بهبود کیفیت مؤلفه های نظام آموزش عالی با بهره گیری از مدلِ مدیریتِ دانش (با تأکید بر فرآیند یاددهی- یادگیری)(مطالعه موردی: دانشگاه فرهنگیان حوزه ی جنوب شرق کشور)

چکیده

دانشگاه ها به عنوان یک رده ی صفی در ساختار آموزش عالی کشور از سرمایه انسانی عظیمی به نام دانشجو   برخوردارند؛ تاثیرات و چالش های تحویل برنامه آموزشی و ظهور سریع دانش منتج از اصلاح برنامه آموزشی، باعث شده است ضرورت توسعه شایستگی های فرآیند یاددهی- یادگیری هنگام بکارگیری برنامه آموزشی جدید دوچندان شود. در برخورد با این مساله، دانشگاه ها به دنبال ارتقای کیفیت یادگیری مداری برای مدیریت و پردازش اطلاعات و دانش جدید هستند. چرا که دانش، یک منبع عمومی از شرایط انسانی است و بطور نزدیکی با فرایند یادگیری مرتبط است. این مقاله به بررسی این رابطه و نقش مدیریت دانش در بهبود عملکردِ فرآیند یاددهی- یادگیری  و یادگیری سازمانی و نهایتاً ارتقای ظرفیت و توانمندی دانشگاه های دولتی می پردازد. تحقیق حاضر از نظر نحوه گردآوری داده ها یک تحقیق توصیفی است که با روش پیمایشی و بررسی مقطعی صورت پذیرفته است. جامعه آماری این تحقیق ، پردیس های دانشگاهی فرهنگیان حوزه جنوب شرق می باشد. با استفاده از روش پرسشنامه ، جمع آوری داده ها از یک نمونه آماری برابر با 265 نفر از دانشجویان و ده نفر از روءسای دانشگاه در10 دانشگاه انجام گردید. به منظور توضیح و تبیین متغیرهای پنهان(مفاهیم مشاهده نشده) توسط متغیرهای آشکار (سوالات) و همچنین نشان دادن چگونگی پیوند متغیرها با یکدیگر و دستیابی به ساختار علت و معلولی متغیرها و روابط بین آنها از الگوی معادلات ساختاری (SEM) استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های پژوهش نشان داد که دسترسی، کاربرد و به اشتراک گذاری دانش، به عنوان عوامل مؤثر در بهبود فرآیند یاددهی - یادگیری و ارتقای کیفیت یادگیری سازمانی است.