فرم مدرسه و برای ارزیابی کارکردهای اجرایی از سیاهه رتبه بندی رفتاری کارکردهای اجرایی استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی (توزیع فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد) و برای استنباط از داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد بین الگوهای پردازش حسی با کارکردهای اجرایی رابطه منفی معنی دار وجود دارد. با استناد به یافته های این پژوهش می توان پیشنهاد کرد که از مداخله های پردازش حسی بهنگام برای بهبود کارکردهای اجرایی استفاده شود.

پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر آموزش ایفای نقش بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی خفیف انجام شد. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. در این پژوهش 14 دانش آموز کم توان ذهنی خفیف 16-14 ساله به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسش نامه مهارت های اجتماعی گرشام و الیوت (1990) بود. والدین و معلمان، پرسش نامه مهارت اجتماعی را برای آزمودنی ها تکمیل کردند. سپس گروه آزمایش در یک برنامه آموزشی 20 جلسه ای شرکت کرد. در این برنامه آموزشی 10 مهارت اجتماعی از طریق ایفای نقش به دانش آموزان آموزش داده شد. پس از این مرحله، پرسش نامه مهارت های اجتماعی دوباره برای همه آزمودنی ها (گروه آزمایش و کنترل) تکمیل شد. داده های به دست آمده از پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که باوجود تفاوت میانگین پیش آزمون–پس آزمون در گروه آزمایش، آموزش ایفای نقش به لحاظ آماری تفاوت معناداری در مهارت های اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی خفیف ایجاد نکرد. یافته های این پژوهش می تواند در تدوین برنامه های آموزشی برای دانش آموزان با کم توان ذهنی مورد استفاده قرار گیرد.