مقایسه تاثیر روش تدریس یادگیری مشارکتی (همیاری) و سخنرانی بر انگیزش و پیشرفت تحصیلی به درس دین و زندگی
آرشیو
چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسه میزان اثربخشی روش تدریس یادگیری مشارکتی(همیاری) در مقایسه با روش سخنرانی، بر انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به درس دین و زندگی است. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه می باشد. جامعه آماری پژوهش نیز شامل دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان مه ولات است که از طریق روش نمونه در دسترس، تعداد 104 نفر از دانش آموزان دختر دبیرستان حضرت حجت شهرستان مه ولات انتخاب شدند و از این میان تعداد (26 نفر گروه آزمایش و 26 نفر گروه گواه) نمونه گیری شدند. ابزار گردآوری داده ها نیز پرسشنامه پیشرفت تحصیلی فام و تیلور و پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر و ارزشیابی درس بعد از هر دو شیوه تدریس می باشد. برای تحلیل داده ها از نرم افزارspss، آزمون های تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج بیانگر آن است که تدریس دروس دین و زندگی به شیوه مشارکت گروهی، براساس تحلیل آماری، بر متغیر انگیزش و پیشرفت تحصیلی اثر معنی داری دارد. این تأثیر باعث افزایش معنادار متغیرهای انگیزش و پیشرفت تحصیلی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است. با توجه به مجذور اتا می توان گفت، 7/52 و 5/43 درصد از تفاوتی که در میانگین نمرات تعدیل شده پس آزمون متغیرهای انگیزش و پیشرفت تحصیلی در دو گروه کنترل و آزمایش وجود دارد، به وسیله روش تدریس مشارکت گروهی تبیین می شود. دروسی که براساس شیوه سخنرانی تدریس می شوند، در کاهش انگیزش و عدم پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مؤثر هستند. در نتیجه دانش آموزان به یادگیری دروس علاقه چندانی نشان نمی دهند و دچار افت تحصیلی می شوند. ولی اگر معلم جهت تدریس از شیوه های نوین تدریس استفاده کند، نتایج پژوهش نشان دهنده ایجاد انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. از آنجایی که نیاز است در تدریس کتب دین و زندگی، شیوه های فعال تدریس ازجمله روش یادگیری مشارکتی (همیاری) مورد توجه قرار گیرد، پیشنهاد می شود، کلاس های ضمن خدمت برای فرهنگیان جهت فراگیری روش های نوین و فعال تدریس برگزار شود.A Comparative Study of Participatory Learning Technique (Cooperation) and Monologue Method on the Motivation and Educational Achievement in the Course of Religion and Life
The purpose of the present research is to study the effectiveness of participatory learning techniques (cooperation) compared to monologue methods on the motivation and students’ educational achievement in the course of Religion and Life. The research method is semi-experimental using pre and post-test with a control group. The research statistical population consists of female students in the 2nd grade of high school in Mah Valāt. 104 students were chosen from Hazrat Hojjat high school using the convenience method, among whom an experimental group (26 members) and a control group (26 members) were chosen as the sample. Data collection instruments were 2 questionnaires of Pham and Taylor Academic Performance Scale and Harter’s Motivation Scale as well as course assessment after each method of teaching. For data analysis, SPSS, multivariate analysis of covariance (MANCOVA), and univariate analysis of covariance were used. The results indicate that based on statistical analysis, teaching the course of Religion and Life by a participatory method has a significant effect on the variables of students’ motivation and academic performance. This effect significantly increased variables of motivation and academic performance in the experimental group compared to the control group. With respect to Eta coefficient, it can be said that 52.7% and 43.5% of the difference in the average of moderated scores after post testing the variables of motivation and academic performance in the experimental and control group is attributed to the participatory learning and teaching method. The courses that are taught based on monologue methods decrease the students’ motivation and their academic performance. As a result, they don’t show interest in learning and fail in education. However, the research results show that if teachers make use of new methods in their teaching, it leads to the improvement of students’ motivation and betterment of their academic performance. Since it is required to adopt active teaching methods like participatory learning technique (cooperation) to teach the book of Religion and Life, it is recommended that some in-service-training classes be held for teachers to acquire new and active teaching methods in this regard.
تبلیغات
