معناشناسی اراده از منظر ابن سینا مشترک لفظی یا مشترک معنوی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در آثار ابن سینا، عبارت های ناظر به بحث اراده به گونه ای است که امکان دو تفسیر را از آن فراهم می کند. عده ای از محققان معتقدند که ابن سینا صفت اراده را بین واجب تعالی و انسان مشترک لفظی می داند. در مقابل، عده ای معتقدند که او این صفت را مشترک معنوی می داند. توجه به آثار ابن سینا نشان می دهد که عبارت های ابن سینا در مواردی همچون موارد زیر، زمینه خوانش اشتراک لفظی را ایجاد کرده است: (1) عدم مغایرت مفهومی صفات الهی به خصوص صفت علم و اراده؛ (2) تمایز اراده در واجب تعالی و انسان. از سوی دیگر عبارت های او درباره تقسیم اراده و مقایسه اراده در انسان و واجب تعالی، زمینه برداشت اشتراک معنوی را فراهم نموده است. به نظر می رسد می توان نظریه ابن سینا را اشتراک معنوی دانست و با استناد به عبارت های او درباره اراده و صفات الهی تفسیری از شواهد ناظر به اشتراک لفظی ارائه کرد. توجه به آثار ابن سینا اجازه می دهد که اراده را به «حیثیتی در فاعل عالم که سبب وجوب صدور فعل از او می گردد» تعریف کنیم. در این صورت، اراده میان خدا و انسان مشترک معنوی خواهد بود. در چهارچوب چنین تعریفی، تمایز اراده خداوند و اراده انسان، صرفاً تمایزی مصداقی خواهد بود.Ibn Sina’s Semantics of Will Verbal Commonality or Semantic Commonality
In the works of Ibn Sina, expressions related to the discussion of will are phrased in a way that allows for two interpretations. Some researchers believe that Ibn Sina considers the attribute of will to be verbally common between the Necessary Being (God) and humanity. In contrast, others argue that he views this attribute as semantically common. Examination of Ibn Sina's works indicates that his expressions, in cases such as the following, have laid the groundwork for the interpretation of verbal commonality: (1) the absence of conceptual conflict in divine attributes, especially knowledge and will; (2) the distinction of will in the Necessary Being and humanity. On the other hand, his expressions regarding the division of will and the comparison of will in humans and the Necessary Being provide the basis for interpreting semantic commonality. It seems plausible to consider Ibn Sina's theory as semantic commonality and, relying on his expressions about will and divine attributes, present an interpretation of evidence supporting verbal commonality. Examining Ibn Sina's works allows us to define will as "a quality in the agent of the world that causes the issuance of an action from him." In this case, the will between God and humans will be semantically common. Within such a definition, the distinction between the will of God and the will of humans will be merely an extensional difference.
تبلیغات
