مقایسه میزان اثر تدریس به روش سنتی و تدریس به کمک دست سازه ها بر انگیزش پیشرفت در زیست شناسی پایه دهم رشته علوم تجربی در شهرستان فریدن در سال تحصیلی 1395-1396
همگام با پیشرفت و توسعه علوم و فناوری شاهد دگرگونی هایی در فلسفه، محتوا و روش های آموزشی هستیم. رویکردهای سنتی جای خود را به رویکردهای نوینی نظیر ساختن گرایی داده است.به همین دلیل بهترین سرمایه گذاری در آموزش وپرورش توجه بیشتر به شیوه های نوین آموزشی است.یکی از این شیوه ها استفاده از دست سازه ها می باشد. از طرفی دیگر درزمینه تربیتی، معلمان می توانند با اعمال شیوه های مناسب، انگیزش پیشرفت را در دانش آموزان شناسایی و آن را رشد دهند. لذا در این پژوهش به بررسی مقایسه میزان تأثیرگذاری روش تدریس به کمک دست سازه ها بر انگیزه پیشرفت نسبت به روش سنتی در زیست شناسی پایه دهم پرداخته شده است. شیوه تحقیق از نوع شبه آزمایشی به روش طرح 4 گروهی سولومون می باشد. جامعه آماری کلیه دانش آموزان پسر پایه دهم فریدن در سال تحصیلی 1396-1395 است. نمونه آماری شامل چهار گروه که مجموعاً 103 نفر هستند و به روش خوشه ای صورت گرفته و اختصاص آن ها به گروه آزمایش و گواه کاملاً تصادفی است. در گروه های آزمایش تدریس همراه با استفاده از دست سازه ها و در گروه های گواه تدریس به روش سنتی بوده است. نتایج حاصل از تحلیل آماری در سطح 5% تفاوت معنی داری رابین گروه های گواه و آزمایش نشان می دهد؛ که نشان دهنده مؤثر بودن استفاده از دست سازه ها روی انگیزش پیشرفت نسبت به روش سنتی است.