مطالعه کشمکش دراماتیک در نگاره هایِ قربانی کردن حضرت ابراهیم(ع) از دوره تیموری تا قاجار (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
روایت قربانی کردن حضرت ابراهیم از جمله فصول مشترک میان سه مذهب یهودیت، مسیحیت و اسلام است که علی رغم تفاوت های روایی، اما گرانیگاه روایت بر یک محور مهم استوار شده است: «ایثار». این صحنه به دلیل اهمیت روایی اش موردتوجه بسیاری از نگارگران قرار گرفته است و عمدتاً در نسخ مذهبی یا تاریخی دوران تیموری (771 تا 911ه.ق) و صفوی (906 تا 1148ه.ق) می توان این نگاره ها را سراغ گرفت. پرسش بنیادین این نوشتار درباره چیستی ظرفیت نمایشی و کشمکش تصویری موجود در نگاره های قربانگاه است، مبنی بر اینکه چه عناصر نمایشی برای ایجاد کشمکش تصویری در نگاره ها به کار گرفته شده است. این عناصر نمایشی، به فراخور لحظه پرتنش قربانی کردن؛ بر گره افکنی، تعلیق و یا گره گشایی نمایشی متمرکز شده اند. هدف اصلی این نوشتار، بررسی قربانگاه اسماعیل به مثابه محل رویارویی احساسات، شک و تردید شخصیت ها و کشمکش آن ها با یکدیگر است. رویکردهایی از این دست کمک می کنند تا هر نگاره به مثابه یک «متن»؛ خواه تصویری، خواه ادبی و خواه نمایشی، خوانده، تبیین و درک شود. در راستای چنین مطالعه ای از صحنه قربانی کردن ابراهیم(ع)، ابتدا عناصر روایی کشمکش در این صحنه معروف شناسایی شده و سپس هر عنصر در جامعه آماری نگاره های نوشتار، بررسی شده است. روش به کار رفته در نوشتار پیش رو، روش توصیفی-تحلیلی بوده که ضمن آن از منابع مکتوب (اینترنتی و غیراینترنتی) و نگاره ها در سایت موزه ها و کتابخانه های مختلف استفاده شده است. از جمله نتایج این پژوهش، می توان به شناسایی عناصر نمایشی در نگاره های موردبحث این نوشتار اشاره کرد که در آن ها بحران، تعلیق و گره گشایی دراماتیک شناسایی شده اند. به عنوان مثال نگارگر کوشیده است به کمک حالات بدن فیگورها مانند چشمان یا دستان بسته اسماعیل و یا لحظه چنگ زدن کاکل گیسوان اسماعیل توسط ابراهیم(ع)، بحرانی نمایشی را ترسیم کند. ضمن آنکه به کارگیری اشیائی نظیر کارد یا چشم بند، تنش دراماتیک صحنه قربانگاه را دوچندان کرده است. علاوه بر حضور شخصیت های کلیدی؛ ترسیم پیکره شیطان، تمهید نگارگر برای نمایشِ تردید در این صحنه پردلهره بوده است. موقعیت جغرافیایی صحنه قربانگاه که به دو شکل منطقه کوهستانی و یا دشتی با گل و سبزه ترسیم شده، نمودی از صحنه قربانگاه به عنوان یک صحنه نمایشی پردلهره و یا تجلی گاه امر قدسی است.A study of Dramatic Conflict in the Depictions of the Sacrifice of Prophet Abraham from the Timurid Period to the Qajar Period
The story of Abraham’s sacrifice is one of the common chapters between the three religions of Judaism, Christianity, and Islam, and despite the differences in the narrative, the essence of the story is based on one important axis: "Sacrifice". This scene has attracted the attention of many painters due to its narrative and dramatic importance, and these paintings can be found mainly in the religious or historical versions of the Timurid and Safavid eras. One of the basic questions of this article is: What is the dramatic capacity and pictorial conflict in the images of the altar and what dramatic elements are used for the pictorial conflict of the pictures. Depending on the tense moment of sacrifice, these elements may be focused on tying or suspending or even untying the show. One of the main goals of this article is to read Ishmael’s altar as a dramatic scene, which, like any other scene, is a place where the emotions, doubts of the characters and their conflict with each other are confronted. The method used in this article is descriptive-analytical; And the data were gathered using library resources and viewing pictures on the website of museums and libraries. In line with such a reading of the scene of the sacrifice of Abraham, firstly, the narrative elements of the conflict in this famous scene were identified and then, each element was examined in the statistical community of written images. Some of these approaches help to read, explain and understand every picture as a "text" whether pictorial, literary or theatrical. In the paintings discussed in this article, we witness the dramatic crisis, suspension and unraveling that has been implemented in each picture and the painter has drawn them with the help of the body postures of the figures, the objects of the scene and even the geographical location of the altar scene in each painting. The artist intends to draw a dramatic crisis with the help of the body expressions of the figures, such as Ismail’s closed eyes or hands, or the moment of Ismail’s tuft of hair being grabbed by Abraham. The use of objects such as knives or blindfolds has doubled the dramatic tension of the altar scene. In addition to the presence of key characters, the drawing of the figure of Satan was the artist’s preparation to show doubt in this fearful scene. The geographical location of the altar scene, which is depicted as a mountainous region or a plain with flowers and greenery, is an expression of the altar scene as a dramatic scene or a manifestation of the sacred.
تبلیغات
