توراندخت امینیان رضوی

هدف این تحقیق تاثیر مصرف مکمل های گلوتامین و کراتین بر عملکرد ورزشی کشتی گیران آزاد کار نخبه پس از یک دوره کاهش وزن حاد بود . جامعه آماری را کشتی گیران نخبه تشکیل می دادند که 21 نفر از آنها به صورت داوطلب با میانگین سنی 50/2 + 23/22 سال ، وزن 40/9 + 75 کیلوگرم ، قد 50/5 + 170 سانتی متر 70/2 + 8/25 به عنوان نمونه آماری انتخاب و به سه گروه هفت نفره تقسیم شدند . ابتدا از آزمودنی های سه گروه آزمون های عملکرد ورزشی ، با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی و دستگاه نوار گردان برای مشخص کردن مقادیر پایه متغیرها به عمل آمد. گروه اول ، در دوره شش روزه کاهش وزن و پس از آن در دوره 16 ساعته برگشت به حالت اولیه ، مکمل گلوتامین و گروه سوم ، در دوره کاهش وزن گلوتامین و در دوره برگشت به حالت اولیه گلوتامین و کراتین مصرف کردند . برای تعیین تاثیر کاهش وزن و مصرف مکمل ها بر متغیرهای عملکرد ورزشی ،بار دیگر آزمون های عملکرد ورزشی به عمل آمد . برای تحلیل دادها از آزمون t وابسته ،آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. نتایج درون گروهی نشان داد در گروه کنترل متغیرهای عملکرد ورزشی کاهش یافتند. ولی این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود. در گروه گلوتامین نه تنها کاهش وجود نداشت، بلکه افزایش اندک اما غیر معنی داری نیز در تمامی متغیرها مشاهده شد. در گروه ترکیبی گلوتامین + کراتین در تمامی متغیرها افزایش وجود داشت که این افزایش در متغیر تحمل لاکتات معنی دار بود. مقایسه گروه ها تفاوت معنی داری بین دو گروه ترکیبی و کنترل را د رمتغیرهای توان هوازی و تحمل لاکتات نشان داد . به طور کلی نتایج این تحقیق نشان می دهد مصرف مکل های گلوتامین در دوره کاهش وزن حاد و گلوتامین و کراتین در دوره بازگشت به حالت اولیه می تواند تاثیرات سودمندی بر عملکرد ورزشی داشته باشد.

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه دو نوع برنامه تمرینی تناوبی سرعتی و تناوبی استقامتی بر روی برخی از ظرفیت ها و حجم های ریوی است . بر این اساس دختر غیرورزشکار با دامنه سنی 18- 22 سال به طور داوطلب انتخاب و در دو گروه تمرینات تناوبی سرعتی و تناوبی استقامتی به مدت 8 هفته و هفته ای سه جلسه شرکت داده شدند. برای اندازه گیری و برآورد حجم ها و ظرفیت های ریوی ( TLC، RV، ERV، IRV، TV، VC ) قبل و بعد از تمرین از دستگاه اسپیرومتری استفاده شد. در تجزیه و تحلیل آماری برای مقایسه میانگین ها از آزمون های T وابسته و غیروابسته استفاده شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد تمرینات تناوبی سرعتی ، اختلاف معنی داری در میزان حجم ها و ظرفیت های ریوی به جزRV ایجاد نکرد. حال آنکه تمرینات تناوبی استقامتی توانست جز IRV باقی حجم ها و ظرفیت های ریوی را به طور معنی داری افزایش دهد و در نهایت بین دو برنامه تمرینی اختلاف معنی داری مشاهده نشد.

