روابط بینامتنی سبک ادبیات فارسی و نگارگری در دوره تیموری بر اساس نظریه ژرار ژنت
آرشیو
چکیده
با توجه به نظریه بینامتنیت و فرضیه های باختین که بعدها ژرار ژنت آن را بسط داد، اثر هنری مستقلی وجود ندارد و آثار هنری با یکدیگر ارتباطی ناگسستنی دارند. بررسی سازه ها و عناصر مشترک در ادبیات و نگارگریِ دوره تیموری نیز حاکی از وجود روابط بینامتنی میان این دو شاخه هنری متداول در آن روزگار است. از این رو، مقاله حاضر تلاش دارد تا با تکیه بر روش توصیفی – تحلیلی به بررسی آثار ادبی و هنری دوره تیموری بپردازد و میزان اثربخشی ادبیات را بر هنر نگارگری در این دوره مشخص سازد. آن گونه که از بررسی های صورت پذیرفته در تحقیق حاضر برمی آید، سبک ادبیات فارسی مقدمه و پیش فرضی برای سبک نگارگری در دوره تیموری بوده است و به هیچ عنوان نمی توان نگارگری این دوره را بدون شناخت سبک های ادبی آن مورد واکاوی قرار داد.Intertextual Relationships between the Timurid Style of Persian Literature and Miniature Based on Gérar Genette’s Theory
According to the intertextuality approach and Bakhtin’s hypotheses, which were later expanded by Gérar Genette, no work of art is independent from other artistic works, and all of them bear a tight relationship with each other. A study of the shared elements of the literary and miniature styles of the Timurid period testifies to the existence of an intertextual relationship between these two prevalent artistic fields of that time. Following a descriptive-analytic approach, the present study aims to examine the literary and artistic works of the Timurid period and highlight the extent of the influence of literature over the art of miniature. The findings of the study indicate that the style of Persian literature has been employed as an introduction to the development of the miniature style of the Timurid period, and it is impossible to investigate the miniature works of this period without first learning about the common literary styles of that time.
تبلیغات
