چشم انداز پسابرجام روابط ایران و آلمان در چارچوب تعهدات فراآتلانتیکی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مناسبات ایران و آلمان به نسبت دیگر قدرت های اصلی اروپایی کمتر شکننده و عمدتاً پایدار بوده است. با این حال یکی از دشواری های مطالعه سیاست خارجی آلمان آن است که این کشور حضور در رقابت های ژئوپلیتیک را بخاطر درس های سنگین جنگ جهانی دوم کنار گذاشته و عمدتاً تمام انرژی خود را مصروف اقتصاد بین الملل نموده است. علاوه بر این، آلمان نمی تواند سیاست خارجی خود را خارج از چارچوب تعهدات فرااتلانتیکی و نیز فراتر از اصول و موازین سیاست خارجی مشترک اروپایی تنظیم و راهبری کند. به همین دلیل در تحلیل سیاست خارجی آلمان بیشتر باید بر رفتارهای نسبتاً پوشیده این کشور تمرکز کرد تا گفتارها مقامات آن. مطالعه روابط ایران و آلمان کاملاً در این چارچوب قرار می گیرد. پرسش مقاله آن است که چرا آلمان همواره تمام تلاش کرده تا در برابر الگوی تقابلی آمریکا در قبال ایران، بر الگوی تعاملی تأکید کرده و اتحادیه اروپا را نیز به سمت همین الگو سوق دهد؟ این مقاله ضمن ارائه یک چارچوب تحلیلی برای فهم عمیق تر سیاست آلمان، تمرکز خود را بر رویکرد و سیاست خارجی آلمان در قبال ایران پس از امضای برجام بویژه زمانی که ترامپ زمام ریاست جمهوری آمریکا را از دست می دهد، قرار داده است.Post-JCPOA Perspective of Iran-Germany Relations in the Framework of Transatlantic Commitments
In comparison to relations with other European major powers, Iran-Germany relations have been less fragile, more largely stable and expanding. Analysts consider historical, economic, and geopolitical reasons for this feature. One of the difficulties in studying German foreign policy is that the country has abandoned its geopolitical rivalries because of the tough lessons of world war II and has devoted most of its potential to the international economy. Moreover, Germany cannot regulate its foreign policy beyond the framework of its transatlantic commitments, as well as principles and norms of the common European foreign policy. For this reason, the analysis of German foreign policy should focus more on the relatively covert behavior of the country than usual positions by the officials. The study of Iran-Germany relations stands within this framework. This paper aims to focus on the question that why Germany has done its best to emphasize an interactive model in the face of the US confrontation with Iran, and to make the EU to follow this behavior? This paper provides a historical-analytical framework for a deeper understanding of German policy toward Iran, as well as focusing on Germany's approach toward Iran after the JCPOA, especially when Trump lost the presidency.
تبلیغات