هدف از این پژوهش ، بررسی اثر مدت زمان استراحت در بین تمرینات اینتروال و مصرف مکمل ویتامین ث بر روی مقادیر آنزیم های LDH و CPK سرم خون است . به این منظور سه گروه شامل گروه اول با 1 دقیقه استراحت در بین دو وهله دو 400 متر، گروه دوم با 3 دقیقه استراحت در بین دو وهله دو 400 متر و گروه سوم با 3 دقیقه استراحت بین دو وهله دو 400 متر به همراه مصرف مکمل ویتامین ث در این پژوهش شرکت داشتند. این تحقیق از نوع نیمه تجربی ، درون گروهی و بین گروهی است و از پیش و پس آزمون برای مقایسه تغییرات و بررسی نتایج استفاده شده است . آزمون آماری به کار گرفته شده t-test و ANOVA بود و داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار spss.10 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از آمار توصیفی با سطح معنی داری 05/0 و همچنین آمار استنباطی برای آزمون فرضیه های تحقیق استفاده شد. جامعه آماری تحقیق را 27 دانشجوی ورزشکار تشکیل می دادند که در 3 گروه 9 نفره مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحقیق بیانگر آن است که فعالیت بدنی موجب افزایش معنی داری در میزان آنزیم های LDH و CPK سرم خون می گردد (05/0 > P ). همچنین مدت زمان استراحت بر روی میزان LDH سرم خون تاثیر معنی داری نداشته ولی مدت زمان استراحت بر روی میزانCPK سرم خون تاثیر معنی داری داشته است ، به گونه ای که در گروه با استراحت بیشتر، میزان آنزیم مذکور کمتر بوده است (05/0 > P). مصرف ویتامین ث سبب افزایش معنی داری در میزان LDH و کاهش معنی داری در میزان CPK سرم خون شده است (05/0 > P ).

هدف از اجرای این تحقیق، بررسی سرفصل دروس و ارائة پیشنهادهای اصلاحی برای دوره های کارشناسی تربیت بدنی با گرایش مربیگری بود. روش گردآوری اطلاعات توصیفی، از نوع پیمایشی بود. در فرایند گردآوری اطلاعات از پرسشنامة سؤال-های (بسته و باز) محقق ساخته با مقیاس لیکرت استفاده شد. جامعة آماری پژوهش استادانی بودند که تدریس دروس مختلف را در این دوره به عهده داشتند (24 نفر). روایی ابزار اندازه گیری (پرسشنامه) با اعلام نظر استادان خبره و پایایی آن با آلفای کرونباخ با ضریب پایایی بیش از 86 درصد تأیید شد. علاوه بر این از روش های آماری آزمون K-S به منظور انجام تست نرمالیتی پاسخ ها و از آمار توصیفی برای به دست آوردن فراوانی و درصدها، به دست آوردن میانگین وزنی و انحراف استاندارد و تجزیه-وتحلیل یافته ها استفاده شد. نتایج نشان داد 5 /93 درصد استادان موافق و کاملاً موافق و فقط 5 /6 درصد مخالف تعداد واحد و سرفصل دروس پایه در این دوره ها بودند. 6 /80 درصد استادان موافق و کاملاً موافق و 4 /19 درصد مخالف و کاملاً مخالف گذراندن 24 واحد دروس نظری تخصصی بودند. در مورد تناسب 24 واحد دروس عملی تخصصی با اهداف این دوره ها نیز 6 /22 درصد استادان کاملاً موافق، 7 /38 درصد موافق و 7 /38 درصد نیز مخالف بودند. باتوجه به جنبه های جانبی رشتة اختصاصی با هدف این دوره ها و در مورد دروس اختیاری 1 /16 درصد استادان کاملاً موافق، 2 /45 درصد موافق، 8 /25 درصد مخالف و 2 /3 درصد کاملاً مخالف بودند و 7 /9 درصد در مورد تناسب گذراندن 4 تا 19 واحد دروسی نظری نداشتند. 1 /16 درصد استادان موافق گذراندن 30 تا 45 واحد دروس کارورزی در ارتباط مستقیم با رشته های اختصاصی و تناسب آن با این دوره ها، 2 /45 درصد موافق، 1 /16 درصد مخالف، 4 /19 درصد کاملاً مخالف و 2 /3 درصد آنان بینظر بودند. همچنین مدرسان دروسی مانند زیست شناسی، فیزیک، حرکات اصلاحی عمومی، تئوری علم تمرین، اصول مربیگری، ورزش همگانی و کاربرد تمرینات با وزنه را به منظور اضافه کردن به سرفصل دروس در این دوره ها پیشنهاد کردند.

