آرشیو

آرشیو شماره ها:
۲۲

چکیده

مربیگری مدیریتی، به مثابه یکی از راه های نوین تربیت و پرورش مدیران، بر تغییر رفتار، خودآگاهی، یادگیری و نهایتاً موفقیت شغلی و عملکردی مدیران تأکید دارد. علی رغم آنکه این رویکرد در سازمان های پیشرو جهانی تاکنون با اقبال فزاینده ای مواجه شده است، اما در عمل همچنان فاصله چشمگیری بین دستاوردهای این رویکرد با انتظارات سازمان ها وجود دارد و به ویژه این رویکرد در سازمان های ایرانی نیز به ندرت در کانون توجه قرار گرفته است. بر این اساس، این مقاله با اتخاذ رویکرد پژوهشی کیفی، مصاحبه با 18 نفر از خبرگان موضوع و نیز کاربست روش تحلیل مضمون در نرم افزار MAXQDA، می کوشد ابعاد و عوامل موفقیت «مربیگری مدیریتی» را در شرکت ملی گاز ایران شناسایی کند. یافته های پژوهش نشان می دهد که می توان 21 عامل موفقیت «مربیگری مدیریتی» را در پنج بُعد «ویژگی های مدیر، مربی، سازمان، کیفیت رابطه و اقدامات مربیگری» مفهوم سازی کرد و دلالت های ضمنی مشخصی برای دانش پژوهان، مربیان، مدیران و سازمان ها ارائه داد.

تبلیغات