مقایسه اثربخشی شیوه ایفای نقش و قصه گویی بر مهارت های زندگی مستقل و ابراز وجود حرفه آموزان کم توان ذهنی (پژوهش تک آزمودنی)
آرشیو
چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی شیوه ایفای نقش و قصه گویی بر مهارت های زندگی مستقل و ابراز وجود حرفه آموزان کم توان ذهنی (پژوهش تک آزمودنی) بود. پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش، جز تحقیقات تجربی با طرح تک آزمودنی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه حرفه آموزان کم توان ذهنی شهرستان بافق در سال 1401 تشکیل داد که از بین آن ها به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 6 نفر انتخاب شد که در گروه ایفای نقش (2نفر) و قصه گویی (2 نفر) و کنترل (2 نفر) قرار گرفتند، افراد گروه های آزمایش طی 10 جلسه 1 ساعته آموزش ایفای نقش و قصه گویی را دریافت کردند. همه این شش نفر در زمان خط پایه، جلسه سوم، ششم و هشتم (جلسه آخر مداخله) پرسشنامه مهارت های زندگی مستقل کودکان کم توان ذهنی بهراد (1384) و پرسشنامه ابراز وجود شرینگ (1980) را تکمیل کردند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از شاخص درصد بهبودی و بازبینی گرافیکی شکل ها انجام شد. نتایج نشان داد که آزمودنی های گروه های آزمایش از مرحله خط پایه تا آخر درمان درصد بهبود متوسط و معنی داری در مهارت های زندگی مستقل و ابراز وجود تجربه کردند. در حالی که آزمودنی های گروه کنترل طی این مدت افزایش یا کاهش نمره قابل ملاحظه ای نداشتند. همچنین مقایسه اثربخشی دو درمان نشان داد که که آزمودنی های گروه ایفای نقش اثربخشی بیشتری در مقایسه با گروه قصه درمانی در مهارت های زندگی مستقل و ابراز وجود داشتند. بر مبنای نتایج پژوهش حاضر می توان دریافت که آموزش ایفای نقش و قصه گویی بر مهارت های زندگی مستقل و ابراز وجود حرفه آموزان کم توان ذهنی موثر می باشد و باید در برنامه های بازتوانی مورد توجه مشاوران و روانشناسان قرار گیرد.Comparison of the effectiveness of role playing and storytelling on independent life skills and self-expression of intellectually disabled students (single subject research)
The purpose of this research was to compare the effectiveness of role-playing and storytelling on independent life skills and self-expression of intellectually disabled students (single subject study). The current research was experimental research with a single-subject design in terms of its practical purpose and in terms of its method. The statistical population of the present study was made up of all vocational students with mental disabilities in Bafaq city in 1401, from whom 6 people were selected by available sampling method, in the role-playing group (2 people) and storytelling (2 people) and the control group (2 people) were placed. The people of the experimental groups received role-playing and storytelling training during Ten one-hour sessions. All these six people completed Behrad's independent living skills questionnaire (1384) and Schering's self-expression questionnaire (1980) during the baseline, the third, sixth and eighth sessions (the last session of the intervention). Data analysis was done using percentage recovery index and graphical review of figures. The results showed that the subjects of the experimental groups experienced moderate and significant improvement in independent living skills and self-expression from the baseline stage to the end of the treatment. While the subjects of the control group did not have a significant increase or decrease in score during this period. Also, the comparison of the effectiveness of the two treatments showed that the subjects of the role-playing group were more effective in independent life skills and self-expression compared to the story therapy group. Based on the results of the present research, it can be seen that role-playing and storytelling training is effective on the independent life skills and self-expression of mentally retarded students and should be considered by counselors and psychologists in rehabilitation programs
تبلیغات
