مقایسه اثربخشی درمان گروهی غنی سازی روابط زناشویی و بخشودگی بر تمایل به جبران زنان درگیر طلاق عاطفی شهر اصفهان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان گروهی غنی سازی روابط زناشویی و بخشودگی بر تمایل به جبران زنان درگیر طلاق عاطفی شهر اصفهان انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان دارای طلاق عاطفی بود که در سال 1400-1399 جهت دریافت خدمات مشاوره خانوادگی به کلینیک های تحت حمایت سازمان بهزیستی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند 60 زن به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش اول (20 نفر)، آزمایش دوم (20 نفر) و گواه (20 نفر) قرار گرفتند. گروه های آزمایش مداخله غنی سازی روابط زناشویی اولسون (1999) را در هفت جلسه و مداخله بخشودگی انرایت (2001) را در نه جلسه در طی دو ماه دریافت کردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن (1997) و تمایل به جبران وودیات و ونزل (2013) استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد مداخله غنی سازی روابط زناشویی بر نمره تمایل به جبران (30/8=F، 001/0=P) و مداخله بخشودگی بر نمره تمایل به جبران (15/6 =F، 001/0=P) مؤثر است و این تأثیر در مرحله پیگیری پایدار بود. در ارتباط با مقایسه میزان اثربخشی مداخله غنی سازی روابط زناشویی و بخشودگی، نتایج نشان داد مداخله غنی سازی روابط زناشویی در طول زمان پایداری درمانی بیشتری در مقایسه با آموزه های بخشش درمانی دارد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش می توان از مداخلات انجام گرفته در مراکز مشاوره و خدمات روان شناسی خانواده، دادگاه ها و سازمان بهزیستی بهره گرفت.Comparison of the effectiveness of group therapy for enriching marital relationships and forgiveness on the desire to compensate women involved in emotional divorce in Isfahan
Aim: The aim of this study was to compare the effectiveness of group therapy for enriching marital relationships and forgiveness on the desire to compensate women involved in emotional divorce in Isfahan. Methods: The method of the present study was quasi-experimental with pre-test, post-test design and follow-up with a control group. The statistical population of the study included all women with emotional divorce who referred to clinics under the support of Isfahan Welfare Organization in 2020-2021 to receive family counseling services. Using purposive sampling method, 60 women were selected as a sample and randomly divided into three groups of first experiment (n = 20), second experiment (n = 20) and control (n = 20). The experimental groups received Olson's (1999) marital relationship enrichment intervention in seven sessions and Enright's (2001) forgiveness intervention in nine sessions during two months. Gutman's emotional divorce questionnaire (1997) and Woodyat and Wenzel's (2013) willingness to compensate were used to collect data. The data were analyzed using variance analysis with repeated measurements. The data were analyzed using repeated measures analysis of variance. Results: The results showed that the intervention of marital relations enrichment is effective on the score of desire to compensate (F = 8.30, P = 0.001) and the intervention of forgiveness is effective on the score of desire to compensate (F = 6.15, P = 0.001) And this effect was stable in the follow-up phase. In connection with the comparison of the effectiveness of the intervention of marital relations enrichment and forgiveness, the results showed that the intervention of marital relations enrichment over time has more therapeutic stability compared to the teachings of forgiveness therapy. Conclusion: Based on the results of this study, the interventions performed in counseling centers and family psychological services, courts and welfare organizations can be used.
تبلیغات
