هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر تجدید ارائه صورت های مالی بر سیاست نگهداشت وجه نقد است. شرکت ها معمولاً مبالغ قابل توجهی از وجه نقد را در ترازنامه خود به دلیل نقص های بازار سرمایه همچون عدم تقارن اطلاعاتی، مشکلات نمایندگی، هزینه های دادوستد و هزینه های تأمین مالی خارجی، نگهداری می کنند. از طرفی، تجدید ارائه صورت های مالی می تواند بر سطح نگهداشت وجه نقد و ارزش بازار آن اثرگذار باشد. این پژوهش از نوع علّی، پس رویدادی و کاربردی است. جهت انجام این پژوهش، نمونه آماری شامل 155 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1388 تا 1395 انتخاب گردید. براساس تجزیه وتحلیل رگرسیون خطی چند متغیره، یافته های پژوهش نشان داد که مطابق با تئوری تقویت کنترل سهامداران، تجدید ارائه صورت های مالی منجر به کاهش سطح نگهداشت وجه نقد می شود. همچنین در راستای تئوری نمایندگی، تجدید ارائه صورت های مالی منجر به کاهش ارزش بازار نگهداشت وجه نقد از دیدگاه سرمایه گذاران خواهد شد. به عبارتی دیگر، تجدید ارائه صورت های مالی توسط سرمایه گذاران به عنوان سیگنالی منفی تعبیر می شود.