هدف از این بررسی مقایسه عوامل جسمانی و ترکیب بدنی کشتی گیران زبده با افراد غیرورزشکار است. بدین منظور30 نفردر دوگروه تحت عنوان حجم نمونه از جامعه آماری کشتی گیران زبده و افراد غیرورزشکار انتخاب شدند. میانگین سن، قد و وزن در کشتی گیران زبده شامل 9/1 ± 5/21 سال و 0/7 ± 7/22 سانتی متر و14 ± 53/75 کیلوگرم و همین مقادیر در افراد غیرورزشکار برابر با 7/1 ±7/22 سال، 5/5 ± 2/175 سانتی متر و 9/9± 5/73 کیلوگرم بود. در این تحقیق درصد چربی، وزن بدون چربی و شاخص توده بدنی و آزمون های جسمانی قدرت، سرعت و چابکی ارزیابی شدند.درصد چربی بدن (006/0=P)، قدرت (002/0=P)، سرعت (000/0=P)،و چابکی (000/0=P) کشتی گیران با افراد غیرورزشکار به صورت معنی داری تفاوت داشت. با این حال در مقادیر توده بدون چربی (054/0 = P) و شاخص توده بدنی (24/0 = P) تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد، همچنین در بررسی رابطه بین درصد چربی با سرعت (62/0 =r، 013/0 =P)، چابکی با سرعت (70/0= r، 003/0= P) و قد با چابکی (53/0- = r، 04/0 = P) همبستگی معنی داری مشاهده نشد.

هدف تحقیق حاضر بررسی ومقایسه ترکیبات بدن قدرت عضلانی VO2max و توان بی هوازی وزنه برداران زبده با غیر ورزشکاران است به همین منظور 15 نفر از وزنه برداران زبده بامیانگین سنی 24/3+6/24 سال و 15 نفر از افرد غیر ورزشکاران با میانگین سنی 64/2+46/22 سال به صورت داوطلبانه انتخاب شدند متغیرهای اندازه گیری شده عبارت بودند از قد و وزن و در صد چربی بدن قدرت نسبی عضلات پاها کمر و کمربند شانه توان بی هوازی و حداکثر اکسیژن مصرفی برای تجزیه و تحلیل یافته ها و آزمون فرض های تحقیق از فرمول t مستقل استفاده شد همبستگی بین متغیرهای موجود نیز توسط ضریب همبستگی پیرسون محاسبه شد نتایج نشان داد بین قدرت نسبی پاها کمر و کمربند شانه و توان بی هوازی وزنه برداران زبده و غیر ورزشکاران تفاوت معنی داری وجود دارد و بین در صد چربی بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی وزنه برداران زبده با افراد غیر ورزشکار تفاوت معنی داری وجود ندارد همچنین بین در صد چربی بدن با حداکثر اکسیژن مصرفی (0/67 - =r )و حداکثر اکسیژن مصرفی با توان بی هوازی (0/93- = r)وزنه برداران زبده ارتباط معکوس معنی داری وجود دارد بنابراین می توان گفت انجام تمرینات وزنه برداری بر افزایش قدرت و توان بی هوازی موثر است و بر کاهش چربی بدن و افزایش VO2max تاثیری ندارد.

