پژوهش حاضر به توصیف خطاهای هم نشینی واژگانیو بررسی عوامل دخیل در بروز این نوع خطاها در انشاءِ فارسی آموزان عربی زبان دانشگاه مجازی جاﻣعه المصطفی قم[1] می پردازد. برای این منظور پیکره زبانی متشکل از 260 برگه انشاءِ زبان آموزان سطح متوسط تشکیل شد و مورد بررسی قرارگرفت. ابتدا خطاهای هم نشینی واژگانی زبان آموزان مشخص شد و سپس صورت صحیح خطاها با درنظرگرفتن بافت زبانی تعیین گردید. آنگاه طبق نظر سلینکر (Selinker, 1992, 1972) عواملی که به نظر می رسید در ایجاد خطاها مؤثر هستند، ارائه شد. با توجه به اینکه دسترسی مستقیم به زبان آموزان و محیط آموزشی آنها برای محققان امکان پذیر نبود، دو عامل «انتقال آموزشی» و «راهبردهای ارتباطی» در تحلیل داده ها درنظر گرفته نشدند. طبق نتایج تجزیه و تحلیل داده ها، از میان 56 مورد خطای مورد بررسی، عوامل مؤثر در بروز خطاهای هم نشینی واژگانی به ترتیب فراوانی عبارتند از: به کارگیری راهبردهای یادگیری زبان دوم (41%)، انتقال زبان مادری (36%) و تعمیم نابجا (23%) .
