زبان قدرت در عناصر زبانی و ساختاری مناقب اوحدالدین کرمانی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در این مقاله با هدف شناسایی و نمایاندن لایه های نهان ارتباطات گفتمانی در زبان و ساختار متنی صوفیانه، به بررسی مناقب اوحدالدین کرمانی، عارف و شاعر سده ششم و هفتم، پرداخته شده است. بدین منظور عناصر زبانی (اسم و صفت، فعل، ضمیر، نشانه جمع، قید، مترادفات، اعداد) و عناصر ساختاری و مفاهیم مربوط به آن ها (بافت و موقعیت، وارونگی و تعلیق واقعیت، نفی نقد و پرسشگری) و پیوند با گفتمان های غالب (انبیا، نظام خلافت و حکومت، بزرگان عرفان و تصوف و متون دیگر) در سه مرحله توصیف، تبیین و تفسیر بررسی شده است و سرانجام با مقایسه حکایتی مشترک در مناقب و تذکره الأولیاء عطار، کار تحلیل انتقادی و ساختارشناسی تطبیقی متن در این نمونه به انجام رسیده است. در این مقاله با هدف شناسایی و نمایاندن لایه های نهان ارتباطات گفتمانی در زبان و ساختار متنی صوفیانه، به بررسی مناقب اوحدالدین کرمانی، عارف و شاعر سده ششم و هفتم، پرداخته شده است. بدین منظور عناصر زبانی (اسم و صفت، فعل، ضمیر، نشانه جمع، قید، مترادفات، اعداد) و عناصر ساختاری و مفاهیم مربوط به آن ها (بافت و موقعیت، وارونگی و تعلیق واقعیت، نفی نقد و پرسشگری) و پیوند با گفتمان های غالب (انبیا، نظام خلافت و حکومت، بزرگان عرفان و تصوف و متون دیگر) در سه مرحله توصیف، تبیین و تفسیر بررسی شده است و سرانجام با مقایسه حکایتی مشترک در مناقب و تذکره الأولیاء عطار، کار تحلیل انتقادی و ساختارشناسی تطبیقی متن در این نمونه به انجام رسیده است.The language of power in the linguistic and structural elements of Auhaduddin Kermani’s Managheb
This article, seeks to reveal the hidden layers of discursive communication in Sufi language and to study textual structure of Auhaduddin Kermani’s Managheb, a Persian mystic and poet of the sixth and seventh centuries. In order to achieve this purpose, the linguistic elements (nouns, adjectives, verbs, pronouns, plural nouns, adverbs, synonyms, numbers), the structural and contextual dimensions (context and position, inversion and suspension of reality, reject criticism and questioning) and their links with the dominant discourses (the prophets, the system of caliphate and the government, the mystic elders and other texts) have been examined in three steps of description, explanation and interpretation. Finally, by comparing a common anecdote in Auhaduddin Kermani’s Managheb, and Attar’s Tazkirat al-Awliya, critical and comparative structural analysis of the text is discussed. This article, seeks to reveal the hidden layers of discursive communication in Sufi language and to study textual structure of Auhaduddin Kermani’s Managheb, a Persian mystic and poet of the sixth and seventh centuries. In order to achieve this purpose, the linguistic elements , the structural and contextual dimensions (context and position, inversion and suspension of reality, reject criticism and questioning) and their links with the dominant discourses (the prophets, the system of caliphate and the government, the mystic elders and other texts) have been examined in three steps of description, explanation and interpretation. Finally, by comparing a common anecdote in Auhaduddin Kermani’s Managheb, and Attar’s Tazkirat al-Awliya, critical and comparative structural analysis of the text is discussed.