با توجه به شیوع ویروس کرونا در جهان، فناوری اطلاعات و ارتباطات تأثیر زیادی بر جنبه های مختلف کسب وکار به ویژه مدیریت منابع انسانی سازمان ها گذاشته است. یکی از وظایف مهم منابع انسانی وظیفه مربی گری در سازمان بوده که در عصر کنونی فناوری اطلاعات تأثیر شگرفی بر آن گذاشته است. هدف پژوهش حاضر، تبیین عوامل مؤثر بر پذیرش مربیگری الکترونیکی برای توسعه اثربخش کارکنان در دوران کرونا در سازمان تأمین اجتماعی کشور است. روش پژوهش، با توجه به ماهیت پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی اس ت. جامع ه آم اری ای ن پ ژوهش یازده نفر از خبرگ ان دانش گاهی، م دیران و کارشناسان سازمان تأمین اجتماعی کشور هستند. با بررسی های صورت گرفته از مرور ادبیات تحقیق، ده عامل تبیین مربیگری الکترونیکی شناسایی شده و سپس با استفاده از روش مدل سازی ساختاری تفسیری در پنج سطح، قرار گرفتند. در ادامه پس از مشخص شدن سطوح هرکدام از عوامل و همچنین با در نظر گرفتن ماتریس در دسترس پذیری نهایی، مدل نهایی ساختار تفسیری ترسیم شد. نتایج نشان داد عوامل انگیزه استفاده، مشاهده پذیری، سازگاری و ویژگی های جمعیت شناختی در ارتباط با موضوع مربیگری الکترونیکی در سازمان تأمین اجتماعی نسبت به بقیه عوامل (مزیت نسبی، آزمون پذیری، فشارهای ادراک شده، خودکارآمدی کامپیوتر، موانع ادراک شده و پیچیدگی) از اثرگذاری بیشتری برخوردارند.
