این پژوهش با هدف بررسی رابطه رهبری مثبت گرا و انزوای اجتماعی با نقش میانجی معنویت در کار در دوره همه گیری کووید– 19 انجام شد. پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و براساس ماهیت و روش، توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری، دبیران دوره اول متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی 1398-1399 بود که از بین 1876نفر از آنان، 150نفر با استفاده از نرم افزارSample power و به شیوه نمونه گیری تصادفی – طبقه ای متناسب با حجم انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه های انزوای اجتماعی زاوالنتا و همکاران (2017)، رهبری مثبت گرای آقابابایی (1392) براساس نظریه کامرون (2007) و معنویت در کار میلیمان و همکاران (2003) بود که مقدار پایایی آنها به ترتیب، 79/0، 76/0 و 74/0 برآورد شد. روایی پرسش نامه ها به لحاظ محتوایی تأیید و تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS 24 وAmos انجام شد. نتایج نشان داد رهبری مثبت گرا به طور مستقیم بر انزوای اجتماعی، تأثیر معکوس و معنادار دارد و همچنین، معنویت در محیط کار، نقش میانجی را در رابطه رهبری مثبت گرا و انزوای اجتماعی دارد.
