تاثیر انحراف توجه سهامدار ان نهادی بر قابلیت مقایسه صورت های مالی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
بی توجهی یا کم توجهی سهامداران نهادی به عنوان ضعف سازوکار نظارتی و تقاضای کمتر برای گزارشگری قابل اتکا، می تواند کیفیت و قابلیت مقایسه اطلاعات را تحت تأثیر قرار دهد. بر این اساس هدف این پژوهش بررسی تأثیر انحراف توجه سهامدار نهادی بر قابلیت مقایسه صورت های مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. آزمون فرضیه های پژوهش، با داده های 123 شرکت در فاصله زمانی 1391-1400 با استفاده از مدل های رگرسیونی چند گانه، نشان داد حضور سهامداران نهادی سبب فزایش قابلیت مقایسه صورت های مالی و انحراف توجه سهامداران نهادی سبب کاهش قابلیت مقایسه صورت های مالی می شود. نتیجه به دست آمده بیانگر این است که انحراف توجه سهامدار نهادی، قدرت نظارتی سرمایه گذاران نهادی را خنثی، نتایج حاکمیت شرکتی را تضعیف، رویکرد منفعلانه و فرصت طلبانه مدیریت را تقویت و درنتیجه کیفیت پایین گزارشگری و قابلیت مقایسه کمتر صورت های مالی را در پی دارد. به طورکلی این یافته ها مطابق با فرضیه منافع شخصی سهامداران نهادی است و می تواند پیامدهای اقتصادی مهمی برای دیگر سرمایه گذاران داشته باشد.The Effect of Institutional Investors’ Distraction on Financial Statements Comparability
The inattention or lack of institutional shareholders' attention as the weak monitoring mechanism and less demand for reliable reporting can affect the quality and comparability of information. Based on this, this research aims to investigate the effect of institutional investors’ distraction on the financial statements comparability of firms listed on the Tehran Stock Exchange. The test of research hypotheses with the data of 123 firms in the period of 2012-2021 using multiple regression models showed that the tendance of institutional shareholders causes an increase and deviation of institutional shareholders' attention causing a reduction of financial statements comparability respectively, The obtained result indicates that the deviation of the institutional shareholder's attention, neutralizes the supervisory power of institutional investors, weakens the results of corporate governance, strengthens the passive and opportunistic approach of management, and as a result, results in low reporting quality and less comparability of financial statements. In general, these findings are by the hypothesis of the personal interests of institutional shareholders.