بازخوانی شرط «دیدن» خیانت همسر برای اثبات لعان در رویکرد سیاست جنایی اسلام
آرشیو
چکیده
راهکار خردمندانه نهاد لعان در سیاست جنایی اسلام، بر پایه امتنان الهی، برای برون رفت از تنگناهای زندگی زناشویی تشریع شده است. با این حال گستره این نهاد کارآمد با منوط شدن به «دیدنِ» خیانت زن، محدود شده است. لذا سوال تحقیق آن است که آیا از منظر فقه مذاهب اسلامی اثبات لعان منوط به دیدن زنای زن توسط شوهر است یا خیر؟ مذاهب اسلامی در خصوص شرط «دیدن» اختلاف دارند. فقهای امامیه بجز شهید ثانی و بنابر یک دیدگاه از فقای مالکیه دیدن زنای زوجه را شرط اثبات لعان دانسته اند، لذا لعان را در حق نابینا و کسی که رابطه نامشروع زوجه خود را ندیده، صحیح نمی دانند البته فقهای مالکیه نابینا را اسثنا کرده، و می گویند لعان وی صحیح است. اما از نظر زیدیه، حنفیه، بشافعیه، حنبلیه و بنابر دیدگاه دیگر از فقهای مالکیه دیدن شرط نیست و کسی که زنای زوجه را ندیده و نابینا نیز می تواند لعان را انجام دهند. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف تبیین قابل دفاع نبودن موضوعیت شرط «دیدن» در لعان، انجام یافته است. رسیدن به این مقصود در پرتو توصیف و تحلیل گزاره های فقه اسلامی و علوم انسانی، با گردآوری داده های کتابخانه ای میسر می باشد و نتیجه، تبیین طریقیت شرط «دیدن» خیانت زن است تا از یکسو افراد بیش تری که با پدیده شوم خیانت زناشویی درگیر می شوند زیر پوشش حمایتی این نهاد قرار گیرند و از سوی دیگر دستگاه عدالت کیفری نیز از تنگنای اجرای بهتر عدالت برای یادشدگان خارج گردد.Re-reading the condition of "seeing" the infidelity of the spouse to prove blasphemy in the approach of criminal policy of Islam
The wise solution of Le’an's institution in Islamic criminal policy, based on God's grace, legislates to overcome difficulties in married life. Its wisdom lies not only in solving challenges faced by families involved in infidelity crises but also in preventing self-effort and arbitrary actions to solve such problems. However, the effectiveness of this institution is limited by the requirement of "seeing" the wife's betrayal. Therefore, the research question is whether, according to the jurisprudence of Islamic schools, proof of blasphemy depends on the husband witnessing his wife's adultery or not. Islamic religions differ regarding this "seeing" condition. The Imami jurists, except Shahid Sani, and one view of the Maliki jurists consider witnessing the wife's adultery as a condition for proving blasphemy. Hence, they do not view cursing a blind person or someone who has not witnessed their wife's illicit relationship as valid. However, according to Zaidiyyah, Hanafiyyah, Bashafiyyah, Hanbaliyyah, and other viewpoints of Malikiyyah jurists, witnessing is not a condition, and even a blind person who has not seen their wife's adultery can perform laan. Therefore, the subjectivity of the "seeing" condition in Le’an is not defensible. This goal can be achieved by describing and analyzing the propositions of Islamic jurisprudence and human sciences, as well as library data. The result is that the lack of subjectivity in this condition not only protects more individuals involved in ominous phenomena under the cover of the Le’an's institution, but also eases the bottleneck faced by the criminal justice system in executing justice for the aforementioned individuals.
تبلیغات