هدف از این پژوهش، مطالعه اثر نوع تمرین و استروژن بر یکی از شاخص های التهابی پیشگویی کننده بیماری قلبی عروقی (پروتئین واکنش دهنده C) و برخی دیگر از عوامل خطرزا (چربی ها و لیپوپروتئین های سرم) در زنان مسن بود. به همین منظور از میان داوطلبان شرکت در این تحقیق 71 فرد واجد شرایط انتخاب شدند. از این بین، 11 نفر از کسانی که استروژن مصرف می کردند برای گروه استروژن جدا شدند و بقیه به صورت تصادفی به سه گروه تمرینی (پیاده روی، حرکت در آب و تمرین با وزنه) (هر گروه 16 نفر) و یک گروه کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. چهار روز قبل از شروع مراحل اجرایی آزمون، اندازه گیری های آنتروپومتریک و فیزیولوژیکی از کلیه گروه ها انجام شد و روز قبل از شروع برنامه از آزمودنی ها به صورت ناشتا (حداقل 12 ساعت) خونگیری به عمل آمد. سه گروه تمرینی به مدت دو ماه در روزها و ساعت های مشابه زیر نظر مربی با شدت و مدت معین تمرین های خود را انجام می دادند. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد مقدار CRP در پیش و پس آزمون سه گروه تمرینی کاهش داشت که این کاهش معنی دار نبود. لیکن نتایج مقادیر چربی ها و لیپوپروتئین ها حاکی از تغییرات معنی دار در VLDL ، LDL TG، TC،در گروه های تمرینی بود. در مجموع می توان گفت فعالیت ورزشی می تواند تأثیرات مثبت بر عوامل خطرزای قلبی عروقی زنان مسن ایجاد کند.

هدف این پژوهش بررسی تاثیر و مقایسه ی تمرین یک جلسه ای ودوجلسه ای در هفته برآمادگی عمومی دختران غیرورزشکاربوده است.دراین پژوهش 38 دختر غیرورزشکار در گروه تمرینات یک جلسه ای و38 دختر غیرورزشکار نیز در گروه دوجلسه ای شرکت نمودند.گروه یک جلسه ای به مدت چهار ماه وگروه دوجلسه ای به مدت مدت دو ماه تمرین کردند .آزمودنی هادریک پیش آزمون که شامل اندازه گیری استقامت عضلانی عضلات کمربند شانه ،استقامت عضلانی شکم،چابکی،نیروی عضلانی واستقامت قلبی- عروقی بوی،شرکت کردند وپس از پایان دوره ی تمرینات نیز آزمون نهایی که اندازه گیری همان عوامل بود ،تکرار گردید .نتایج پیش آزمون وآزمون نهایی ،با آزمون t وابسته وغیروابسته و همچنین آزمون رتبه ای ویل کوکسان تجزیه وتحلیل گردید .محاسبات آماری نشان دادکه بین پیش آزمون وآزمون نهایی گروه یک جلسه ای وگروه دوجلسه ای تفاوت معنی دار استوتمرینات سبب پیشرفت همه ی عوامل آمادگی جسمانی گردیده است.تجزیه و تحلیل های آماری برای مقایسه ی معنی دار بودن تفاوت آزمون نهایی گروه یک جلسه ای ودوجلسه ای نشان می دهد دختدان غیر ورزشکاری که دو جلسه تمرین کرده بودند از نظر استقامت قلبی – عروقی ،چابکی ونیروی عضلانی پیشرفت بیشتری کرده اند،اما استقامت عضلانی گروهی که تنها یک جلسه در هفته تمرین کردند بیشتر توسعه یافته است.براساس نتایج پیشنهادمی گردد برای توسعه آمادگی جسمانی تعداد جلسات تمرین به دو جلسه درهفته افزایش یابد.

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر 12 روز بی تمرینی بر ظرفیت های هوازی ، بی هوازی و عملکرد شناگران نخبه کشور است . به این منظور تمامی 15 شناگر پسر نخبه کشور که در اردوی آمادگی تیم ملی برای شرکت در مسابقات قهرمانی رده سنی آسیا (سال 82 ) حضور داشتند، به عنوان آزمودنی در نظر گرفته شدند. کلیه آزمودنی ها تحت 12 روز بی تمرینی قرار گرفتند. از آزمون 400 متر شنای زیر بیشینه و آزمون 100 متر بیشینه برای برآورد ظرفیت هوازی آزمودنی ها از طریق محاسبه V4 و نیز از آزمون 100 متر بیشینه از طریق تعیین بیشینه تولید لاکتات برای برآورد ظرفیت بی هوازی آزمودنی ها استفاده شد. این آزمون ها به صورت پیش و پس آزمون نسبت به دوره بی تمرینی انجام شدند. روش آماری مورد استفاده در این تحقیق آزمون t همبسته بود. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که در هیچ یک از ظرفیت های هوازی ، بی هوازی و عملکرد شناگران نخبه پس از اعمال 12 روز بی تمرینی ، تفاوت معنی داری وجود ندارد.

