تأثیر درمان وجودگرا و مذهب محور در افزایش امید به زندگی افراد معلول ناشی از حوادث
آرشیو
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر درمان وجودگرا و مذهب محور در افزایش امید به زندگی افراد معلول ناشی از حوادث بود. این مطالعه به روش تحقیق نیمه آزمایشی به شیوه پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش افراد مراجعه کننده به مراکز توانبخشی معلولین بهزیستی استان قم بودند. نمونه مورد نیاز در طرح های شبه آزمایشی، 10 نفر برای هر گروه که به روش تصادفی ساده و متمایل برای شرکت در تحقیق، در سه گروه (درمان مذهب محور، درمان وجودی و گواه) انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه امید به زندگی «میلر» بود که دارای 48 گویه با دامنه نمرات 48 (کاملاً درمانده) تا 240 (بالاترین حد امیدواری) است. براساس مداخله درمانی اجرا شده به دو روش وجودگرا و مذهب محور، میانگین امید به زندگی از پیش آزمون تا پس آزمون، افزایش قابل توجهی داشته است. براساس نتایج تحلیل آزمون تی، در دو گروه وجودگرا و مذهب محور، اثربخشی آموزش های درمانی، تأیید می گردد. مداخله درمانی به دو روش وجودگرا و مذهب محور در افراد معلول ناشی از حوادث، باعث افزایش معنادار میانگین امید به زندگی در آنان شده و می توان نتیجه گرفت که در افراد معلول، بسته به گرایش های مذهبی و وجودی، با طی دوره درمانی می توان امید به زندگی آنان را افزایش داد.The Impact of Existential and Religious Therapy on Increasing the Life Expectancy of People with Disabilities Due to Accidents
The purpose of the present study is to review the impact of existential and religious therapy on increasing the life expectancy of people with disabilities due to accidents. This study was conducted by semi-experimental method through pre-test and post-test on an experimental and control group. The statistical population of the research involved the disabled people who referred to the rehabilitation centers of welfare in the province of Qom. The sample of study required for semi-experimental plans included 10 members in each group chosen by simple random sampling and volunteer sampling in 3 groups of religious therapy, existential therapy, and control group. The measurement tool was Miller's life expectancy questionnaire having 48 items ranging from score 48 (totally frustrated) to 240 (highly hopeful). Based on the therapeutic interventions performed by two existential and religious methods, there was a significant increase in the life expectancy results of the post-test compared to the pre-test. According to t-test analysis, the effectiveness of therapeutic instruction on both existential and religious groups were confirmed. Therapeutic interventions through existential and religious methods for the disabled people out of accidents significantly increases their life expectancy. Therefore, it can be concluded that the life expectancy of disabled people depending on their religious and existential tendencies can be increased by taking some therapeutic periods.
تبلیغات
