مقایسه اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت و روان شناسی مثبت گرا با رویکرد بهباشی بر ناگویی هیجانی، رفتار سازگارانه و پیروی از درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت و روان شناسی مثبت گرا با رویکرد بهباشی بر ناگویی هیجانی، رفتار سازگارانه و پیروی از درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بود. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. حجم نمونه شامل 45 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. از این تعداد، 15 نفر به گروه آزمایش درمان مبتنی بر شفقت، 15 نفر به گروه آزمایش روان شناسی مثبت گرا با رویکرد بهباشی و 15 نفر به گروه گواه به صورت تصادفی ساده گمارده شدند. جهت جمع آوری داده های پژوهش از مقیاس آلکسی تایما تورنتو (باگبی و همکاران، 1994)، مقیاس سازگاری روانی اجتماعی با بیماری (دروگاتیس، 1990) و پرسشنامه پیروی از درمان (مدانلو، 2013) استفاده شد. گروه آزمایش درمان مبتنی بر شفقت 8 جلسه مداخله دو ساعته و همچنین گروه آزمایش روان شناسی مثبت گرا با رویکرد بهباشی نیز 8 جلسه دو ساعته دریافت کردند. جهت تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج نشان داد هر دو رویکرد درمانی در مرحله پس آزمون بر ناگویی هیجانی، رفتار سازگارانه و پیروی از درمان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تأثیر معنی داری داشته اند (05/0>p). بین دو روش درمانی در هر یک از متغیرهای وابسته تفاوت معنی داری مشاهده نشد. براساس یافته ها می توان گفت بکارگیری هر دو رویکرد درمانی بر کاهش ناگویی هیجانی و افزایش سطح رفتار سازگارانه و نیز پیروی از درمان اثرگذار هستند.Comparison of the Effectiveness of Compassion Focused Therapy and Positive Psychology with Well-being Approach on Alexithymia, Adaptive Behavior and Adherence to Treatment of Patients with Diabetes Type 2
The purpose of the present study was to compare the effectiveness of compassion focused therapy and positivist psychology with well-being approach on alexithymia, adaptive behavior and adherence to treatment of patients with type 2 diabetes. The research design was a quasi-experimental pretest-posttest with control group. The sample size included 45 patients with type 2 diabetes who were selected by purposive sampling. Of these, 15 were assigned to the experimental group of compassion focused therapy, 15 to the experimental group of positivist psychology with well-being approach and 15 to the control group by simple random sampling. To collect research data, the Toronto Alexithymia Scale (Bagby et al., 1994), the Psycho-social Adjustment with Illness Scale (Derogatis, 1990) and the Adherence Questionnaire (Modanloo, 2013) were used. The compassion focused experimental group received 8 sessions of two-hour intervention and the experimental group of positive psychology with well-being approach received 8 two-hour sessions, too. Multivariate Analysis of Covariance (MANCOVA) was used to analyze the data. The results showed that both therapeutic approaches in the post-test phase had a significant effect on alexithymia, adaptive behavior and adherence to treatment of patients with type 2 diabetes (p<0.05). There was no significant difference between the two intervention methods in each of the dependent variables. Based on the findings, it can be said that the application of both therapeutic approaches is effective in reducing alexithymia and increasing the level of adaptive behavior as well as adherence to treatment.
تبلیغات