حرفه مربیگری فوتبال یکی از شغلهای پر مخاطره در جهان به شمار می رود و فشارهای روانی ناشی از ماهیت این حرفه موجب فرسوده شدن مربیان فوتبال می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر فشار روانی مسابقه بر غلظت کورتیزول، تستوسترون و ایمونوگلوبولین A مربیان لیگ برتر فوتبال در فصل مسابقات 84-83 بود. آزمودنی های این تحقیق را 16 نفر از مربیان حرفه ای لیگ برتر با میانگین سنی 9.18±52.27 و سابقه مربیگری در لیگ 6.01±11.67 سال تشکیل دادند. نمونه های بزاقی در روز مسابقه در پنج مرحله (یک ساعت قبل از مسابقه، قبل از مسابقه، بین دو نیمه، پایان مسابقه و یک ساعت پس از مسابقه) جمع آوری شدند. برای تعیین غلظت کورتیزول و تستوسترون بزاقی از روش رادیو ایمونو اسی و برای تعیین میزان ایمونوگلوبولین A از روش نفلومتری و دستگاه می نی نف استفاده شد. داده های حاصل از تحلیل آزمایشگاهی نمونه های بزاقی، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر (ANOVA) و آزمون تعقیبی شفه برای آزمون فرضیه ها استفاده شدند. نتایج این پژوهش با سطح معناداری P<0.05 نشان دادند که بین میزان غلظت کورتیزول بزاقی مربیان زمان استراحت با یک ساعت قبل از مسابقه، قبل از مسابقه، بین دو نیمه و پایان مسابقه و همچنین بین دو نیمه با یک ساعت بعد از مسابقه تفاوت معناداری وجود داشت. همچنین بین میزان غلظت تستوسترون بزاقی مربیان یک ساعت قبل از مسابقه با پایان مسابقه، پایان مسابقه با یک ساعت بعد از مسابقه تفاوت معناداری وجود داشت، اما تاثیر معناداری بر غلظت IgA بزاقی مربیان نداشت.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیرتمرینات کششی قبل وبعد از تمرین برکاهش دردساق پا دردختران دانشجوی رشته ی تربیت بدنی است.تعداد 24 آزمودنی با دامنه ی سنی 20 -25 سال از میان دانشجویانی که واحد دوومیدانی را می گذرانند ودچار درد ساق پا بودند،انتخاب شدند ودر دوگروه دوازده نفری قرار گرفتند. گروه اول فعالیت های عادی کلاس راانجام دادندو گروه دوم در کنار فعالیت های عادی کلاس ،در تمرینات خاص به مدت 12 جلسه که هر جلسه قبل وپس از تمرینات کلاس با انجام دونوع تمرین کششی شامل سه تکرار 30 ثانیه ای وانجام چهار نوع تمرین قدرتی شامل 40 تکرار بود،شرکت داده شدند. در این تحقیق ، دامنه ی حرکتی مچ پای آزمودنی ها در سه نوبت جلسه ی اول ،ششم ودوازدهم به وسیله ی گونیا متر اندازه گیری شدوجهت بررسی تاثیر تمرینات خاص روی کاهش درد توسط پرسشنامه Verbal Retting Scale درسه نوبت جلسه ی اول ،ششم ودوازدهم در هر دوگروه انجام گرفت که نتایج به دست آمده نشان می دهد.انجام حرکات کششی قبل وپس ازتمرینروی عضلات ساق پا، روی کاهش درد ساق پا وافایش دامنه ی حرکتی مفصل مچ پا در حالت خم وباز شدن با اطمینان 95 درصد تاثیر معنی داری داشته است.

هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر دو روش تمرین تناوبی و تداومی موضعی بر استقامت عضلات شکم و محیط و چربی زیر پوستی شکم در دختران غیر ورزشکار است بدین منظور 36 دختر ورزشکار با دامنه سنی 18 تا 22 سال در دو گروه تمرینات تناوبی و تداومی به مدت دو ماه و هفته ای 2 جلسه شرکت داده شدند اندازه گیری ها جهت پیش آزمون و پس آزمون شامل محیط چربی زیرپوستی و استقامت عضلات شکم آزمودنی ها بود به منظور تجزیه و تحلیل های آماری از آزمون های T وابسته و غیر وابسته ونرم افزار SPSS Win95 استفاده شد تجزیه و تحلیل های آماری نشان داد که تمرینات تناوبی و تداومی سبب افزایش استقامت عضلات شکم شده اما تمرینات تداومی تاثیر بیشتر ی داشت تمرینات تناوبی و تداومی نتوانستند سبب کاهش محیط شکم گردند اما موجب کاهش چربی موضعی شکم شدند در این مورد تمرینات تناوبی تاثیر بیشتری داشت

هدف از انجام این پژوهش تاثیر دو نوع شیوه تمرینی تناوبی و تداومی بر تغییرات لپتین دانشجویان غیرورزشکار دانشگاه تهران است . در ابتدا 45 نفر از دانشجویان غیرورزشکار با میانگین سنی8 /1 ? 22 سال ، وزن 06/8 ? 5/67 کیلوگرم و قد 23/7 ? 8/173 سانتی متر به طور تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. این افراد به سه گروه 15 نفری کنترل ، تداومی و تناوبی تقسیم شدند. قبل و بعد از تمرین ها از هر نفر آزمایش خون گرفته شد و میزان لپتین آنها از طریقElisa، Sandiwhich اندازه گیری شد. دوره تمرینی شامل 16 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرین بود. برای تعیین شاخص میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی و در قسمت آمار استنباطی از آزمون t student استفاده شد. نتایج نشان داد فعالیت تناوبی تاثیر معنی داری بر تغییرات لپتین سرم آزمودنی ها ندارد (46/0=p). اما فعالیت تداومی تاثیر معنی داری بر تغییرات لپتین سرم آزمودنی دارد (01/0 =p).

هدف از تحقیق حاضر بررسی برخی مکانیسم های احتمالی خستگی و عملکرد دستگاه عصبی مرکزی بازیکنان فوتبال مرد بزرگسال طی دوره های شدید متناوب و ارائه راهبردهای برای بهبود عملکرد دستگاه عصبی مرکزی که موجب تاخثر در بروز خستگی مرکزی و بهبود اجرای ورزشی آنها خواهد شد به همین منظور محقق برای پاسخ به سوال اصلی تحقیق 30 بازیکن فوتبال مرد بزرگسال را به طور تصادفی به پنج گروه شش نفری تقسیم کرده و هر یک از این گروه ها را از لحاظ مصرف نوشیدنی ورزشی حاوی مکمل غذایی یا دارونما دو و نیم ساعت قبل و حین اجرای پروتکل ورزشی خاص فوتبال تحت تاثیر یکی از شرایط آزمایشی مصرف گلوکز اسیدهای آمینه شاخه دار کولین ومحرک کولینرژیک قرار داده است آزمودنی ها یک دوره دو هفته ای ( هر هفته چهار جلسه) پروتکل ورزشی خاص فوتبال را انجام دادند طی سه مرحله از سیاهرگ بازویی آزمودنی ها نمونه خون گرفته شد توام با خونگیری در همان فاصله های زمانی آزمودنی ها تست های RPE ،CWT،POMS را انجام دادند زمان فعالیت بدنی تا بروز خستگی نیز در وهله آخر پروتکل ورزشی اندازه گیری شد