هدف مقاله، کشف و بررسی گفتمانهای هنری سینما بعد از وقوع انقلاب اسلامی و پاسخ به پرسش هایی است که درخصوص انواع و ویژگیها و عوامل ناظر بر این گفتمانها وجود دارد؛ لذا روش ترکیبی تحلیل گفتمان و تحلیل محتوا با تأکید بر مطالعات کیفی به عنوان روش تحقیق این مقاله برگزیده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که علل تسری گفتمان انقلاب اسلامی به سینما، اسلام خواهی و بومی بودن این گفتمان از یک سو و مذهبی بودن جامعه ایران از سوی دیگر است. بر همین مبنا انقلاب اسلامی در عرصه هنر سینما به فراخور موقعیت باعث شکل گیری چهار گفتمان سینمایی شد که شناسایی و جداسازی این گفتمانها و آشکارسازی ویژگیهای هریک از آنها از یافته های اصلی این مقاله به شمار می رود. براساس این فرایند ازطریق چارچوب نظری گفتمان لاکلا و موفه، پس از انقلاب اسلامی گفتمانهای سینمایی چهارگانه بومی گرا، سیاستگرا، رسالتگرا و دفاع مقدس شکل گرفت و روند حرکت آنها با مقداری افت و خیز از ابتدای پیروزی انقلاب تا کنون ادامه یافته است.
