سابقه و هدف: سلامت معنوی یکی از ابعاد چهارگانه سلامت است و با اکتساب کامل آن ابعادِ دیگر سلامت نیز مسیر پویایی و ارتقا را خواهد پیمود. سلامت معنوی حالتی از داشتن و برخورداری از حس پذیرش، اتصال به قدرتی متعالی و طی مسیر در جهت خواست آن قدرت و یکپارچگی در کل وجود بر مبنای مسیر تعیین شده از آن است. مطالعه حاضر با هدف بررسی و بازشناسی مؤلفه های اثرگذار سلامت معنوی بر سلامت نوجوان انجام شده است تا مسیر هموارتری فراروی پژوهش های آتی قرار دهد. روش کار: این مطالعه با روش توصیفی - کتابخانه ای و مرور نظام مندِ تمامی مقالات فارسی و لاتین چاپ شده در بازه زمانی سال های 2017 تا 2023 مرتبط با سلامت معنوی و سلامت نوجوان در پایگاه داده های داخلی همچون تارنمای اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، اطلاعات نشریات کشور، پژوهشگاه علوم و فنون ایران و مرجع دانش؛ و پایگاه های انگلیسی زبان ازجمله اسکوپوس، گوگل اسکولار، پاب مد، ساینس دایرکت و وب آو ساینس با جست وجوی ترکیب لغات مرتبط صورت گرفت. در این بازه، بیش از 190 مستند به دست آمد. داده های مرتبط با سؤال های پژوهشی که ارتباط و تأثیر سلامت معنوی با ابعاد مختلف گستره رشدی نوجوانی بود، بررسی شد. مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده اند. یافته ها: با بررسی اسناد منتخب، یافته ها نشان داده است که تمرکز بر جنبه معنوی، درک فرد را از خویشتن به عنوان انسانی کامل برای سازگاری با بیماری و مشکلات آماده می کند و در بهبود کیفیت زندگی و عملکرد اجتماعی نوجوان نقش بسزایی دارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان گفت دین و معنویت همچون حفاظی در برابر تأثیر منفی تجربیات استرس زای زندگی بر سلامت روان عمل می کند و با ارتقای شادکامی، بهزیستی، عزّت نفس، تاب آوری، خرسندی، امیدواری و شکل گیری شخصیتی سالم و بالنده عامل افزایش خودکارآمدی عمومی و عملکرد اجتماعی و کاهش بزهکاری و رفتارهای پرخطر است و همچنین در جهت ارتقای آموزش و پرورش نوجوانان جنبه کاربردی پیدا می کند.
