آرشیو

آرشیو شماره ها:
۳۴

چکیده

هدف از نگارش این مقاله، شناخت اشتراکات دیدگاه های واسیلی واسیلیویچ داویدوف (Vasily Vasilievich Davidov), وکارل راجرز(Carl Rogers) در مورد روشهای آموزش و توانایی تدریس به عنوان بحث کلیدی روز در آموزش مدرن است. منابع رشد شخصیت در آموزش توسعه دهنده و جایگاه مدرس در تدریس توسعه دهنده مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. از طرفی مفهوم «ارتباط با موقعیت» در آراء داویدوف به عنوان پیش شرط های فلسفه جدید آموزش مورد واکاوی خواهد بود. در این پژوهش بر آن هستیم تا فرضیه تقویت تعامل مدرس و دانشجو و تاثیرآن در بهبود اعتماد به نفس و بهره وری بیشتر در کلاسهای درس زبان را بیازماییم. با اتکا بر آراء راجرز و داویدوف جهت بررسی فرضیه های پیش گفته پرسشنامه ای تنظیم گردید، و 147 نفر از دانشجویان زبان روسی در پاسخگویی بدان مشارکت داشتند. از انجام این پژوهش به دنبال پاسخی برای این مساله هستیم که کدام رویکرد های آموزشی فوق می تواند تاثیر گذارتر باشد ؟ آیا همه دانشجویان با یک روش تدریس موافق هستند؟ و نتیجه پاسخها موید استقبال دانشجویان از روشهایی است که هم افزایی تعاملی و تقویت خود باوری، خودکارآمدی و به تبع آن بهره وری حداکثری دانشجویان از روند آموزشی را در پی دارد.

تبلیغات