بررسی تطبیقی آموزه های اخلاقی درسور مکی و مدنی و نقش آن در هویت یابی اخلاق اسلامی
آرشیو
چکیده
آموزه های اخلاقی مجموعه ای از خلق و خوها و ملکات نفسانی انسان می باشد که فضائل و رذائل منشعب یافته از آن است. قرآن کریم مجموعه ای از ارزش های اخلاقی را، چه از نوع فردی و چه اجتماعی به بشریت عرضه کرده و انسان ها را به سوی این ارزش های والای انسانی دعوت نموده است. لازمه این امر دوری از رذائل و کسب فضائل می باشد. این مقاله با روش مطالعات کتابخانه ای و به شیوه توصیفی–تحلیلی بیان می دارد، در هر دو قسم از سور مکی و مدنی قرآن کریم آموزه های اخلاقی مطرح گشته اند. لحن تند و شدید سور مکی دال بر طرد رذائل و فردسازی اخلاق در جامعه آن عصر دارد، اما لحن ملایم و خفیف سور مدنی دال برکسب فضائل و اجتماعی سازی اخلاق در آن بازه زمانی است. بنابراین استنباط می شود، رعایت اصول و ارزش های اخلاق فردی و پایبندی به آن، شاکله و متن زندگی اجتماعی را شکل می دهد و نقش مهمی در شکل گیری و هویت یابی اخلاق اسلامی دارد.A comparative study of moral teachings in Sur Makki and Madani and its role in the identification of Islamic ethics
Moral teachings are a collection of temperaments and sensual properties of man, from which virtues and vices are branched. The Holy Quran has presented a set of moral values to humanity, both individual and social, and has invited people to these high human values. This requires avoiding vices and acquiring virtues. This article uses the method of library studies and describes in a descriptive-analytical way, moral teachings have been presented in both the Meccan and Madani surahs of the Holy Qur'an. The sharp and severe tone of Sur Makki indicates the rejection of vices and the individualization of morals in the society of that era, but the gentle and mild tone of Sur Madani indicates the acquisition of virtues and the socialization of morals in that time period. Therefore, it can be concluded that observing the principles and values of individual ethics and adhering to them forms the shape and context of social life and plays an important role in the formation and identification of Islamic ethics.