بررسی اثربخشی روانپویشی فشرده کوتاه مدت بر کنترل عواطف زنان متاهل

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان روانپویشی فشرده کوتاه مدت بر کنترل عواطف زنان متأهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره اصفهان اجرا شد. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره آبان، آیین و میلاد نور شهر اصفهان در سال 1395 بود که به صورت نمونه گیری در دسترس و هدفمند تعداد 30 زن انتخاب و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند. (15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه)، که گروه آزمایش به مدت 15جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه در جلسات درمان روانپویشی شرکت کردند و هیچ یک از اعضای گروه گواه در جلسات درمان روانپویشی شرکت نداشتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه کنترل عواطف ویلیامز (1997) بود. داده ها از طریق تحلیل واریانس چند متغیره (مانکوا) تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که درمان روانپویشی فشرده کوتاه مدت، منجر به کاهش نمره کنترل عواطف (23/20= F ، 001/0= P ) و مؤلفه های خشم (68/37= F ، 001/0= P )، اضطراب (64/12= F ، 002/0= P ) ، خلق افسرده (88/20= F ، 001/0= P ) و افزایش عاطفه مثبت (93/10= F ، 003/0= P ) در زنان شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج یافته ها می توان اظهار داشت که مداخله روانپویشی کوتاه مدت فشرده منجر به بهبود و کنترل عواطف در زنان شود.