رضا حیدری

با توسعه چشمگیر ورزش در دهه های اخیر و تبدیل آن به یک صنعت بزرگ و پرمخاطب، مباحث حقوقی مربوط به آن نیز غامض تر و پیچیده تر شده اند. سوابق نشان می دهد که پرونده های حقوقی کشور ایران در اکثر موارد در محاکم بین المللی شکست خورده اند، بنابراین هدف از پژوهش حاضر واکاوی دلایل شکست پرونده های حقوقی ایران در دعاوی بین المللی ورزشی بود. پژوهش حاضر از منظر هدف، کاربردی و از نوع آمیخته و با چارچوب پارادایم تفسیری اثبات گرایی بود. جمع-آوری داده ها با استفاده از مصاحبه های عمیق با متخصصان آشنا به مسائل حقوق ورزشی انجام شد. روش نمونه گیری به صورت گلوله برفی بود که تعداد 28 مصاحبه به صورت مجازی برگزار شد. بر مبنای نتایج حاصل از تحلیل روش شناسی کیو، یافته ها نشان داد که شش عامل عدم تخصص گرایی، مشکلات آموزشی و اطلاعاتی، خلاء های قانونی و قراردادی، مشکلات ساختاری ورزش کشور، سیستم دلالان و دست های پشت پرده و در نهایت مشکلات نظارتی و تنبیهی از جمله عوامل موثر بر شکست پرونده های حقوقی ایران در دعاوی بین المللی ورزشی بودند. با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که مدیران، مسئولان و دست اندرکاران سازمان ها و باشگاه های ورزشی با توجه به دلایل شناخته شده می توانند به عنوان پلی برای حرکت به سمت موفقیت در پرونده های حقوقی در دعاوی بین المللی ورزشی استفاده نمایند.