مدیریت استعداد، مهارت جذب کارمندان بسیار ماهر، یکپارچه سازی کارمندان جدید و بهبود و حفظ کارمندان فعلی برای دستیابی به اهداف کسب و کار می باشد. مدیریت استعدادها و جانشین پروری در سازمان های آینده نگر و آینده ساز، روزبه روز از اهمیت فوق العاده برخوردار می شود بطوری که جانشین پروری در سازمان ها بعنوان یک عامل اساسی و حیاتی به طور مستقیم مدیران صف را درگیر می کند. به منظور بررسی این که مدیریت استعداد چگونه و چرا می تواند در مزیت رقابتی یک سازمان سهم داشته باشد، ما باید بینشی را در زمینه فلسفه های مربوط به استعداد و پایه های مدیریت استعداد به دست آوریم. این مقاله چهار فلسفه استعداد را معرفی کرده که از نظر درک شان از استعداد در قالب (a) نادر بودن (منحصر به فرد) یا جهانی بودن(شمول)، و(b) پایدار یا قابل توسعه بودن، متفاوت هستند: منحصر به فرد/ پایدار، منحصر به فرد/ قابل توسعه، شمول/ پایدار، و شمول/ قابل توسعه. ما در این مقاله به بحث در زمینه فرضیه های پایه ای، شیوه های مدیریت استعداد، فرصت ها و موانع های مربوط به این چهار فلسفه پرداخته ایم. بر پایه این بررسی ها، گزاره های قابل آزمایشی برای تحقیقات آتی ارائه شده است.