از مهم ترین وظایف معلمان در فرایند آموزش، برقراری روابط صحیح و سالم با دانش آموزان است. دانش آموز باید از طریق مدرسه و به وسیله معلّم، اجتماعی شدن را بیاموزد و با کسب مهارت های اجتماعی مورد نیاز جامعه، هم موجب موفقیت و پیشرفت خود و هم باعث اعتلای جامعه گردد. مقاله حاضر سعی دارد با عنایت به فرایند کنش پژوهی صورت گرفته، اصولی را در مدیریت برقراری ارتباط با دانش آموز در کلاس ریاضی ارائه نماید. در راستای این هدف با مطالعه ی کتاب ها و مقالات مختلف و مداقه و تأمل ویژه بر تعاملات پژوهشگر در محیط مدرسه، سعی شد نقاط ضعف یا گسل های تهدیدگر ارتباطی شناسایی و طی شش جلسه ی تدریس به نقاط قوت یا فرصت تبدیل نماییم. از نتایج مهم حاصله، لزوم دقت در رفتار خود بصورت عام و خاص است. این مهم از آن جهت است که ارتباط صرفا جنبه ی کلامی ندارد و تمامی افعال، ایماها، اشاره ها و... همگی در بردارنده پیام و حاوی نشانه اند. احترام به شخصیت همه در هر جایگاه اجتماعی شالوده ی حفظ کرامت انسانی طرفین و برقراری تعامل سازنده می باشد. به طور کلی در راستای ارتباط موثر هشت راهکار عملی به عنوان فرضیه در بوته ی آزمایش قرار گرفت که صحت سنجی شد و فرضیه های سره از ناسره بازشناسی گردیدند.