بررسی نقش مصالح بومی در بناهای سنتی شهر کاشان از منظر پایداری زیست محیطی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
معماری سنتی کاشان، دارای ویژگی های منحصربه فردی در ابعاد مختلف است که یکی از مهم ترین این ابعاد، مصالح به کاررفته در آن هستند. با توجه به اهمیت روزافزون بحث پایداری و همچنین تأثیر قابل توجه مصالح بر پایداری بنا، در این پژوهش به بررسی نقش مصالح بومی کاشان در پایداری زیست محیطی بناهای سنتی این شهر پرداخته شد. در این راستا ابتدا با مطالعه منابع متعدد، شاخص های تأثیرگذار بر پایداری زیست محیطی مصالح در مراحل مختلف حیات آن ها شامل استخراج و تولید، حمل و انبار، ساخت و ساز، بهره برداری و درنهایت تخریب و بازیافت، گرد آوری شدند. سپس با بررسی های میدانی در بافت تاریخی کاشان و مطالعات کتابخانه ای، مصالح بومی به کاررفته در آن استخراج گردیدند تا از دیدگاه شاخص های جمع آوری شده مورد ارزیابی قرار گیرند. این ارزیابی در هر شاخص با روش متفاوتی نظیر گردآوری اطلاعات عددی، تحلیل کیفی و یا تدوین پرسش نامه انجام شد. درنهایت، بر مبنای تحلیل های صورت گرفته و با استفاده از طیف لیکرت، در هر شاخص امتیازاتی بین 1 تا 5 به مصالح مذکور اختصاص داده شد تا با جمع آوری امتیازات هر مورد، یک مقایسه کیفی بین آن ها از دیدگاه تطابق با شاخص های پایداری زیست محیطی حاصل شود. نتایج این تحقیق نشان می دهد که از میان مصالح مورد بررسی شامل خاک، سنگ، گچ، آهک، مصالح نباتی و فلز، خاک با امتیاز 83 از 85 بیشترین تطابق و فلز با امتیاز 37 از 85 کمترین تطابق را با شاخص های مذکور دارند. با دقت روی تحلیل های موجود و امتیازات حاصل می توان دریافت که مهم ترین عامل تأثیرگذار بر امتیازات پایین فلز، فرایند ساخت پیچیده آن و طی مراحل فراوری در کارخانه است، برخلاف خاک که نیازمند ساده ترین روش تولید، بدون انجام فرایندهای پیچیده برای آماده سازی است.Investigating the Role of Local Materials in the Traditional Buildings of Kashan from an Environmental Sustainability Perspective
The traditional architecture of Kashan poses unique features in various aspects, one of which is the use of local materials. Due to the increasing importance of the debate on sustainability and the significant impact of materials on building sustainability, the role of local materials in the environmental sustainability of traditional buildings was investigated in this research. In this regard, first, by studying available references, the indicators showing the environmental impact of materials in different stages of their life cycle, including extraction and production, transportation and storage, construction, operation, demolition, and recycling were collected. Then, through field studies in the historical context of Kashan and library studies, the local building materials were identified and evaluated by the above indicators. Evaluation of each indicator was done with a different method such as collecting numerical data, qualitative analysis, or developing a questionnaire. Finally, based on data analysis using the Likert scale, materials were rated on a 1-5 scale for each indicator in order to perform a qualitative comparison between materials from the point of view of compliance with environmental sustainability indicators. The results of this research show that among the studied materials, including mud, stone, gypsum, lime, plant materials, and metals, mud is the most sustainable material with a score of 83 out of 85, and metals are the least sustainable with a score of 37 out of 85. Examination of existing analyses and the scores obtained shows that the most important factor contributing to the low score of metals is its complex manufacturing process and the need to go through processing stages in the factory, unlike soil, which requires the simplest production method without complex processes for preparation.
تبلیغات
